Categorie: aan den toog

25 jaar geleden: Le Franlou wordt gesloten

25 jaar geleden: Le Franlou wordt gesloten

Op 30 april 1999 is café Le Franlou in Brussel dicht gegaan (bij het op zoek gaan naar informatie, heb ik gemerkt dat er op dit moment nog altijd een café Le Franlou in Brussel is, maar dat heeft hier niets mee te maken). Le Franlou was mijn stamcafé in de periode dat ik voor de socialisten heb gewerkt. De eerste vijf jaar was dat in het hoofdgebouw van de Socialistische Mutualiteit op het Sint-Jansplein en dan moest je de rue de l’Escalier beklimmen om bij le Franlou te geraken en daarna nog eens dezelfde periode in het partijlokaal van de SP/PS in de Keizerslaan en toen moest je de rue de l’Escalier afdalen. Met andere woorden, le Franlou lag omzeggens juist in het midden van die twee werkplaatsen en zorgde dus gedurende tien jaar voor een toevluchtsoord op de middag.

Lees verder “25 jaar geleden: Le Franlou wordt gesloten” →

Veertig jaar geleden: kopen op afbetaling? Bezint eer ge begint!

Veertig jaar geleden: kopen op afbetaling? Bezint eer ge begint!

“Jeanneke, geef iedereen nog eens een pintje, want ik sta in de gazet vandaag ! Wa zegde ? Wat ‘k dan wel gedaan heb ? Nen hond gebeten ? Maar nee, meiske, W’ebben d’r weer ene op straat gezet. ‘k Weet wel dat ‘k da zo’n drie kere per week doe en dat ‘k d’rvoor meestal nie in de gazet kom, maar deze keer was ’t ne speciale. Nen dichter, stelt u voor ! Allé, da wil zeggen, w’hebben zijn vrouw en zijn kinderen op straat gesmeten, want hij was al weg. De vogel was gaan vliegen, ha ha ! Na een « onthuwelijkingsceremonie ». Allé, zo in ’t openbaar gaan zeggen da ge nie meer overeenkomt mee uw wijf, da’s toch nie normaal, hé ? Zo’n gasten moesten z’eigenlijk…

Lees verder “Veertig jaar geleden: kopen op afbetaling? Bezint eer ge begint!” →

35 jaar geleden: “De roof van onze racistische maagdelijkheid”

35 jaar geleden: “De roof van onze racistische maagdelijkheid”

Er wordt vandaag weer zoveel afgezeverd in het kader van “de Internationale Dag tegen Racisme en Discriminatie” dat ik nog eens een artikel van mezelf uit 1988 heb opgevist en ik moet vaststellen dat ik daar grotendeels nog altijd kan achter staan. Het meest opvallende verschil is wat het “vrije verkeer” in Europa (het eerste Verdrag van Schengen werd al in 1985 ondertekend) betreft. Dat kan men mij moeilijk kwalijk nemen, vind ik, want wie kon in 1988 reeds die massale immigratiegolf voorzien?

Lees verder “35 jaar geleden: “De roof van onze racistische maagdelijkheid”” →

Aan den toog (in Georgië)

Aan den toog (in Georgië)

Vandaag is het honderd jaar geleden dat in zijn testament Lenin vroeg om Stalin uit zijn ambt te ontslaan. Iedereen weet dat dit niet is gebeurd. Maar ook dat Stalin na zijn dood in ongenade is gevallen. Echter niet overal in het Sovjet-rijk, zo blijkt. Toen Standard Luik in het seizoen 81-82 voor de Europacup naar Tbilissi moest trekken, kwam Jaak Vandijck met “een lekker verhaal” terug. Maar Jan Debrouwere wist daar wel weg mee in de Minibrokjes van De Rode Vaan, meer bepaald in het rubriek Aan den toog…

Lees verder “Aan den toog (in Georgië)” →

André Vermaerke wordt 75…

André Vermaerke wordt 75…

De Gentse regisseur André Vermaerke viert vandaag zijn 75ste verjaardag. Ik ken hem al zeer lang. Ik herinner mij dat hij b.v. aanwezig was bij mijn interview met de kinderen van “Spring”, de musicalproductie van het Speeltheater die door Eva Bal en hemzelf in goede banen werd geleid. Maar toen lieten we dus vooral de kinderen aan het woord. Mijn enige “echte” interview met André is dan ook een “lijntje” uit 1985, dat ik hieronder nog eens weergeef. Na mijn Rode Vaan-tijd zouden onze wegen nog herhaaldelijk kruisen, vooral sinds André in Griet Pauwels, ooit nog mijn lerares dictie, zijn partner heeft gevonden (zie bovenstaande foto). Zo ben ik nog aanwezig geweest bij een “dichter in huis”-sessie die bij hen plaatsvond.

Lees verder “André Vermaerke wordt 75…” →

Aan den toog (9): De trein is altijd een beetje reizen…

Aan den toog (9): De trein is altijd een beetje reizen…

« Geef mij rap eens een frisse pint want ik moet nog wat bekomen van de alteratie. Jawadde zeg, wat me nu is overkomen ! Deze morgen had ik mij wat overslapen en daarom had ik bijna mijnen trein gemist. Ge weet dat er nu geen control nie meer is, hé. Dus ik loop zo rap as Miel Puttemans naar dien trein en kan er nog justekes op wippen, veurdat hij vertrekt. ‘k Zit nog maar goe neer om mijn zweet wat af te kuisen of de garde staat al bij mij.

Lees verder “Aan den toog (9): De trein is altijd een beetje reizen…” →

Aan den toog (5): Gene whisky!

Aan den toog (5): Gene whisky!

« Ha, de Sjarel ! Wat drinkte, jong ? Jeanneke ! Twee pintjes ! Ewel, hoe is’t, nog altijd geen werk ? ’t Zijn nogal tijden, hé jong. Enfin, voor ons, werkmensen, want die rijke luizen die worden d’r nie slechter van, zulle. Allé hedde g’hoord wa veur kado’s ze nu weer krijgen van Martens ? Ewel, die vrijstelling van belastingen veur nieuwe N.V.’s, bedoel ‘k. Zeg, da’s een miljoenenzaak, zulle manneke ! Och jong, ’t gaat hier nog just worden gelijk as in Amerika. De rijken in ne cadillac en de sukkelaars kreperen op straat.

Lees verder “Aan den toog (5): Gene whisky!” →

Veertig jaar geleden: Jolly Jumper

Veertig jaar geleden: Jolly Jumper

Veertig jaar geleden was er een betoging in Brussel, waarbij een paard van de rijkswacht werd gekwetst. Om de een of andere reden voelde ik mij aangetrokken tot dit beest, dus ik gaf het de naam Jolly Jumper (het paard van Lucky Luke) en ik besteedde er een aflevering aan in onze reeks “Aan den toog”. En zoals het past wordt er aan den toog dialect gesproken. En eveneens zoals het hoort, kreeg dat paard later nog een staartje…

Lees verder “Veertig jaar geleden: Jolly Jumper” →