Het is vandaag al 55 jaar geleden dat de eerste versie van “Je t’aime… moi non plus” werd opgenomen. Dat was niet met Jane Birkin maar met… Brigitte Bardot!
Brigitte Bardot vroeg Serge Gainsbourg om het mooiste liefdeslied te schrijven. Het resultaat was dus Je t’aime… moi non plus (*). Brigitte Bardots toenmalige echtgenoot Gunter Sachs was echter niet ingenomen met het lied, waarop Bardot de release van de single stopte.
Een jaar later speelde Gainsbourg in de film Slogan samen met de Engelse actrice Jane Birkin. Hij liet haar de onuitgegeven versie van het lied horen. Birkin was zo onder de indruk van het lied dat het opnieuw werd opgenomen. Birkin “zong” (eerder: “zuchtte”) het lied wel een octaaf hoger dan Bardot. De single werd in 1969 uitgebracht. In veel landen werd het lied verboden omwille van de seksuele getintheid. Er werd zelfs gespeculeerd dat het lied werd opgenomen terwijl Gainsbourg en Birkin daadwerkelijk de liefde bedreven. Vele jaren later (wanneer precies?) werd de versie met Brigitte Bardot dan toch uitgebracht. (Wikipedia)
(*) Nochtans werd de titel “Je t’aime… moi non plus” door vele mensen verkeerd begrepen worden. In Club 69 in Temse werd het nummer b.v. gedraaid door dj Martin Bogaert, maar gastheer Erwin Hemelaer vond dat niet kunnen: “Dat kind zit daar te hijgen dat ze van hem houdt, waarop hij antwoordt ‘ik niet’; dat zijn nu toch geen manieren!” Gainsbourg werd voor titel en tekst echter geïnspireerd door een uitspraak van Salvador Dalí: “Picasso est espagnol, moi aussi. Picasso est un génie, moi aussi. Picasso est communiste, moi non plus” (“Picasso is Spaans, ik ook. Picasso is een genie, ik ook. Picasso is een communist, ik ook niet”).
dagelijks iets degelijks 