Tag: Pablo Picasso

De peperbus van nonkel Miele (97): de executie van de Rosenbergs

De peperbus van nonkel Miele (97): de executie van de Rosenbergs

Vijfenzeventig jaar geleden op 17 juli 1950 werd Julius Rosenberg gearresteerd in New York. Kort daarna gevolgd door zijn vrouw Ethel. Na een proces, waarin ze beschuldigd werden van spionage, werden ze ter dood veroordeeld en op 19 juni 1953 geëxecuteerd op de elektrische stoel (foto Roger Higgins van “New York World-Telegram and the Sun”). Deze gebeurtenissen waren het begin van één van de meest controversiële spionageprocessen van de Koude Oorlog. De strenge straf lokte wereldwijd heftige politieke reacties uit.

Lees verder “De peperbus van nonkel Miele (97): de executie van de Rosenbergs” →

25 jaar geleden: “Rosa Picasso” is geen politiek toneel

25 jaar geleden: “Rosa Picasso” is geen politiek toneel

25 jaar geleden speelden in het theater van de Vieze Gasten in de Reinaertstraat acht jonge migranten “Rosa Picasso”. Dit stuk over de “roze periode” van de Spaanse schilder Pablo Picasso werd geschreven en geregisseerd door Axel Dhondt uit Wetteren. “Ik maak het liefst theater met mensen van de straat,” verduidelijkt de voormalige voetbalvedette van Racing Wetteren. “Het is niet omdat ik met migrantenjongeren werk, dat het politiek toneel is,” verklaart de regisseur. “Het is eerder bewegingstheater op muziek van Reich en Stockhausen en met een minimum aan dialogen.” Uit een grotere groep bleven uiteindelijk acht spelers over. “De meest getalenteerden, maar daarom niet de meest gemakkelijken!” lacht Axel. Wij stellen de vier hoofdrollen aan u voor. (foto’s Gregoire De Poorter)

Lees verder “25 jaar geleden: “Rosa Picasso” is geen politiek toneel” →

110 jaar geleden: het schandaal van “Le sacre du printemps”

110 jaar geleden: het schandaal van “Le sacre du printemps”

Het is al 110 jaar geleden dat “Le sacre du printemps” van Igor Stravinsky in première ging bij Les Ballets Russes in het Théâtre des Champs Elysées in Parijs. Dat zorgde voor een schandaal, omdat het publiek (o.a. een verbijsterde Camille Saint-Saëns) niet vertrouwd was met de belangstelling voor de jazz die bij Stravinsky goed te horen is, net als bij de andere expressionisten. Deze vonden impressionisten zoals Claude Debussy eigenlijk toch maar wat halfzachten en kwamen bewust veel sterker voor hun opinies uit (ook in het politieke leven). In de schilderkunst is er vooral belangstelling voor zwart-wit-contrasten en je zou kunnen zeggen dat dit ook te horen is in de muziek van Igor Stravinsky.

Het hoekje van Opa Adhemar (94)

Het hoekje van Opa Adhemar (94)

Het is niet dat ik een adept ben van Feng shui, ik ben niet van plan mijn meubels in een bepaalde hoek te plaatsen, me te bekommeren om de elementen water en wind in mijn slaapkamer zolang ik hen op aanvaardbare wijze weet buiten te houden. Evenmin ben ik van plan een specialist in huis te halen om te laten bepalen hoe de aardstralen onder en door mijn woning zinderen en mij het dagelijks bestaan trachten onmogelijk te maken tenzij ik mijn bed in een hoek van 45° opricht. Nee, niets van dat alles. Wel hou ik van een min of meer minimalistisch interieur.

Lees verder “Het hoekje van Opa Adhemar (94)” →

Veertig jaar geleden: “Guernica” is terug thuis

Veertig jaar geleden: “Guernica” is terug thuis

Veertig jaar geleden, bijna zes jaar na de dood van de Spaanse dictator Franco en meer dan acht jaar na de dood van de schilder Pablo Picasso, is het fameuze schilderij “Guernica”, waarin Picasso op 26 april 1937 de tragiek weergaf, die werd veroorzaakt door een Duits bombardement op deze stad een dag eerder, weer thuis in Spanje.

Lees verder “Veertig jaar geleden: “Guernica” is terug thuis” →