Vandaag is het al dertig jaar geleden dat in de VS “Not without my daughter” van Brian Gilbert met in de hoofdrollen Alfred Molina en Sally Field in première ging.
Lees verder “Dertig jaar geleden: première van “Not without my daughter””
Het is vandaag veertig jaar geleden dat ik na een stageperiode van twee jaar op De Rode Vaan officieel werd erkend als beroepsjournalist.
Lees verder “Veertig jaar geleden: erkenning als beroepsjournalist”
Het is vandaag al zestig jaar geleden dat de Amerikaanse acteur Clark Gable is overleden. Misschien had u hem niet herkend, want het is nog een foto van in de tijd vóór hij zijn kenmerkend snorretje droeg. Volgens mij heeft hij dat snorretje ontleend aan zijn portrettering van Rhett Butler in “Gone with the wind”, maar helemaal zeker ben ik daar niet van. (*)
Lees verder “Clark Gable (1901-1960)”
De Britse filmregisseur Peter Watkins viert vandaag zijn 85ste verjaardag (foto YouTube)
Lees verder “Peter Watkins wordt 85…”
Vandaag is het ook alweer tien jaar geleden dat de Engelse komiek Norman Wisdom overleden is in zijn slaap. Wisdom, die in het jaar 2000 werd geridderd, was 95 en zijn gezondheid was steil bergaf gegaan.
Lees verder “Norman Wisdom (1915-2010)”
Studio Skoop werd op 16 september 1970 geopend met de film “Goto, l’île d’amour” van Walerian Borowczyk. Bij die gelegenheid zond Paya Germonprez enkele exclusieve documenten rond waaruit o.a. blijkt dat Studio Skoop zich oorspronkelijk presenteerde als… het Center for Linguistic Research! (zie hieronder)
Lees verder “Vijftig jaar Studio Skoop”
Vijf jaar geleden ging de film ‘The Program’ van Stephen Frears in wereldpremière op het Toronto International Film Festival. In een interview voor The Independent vertelde acteur Ben Foster (34) dat hij bewust doping nam om de rol van Lance Armstrong te kunnen neerzetten. In Het Nieuwsblad vertelt Kevin Hulsmans (rechts op de foto, naast Ben Foster) dan weer over de rol die hij in de film speelt, namelijk die van Filippo Simeoni…
Lees verder “Vijf jaar geleden: Kevin Hulsmans speelt Filippo Simeoni in film over Lance Armstrong”
De liefde voor de film heb ik niet met de moedermelk ingezogen, evenmin binnen gelurkt via de fles noch opgeslurpt met de paplepel. Het zat er nooit echt in. Toen ik de jaren des puberteits bereikte had ik vermoedelijk nog maar twee films genoten die naam waardig – ik laat hier enkele Dikke en de Dunne-capriolen en consoorten buiten beschouwing, hors concours – en die hoogtepunten hadden zich afgespeeld op vrij prille leeftijd. Sneeuwwitje en The Bridge over the River Kwai. Terwijl onze verder weinig cultuurgevoelige provinciestad toch over drie bioscopen beschikte. Het is duidelijk, mijn ouders waren geen filmfanaten, het witte doek lokte hen niet.
Lees verder “Het hoekje van Opa Adhemar (47)”
In Humo van 9/5/2000 werd Marianne Dupon geïnterviewd n.a.v. het spelprogramma “De Mol”, maar omdat zij één van de eerste BV’s was die er geen geheim van maakte dat ze lesbisch was, kwamen o.m. ook zogenaamd lesbische films ter sprake. Films die eigenlijk gemaakt zijn met het oog op een mannenpubliek, omdat mannen graag opgegeild worden door lesbische scènes. “Dat doet me nog minder dan hetero-porno,” antwoordde Marianne. “Dat is echt beneden alle peil. In de meeste pornofilms zijn de lesbische scènes er om de mannen op te winden; die zijn niet te vergelijken met hoe je echt met een vrouw vrijt. Het fake druipt – goeie term – er meestal af.” En meteen lanceerde ze een oproep: “Als er eens een goede lesbische pornofilm uitkomt, mag je het me altijd laten weten.” Twee dagen later stuurde ik haar prompt onderstaand artikel. Een bedankje kon er nog net af, maar een echte reactie kwam er helaas niet. Toch hoop ik dat ze er een en ander heeft uit kunnen opsteken. En ik hoop van u hetzelfde…
Lees verder “Twintig jaar geleden: Marianne Dupon in P-Magazine en Humo”
Lap! Gisteren was ’t weer van dat! Toen was op VT4 “Insomnia” te zien, een film van Christopher Nolan uit 2002 met Al Pacino in de hoofdrol. Het was een remake van een Noorse film uit 1997. Maar had ik deze film nu al gezien of niet? Het zei me wel iets, maar dat kon zijn omdat ik die Noorse film MISSCHIEN al had gezien. Feit was: ik wist het gewoonweg niet! Enfin, ik gokte op wél en keek in plaats daarvan naar een vreselijk flauwe film van en met Pierre Richard. Toen ik daarna toch even op VT4 ging kijken, bleek dat ik “Insomnia” uiteindelijk tóch niet had gezien. En daarom heb ik besloten om voortaan een lijstje aan te leggen van films die ik al heb bekeken. Uiteraard is het onmogelijk om mijn leven te reconstrueren wat dergelijke films betreft, daarom moet ik érgens beginnen. En die érgens dat is dan bij de film die ik vorige vrijdag heb gezien, eveneens op VT4.
Lees verder “Films die ik al heb gezien”