Toen Bart Peeters vijftig werd, was dat in “Peter (Van De Veire) Live” en natuurlijk mocht daarbij Raymond van het Groenewoud niet ontbreken met een huldelied. Bartje begon zowaar te wenen van ontroering. Ik ook, eerlijk gezegd, maar ik zou in deze donkere dagen al huilen als een hert wordt doodgeschoten…
Lees verder “Bart Peeters wordt 65…”
Bijna dertig jaar geleden schreef ik in Het Laatste Nieuws: “Hopelijk heeft Jean-Pierre Van Rossem de weg naar de Rode Pomp nog niet gevonden. Op 3 maart 1995 zong de sopraan Griet Leyers (foto YouTube) daar volgens organisator André Posman immers ‘aria’s die onze haren ten berge doen rijzen’. En als Van Rossem dan voor je zit, dan zie je niets meer! Wellicht bedoelde Posman dat Griet ons kippenvel zal bezorgen, maar deze nicht van Jan Leyers nam ook deel aan de Elisabethwedstrijd 1996 en deed daar de haren van de juryleden blijkbaar inderdààd ten berge rijzen, want ze geraakte niet eens door de schiftingen achter gesloten deuren.”
Ronny De Schepper
Natuurlijk was “Wie schrijft, vertrekt” niet mijn enige artikel in De Rode Vaan van 3 maart 1989. Er was b.v. ook nog “Markiespijn”, waarover ik het reeds heb gehad, of het interview met Lode De Pooter. En dan ook nog in de filmrubriek die ik van deze laatste had overgenomen, een stuk over de documentaire over John Lennon, “Imagine”, en over de film van Robbe de Hert, “Blueberry hill”.
Lees verder “35 jaar geleden: “John en Robin van de Rebellenclub””
Peter De Smet is een in Geraardsbergen geboren (in 1958) zanger die vooral carrière maakte in musicals als Les Misérables, The Phantom of the Opera en Cyrano de musical. Hij is ook de vocal coach van Koen Wauters, Jan Leyers en Bart Peeters en tal van “Idool”-wedstrijden op televisie.
Lees verder “Vijftien jaar geleden: Peter De Smet in “Regarde maman, je danse””
Vandaag wordt Paul Michiels ook reeds 75 jaar, al is het hem nog altijd niet aan te zien.
Lees verder “Paul Michiels wordt 75…”
De Vlaamse filosoof, muzikant en televisiemaker Jan Leyers viert vandaag zijn 65ste verjaardag (foto Michiel Hendryckx).
Lees verder “Jan Leyers wordt 65…”
“Wat ik nu zeg, meen ik: had Mark Chapman 60 centimeter opzij gemikt, dan was hij nu mijn held geweest. Na Yoko was niets nog hetzelfde: de vriendschap binnen de Beatles was kapot en Lennon ging ook vervélen. Hoor ik hem oh Yoko I love you zingen, dan denk ik: ik ben blij voor u, maar verveel mij niet. Toen ik onlangs de autobiografie van Cynthia Lennon las, dacht ik: het was toch wel een foute klootzak. Hoe kan de man die nummers als All you need is love geschreven heeft, zijn zoontje maanden op een telefoontje laten wachten?” (Jan Leyers in Humo)
Zoals naar gewoonte opende de KNS ook haar 135ste speeljaar een beetje feestelijk. Op de affiche : « Romeo en Julia » in een vertaling, of beter een hertaling, van Hugo Claus. Wij reserveerden te laat voor de feestdis, zodat we pas naar de matinee op zondag konden. Maar zo kon ook de zoon van elf meteen mee voor een portie Shakespeare die ons eerder als een geheugensteuntje overviel dan als een hartverscheurend drama.
Lees verder “35 jaar geleden: “Tuut!” zei de trein en de statie vertrok”
Morgen zal het al dertig jaar geleden zijn dat Mimi Smith is gestorven. “Mimi Smith?” zal u zeggen, “die leeft toch nog?” maar dat komt omdat u natuurlijk aan de televisie-omroepster denkt met die naam. Maar de tante van John Lennon had na haar huwelijk met George Smith precies dezelfde naam en waarom is zij belangrijk? Omdat zij voor de opvoeding van John heeft ingestaan, terwijl zijn moeder (haar zus) Julia uit werken moest gaan omdat vader Lennon hen had laten stikken (*).
Lees verder “Dertig jaar geleden stierf Mimi Smith”
35 jaar geleden ging de eerste Arca-productie van het nieuwe theaterseizoen, « Het Café » van R.W.Fassbinder in een regie van Jappe Claes, in première.
Lees verder “35 jaar geleden: “Het café” in de Baudelo-abdij”
dagelijks iets degelijks 