Het is vandaag ook al een halve eeuw geleden dat de Italiaanse dichter en cineast Pier Paolo Pasolini werd vermoord door een jonge homofiel, Pino Pelosi (toen 17). Hij zei dat Pier Paolo te veel eisen stelde (die in de richting gingen van wat o.m. in diens film “Salo” is te zien), anderen zeggen dat de moordenaar slechts een radertje was in een (politiek) complot.
Lees verder “Pier Paolo Pasolini (1922-1975)”
Toen de Franse schrijver Jean Giono, tot dan honkvast, in de herfst van 1951 een reis ondernam naar Italië in het gezelschap van zijn echtgenote en een bevriend echtpaar, drong een bezoek aan een bepaalde stad zich aan hen op. Om drie redenen. Giono tekende voor twee van hen, zijn vriend Antoine, meteen de chauffeur, was verantwoordelijk voor de derde.
Lees verder “Vijf jaar geleden: het hoekje van Opa Adhemar (48)”
Ravenna is geen aantrekkelijke stad. Maar je kunt er wel voor een prikje de Divina Commedia van Dante Alighieri kopen. In boekhandel La Feltrinelli (Via Diaz) heb ik de volledige, geannoteerde uitgave op de kop getikt voor 3,90 euro. Nieuw. In het Italiaans, dat wel. (En daarnaast ook, voor geen prijs, Engelse pockets, van Conan Doyle tot Oscar Wilde en Lewis Carroll).
Lees verder “Het Evangelie volgens de Lukas (26): het Danteske gevoel”
Aangezien Marc De decker aka Johan de Belie aka Opa Adhemar al enkele dagen overleden is, verwacht u zich natuurlijk niet meer aan een nieuw “hoekje”. Maar dankzij de medewerking van zijn kinderen kan ik er u alsnog één presenteren. Hopelijk zullen er nog volgen in de toekomst… Deze bijdrage heeft als titel “De Vuurtoren (Trinity Lighthouse)”.
Lees verder “Het hoekje van Opa Adhemar (113)”
Johan de Belie las “La Vita Nova” van Dante Alighieri.
Lees verder “De schatkamer van Johan de Belie (64)”
Nee, toch niet reeds, het geluid van die kar lijkt telkens zij me uit mijn slaap rukt op het denderen van een goederentrein; of wat ik me voorstel van het dokkeren van een boerenkar op de kasseien zoals beschreven in die oervlaamse streekromans, Streuvels en zo – ik weet het is pas halfzeven en dit is het ontbijt voor mij en de pakweg vijftig andere patiënten die op deze afdeling de uren van de nieuwe dag met tegenzin beginnen af te tellen.
Lees verder “Het hoekje van Opa Adhemar (102)”
Enkele jaren geleden las ik “De mozaïekmoorden” van Giulio Leoni, een thriller waarin zowaar de Italiaanse dichter Dante Alighieri (1265-1321) een hoofdrol speelde. Zonder echt een waardeoordeel uit te spreken, leid ik uit de nabespreking die ik eraan wijdde wel af dat het mij heeft geboeid. Daarom vond ik het wel een goed idee om in te gaan op de suggestie van mijn Willekeurige Woordgenerator, namelijk een andere thriller, zijnde “De Dante-club” van Matthew Pearl.
Lees verder ““De Dante-club” van Matthew Pearl”
Wanneer Witold Gombrowicz in 1939 in Argentinië arriveert staat hem niet veel anders te doen dan allerlei klusjes te aanvaarden om te kunnen overleven al kan hij af en toe ook wel hier en daar een artikel geplaatst krijgen. In 1947 krijgt zijn bestaan meer vastheid: een betrekking bij de Poolse bank in Buenos Aires, wat hij volhoudt tot 1955. Inmiddels had hij betrekkingen aangeknoopt met uitgeverij Kultura te Parijs die ‘Trans-Atlantisch’ en ‘Het huwelijk’ in het Pools publiceert. In 1953 start ze ook met de systematische uitgave van zijn dagboek dat gretig lezers zal vinden in en buiten Polen.
Lees verder “De schatkamer van Johan de Belie (41)”
Het zal morgen ook precies 700 jaar geleden zijn dat de Italiaanse schrijver Dante Alighieri is overleden.
Lees verder “Dante Alighieri (1265-1321)”
dagelijks iets degelijks 