35 jaar geleden: wie de jeans past, trekke ze aan

35 jaar geleden: wie de jeans past, trekke ze aan

De Opera voor Vlaanderen wilde van Rossini’s « La Cenerentola» (« Assepoester ») iets speciaals maken. Er was nog eens een niet-traditionele regie (van Albert-André Lheureux) én men wou ermee doelgericht naar een kinderpubliek toe werken. Men faalde op de twee vlakken en het samengaan van deze twee factoren was daar zelfs wellicht niet eens vreemd aan.

Lees verder “35 jaar geleden: wie de jeans past, trekke ze aan”

Fernand Schirren (1920-2001)

Fernand Schirren (1920-2001)

Zesentwintig jaar geleden ben ik in het Filmmuseum naar “Häxan” gaan kijken, een “stomme” film uit 1922 van de Deen Benjamin Christensen. Deze film had een historisch belang omdat het de eerste niet-documentaire film was met volledig naakt, maar dan wel op de rug gefilmd en wegens de semi-documentaire aanpak (nagespeelde realiteit) ook totaal niet erotisch. Maar goed, de begeleider van dienst was de legendarische Brusselse pianist Fernand Schirren, die vandaag precies twintig jaar geleden is overleden.

Lees verder “Fernand Schirren (1920-2001)”

Alain Platel: “Ik wil dat iedereen op scène staat te blinken”

Alain Platel: “Ik wil dat iedereen op scène staat te blinken”

Op 8 april 2001 ontving Alain Platel (°1956) in het Italiaanse Taormina de zevende Prix Europe Nouvelles Théatrales. Net als de eerste de beste wielertoerist kan hij dan deze beker in zijn kast zetten naast de Mobil Pegasus Prijs (1996), de Hans Snoek-prijs voor het beste jeugdtheater (1996), de Océ-prijs voor podiumkunsten (1997), de Time Out Live Award voor de beste dansvoorstelling (1998) en nog vele andere. Tevens is het voor Alain Platel ook een gelegenheid om, tussen twee buitenlandse reizen door, even in de spiegel te kijken om te zien wat de toekomst brengt voor zijn succesvolle groep.

Lees verder “Alain Platel: “Ik wil dat iedereen op scène staat te blinken””

Nieuwjaarsgeschenk in de Opera voor Vlaanderen

Nieuwjaarsgeschenk in de Opera voor Vlaanderen

Neen, uiteraard slaat bovenstaande titel niet op het nieuwjaarsconcert dat het Antwerpse orkest van de Opera Voor Vlaanderen onder de leiding van Arthur Fagen in beide operahuizen heeft gegeven. De populaire Strauss-schlagers gaven immers eerder aanleiding tot een « gezellig » dan tot een « goed » concert (de ontspannen houding van de Duitse tenor Mario Brell was wat dat betreft typerend, om nog te zwijgen van de « primeur » dat een orkest voor de tweede maal de Radetzkymars inzet zonder dat de dirigent aanwezig is !).

Lees verder “Nieuwjaarsgeschenk in de Opera voor Vlaanderen”

Het ballet in Vlaanderen

Het ballet in Vlaanderen

Het is waar: Vlamingen lopen vaak gebukt onder een minderwaardigheidscomplex. Op het gebied van de kunsten kan men zich echter afvragen waar dit vandaan komt. En daarbij is het niet eens nodig om naar “ons roemrijke verleden” te verwijzen, zoals een bepaald gedachtengoed maar al te graag doet, want ook in de 21ste eeuw behoren wij tot de koplopers van diverse disciplines. Zo b.v. de mode, de design, de architectuur en ook de hedendaagse dans, een genre dat zowel hevige voor- als tegenstanders kent. België staat aan de wieg ervan met een man als Maurice Béjart (foto Jean-Marie Waregne via Wikipedia).

Lees verder “Het ballet in Vlaanderen”

235 jaar geleden: Mozart schrijft zijn 21ste klavierconcerto

235 jaar geleden: Mozart schrijft zijn 21ste klavierconcerto

Vandaag is het 235 jaar geleden dat Wolfgang Amadeus Mozart de laatste hand legde aan zijn 21ste klavierconcerto, later bekend als K.V.467 (Köchel Verein), maar eigenlijk nog veel meer als de muziek voor de film “Elvira Madigan” van Bo Widerberg uit 1967. Men vindt het dan op YouTube makkelijker terug onder die titel dan onder de officiële benaming.

Lees verder “235 jaar geleden: Mozart schrijft zijn 21ste klavierconcerto”