Uit mijn jeugd herinner ik mij een paginastrip van Piet Fluwijn en Bolleke die ongeveer als volgt ging. Bolleke loopt opgewekt door de straat, het is zomer, het zonnetje schijnt, nothing can go wrong. Tot hij plotseling heel erg schrikt. Hij slaat een blokje om, maar ook hier schrikt hij zich weer een hoedje. Nu begint hij te rennen. Weer een hoek om, maar… alweer slaat het noodlot toe! Deze keer neemt hij geen risico meer. Hij rent het huis binnen en staat uitgeput uit te hijgen tegen de deur. En dan, in de laatste prent, toont de tekenaar ons wat Bolleke zo aan het schrikken maakte: overal hingen er opschriften in de trant van “binnenkort heropening van de scholen”.