Vandaag is het al 65 jaar geleden dat de Engelse schrijfster Dorothy Sayers is overleden. (Bronze statue of Dorothy L. Sayers by John Doubleday. The statue is across the road from her home at 24 Newland Street, Witham, Essex. Foto: General Johnson Jameson.)
Lees verder “Dorothy Sayers (1893-1957)”
Vandaag precies zeventig jaar geleden ging in Londen het toneelstuk “The Mousetrap” van Agatha Christie in première in het Ambassadors Theatre in Londen. Op 23 maart 1974 verhuisde het toneelstuk naar het St. Martin’s Theatre, waar het heden ten dage nog steeds dagelijks wordt opgevoerd en is daarmee de langstlopende toneelvoorstelling ter wereld.
Lees verder “Zeventig jaar geleden ging “The Mousetrap” in première”
In november 2020 heb ik naar “Appointment with Death” gekeken, een oude (1988) Hercule Poirot-film met Peter Ustinov. Het was op zich reeds eigenaardig dat ik deze film nog niet had gezien, maar na verloop van tijd werd duidelijk waarom: ondanks een rits Grote Namen werd er verschrikkelijk slecht geacteerd. Met twee uitzonderingen. Dat waren dan toevallig ook de oudste (Lauren Bacall, with all due respect) en de jongste. Deze laatste kwam mij erg bekend voor, maar haar naam zei me eigenaardig genoeg niets: Jenny Seagrove, wie mocht dat dan wel zijn? (De foto uit de film van Yoni S.Hamenahem via Wikipedia doet haar ongekunstelde schoonheid helaas geen recht.)
Lees verder “Jenny Seagrove wordt 65…”
Het zomert! De lucht kleurt azuurblauw. Het graan golft goudgeel over het veld. Klaprozen zenden hun vurig rood hemelwaarts. De koeien staan lui dommelend in de schaduw van een eik. Twee mussen laten vechtend om een hapje het stof van de landweg opdwarrelen. Ernest Claes en Stijn Streuvels laten hun blik over dit alles glijden en knikken goedkeurend, het leven is schoon.
Lees verder “Het hoekje van Opa Adhemar (96)”
Het zal morgen ook 75 jaar geleden dat de Verenigde Staten aan de Verenigde Naties een motie voorlegden om generalissimo Franco in Spanje te doen aftreden. Dat is een démarche die mij totaal onbekend was en waarover ik wel verwonderd ben, moet ik zeggen. Ik vraag mij af wie er dan die motie heeft tegengehouden?
Lees verder “75 jaar geleden: de VS eisen het aftreden van Franco”
Morgen zal het al 95 jaar geleden zijn dat de toen al zeer populaire schrijfster van detectiveverhalen Agatha Christie voor enkele dagen van de aardbol verdween. Uiteraard niet letterlijk, ze beweert niet dat ze ontvoerd werd door marsmannetjes of zo, maar hoe de vork precies aan de steel zat, heeft ze toch nooit willen uitleggen.
Lees verder “95 jaar geleden verdween Agatha Christie”
Het is vandaag 45 jaar geleden dat de Engelse detectiveschrijfster Agatha Christie is overleden…
Lees verder “Agatha Christie (1890-1976)”
De tijd holt onverstoorbaar verder en zelfs twee bladzijden theaterrecensies per week in De Rode Vaan kunnen niet alle producties tijdig opvangen. Daarom deze week in een notedop tien voorstellingen die helaas bijna alle reeds verdwenen zijn (zoals de tien kleine negertjes van Agatha Christie), maar om een compleet beeld te geven van het theaterseizoen vinden we het toch nog zinvol om er kort enkele beschouwingen rond te weven. (De Rode Vaan nr.2 van 1985)
Lees verder “35 jaar geleden: tien kleine negertjes…”
Voorbij flitsende telefoonpalen in de raamomlijsting. Door het bewasemde venster het ijskoude winterlandschap. Op het glas met de vingertop getekend een hartje. Of simpelweg een rechte lijn. De stikkenswarme coupé. Weggezakt in het kussen. Doezelend. Regen. Druppels die kronkelend, aarzelend, schokkend hun weg zoeken – daar aan de andere kant. Onbereikbaar. Toch nabij. Meerijdend. Onvermoeibaar.
Lees verder “Het hoekje van Opa Adhemar (17)”
Mijn toneelcarrière, indien zij zo mag genoemd worden, vindt haar bron bij mijn vroede voorvaderen. Of althans bij die ene, mijn vader! Hij startte zijn bescheiden maar uiteindelijk in beperkte kring veelbesproken theaterloopbaan in zijn geboorteplaats Boom op het podium van de lokale feestzaal. Bij de plaatselijke toneel- en zangvereniging. Met aan zijn zijde de later gerenommeerde Yvonne Verbeeck die furore zou maken naast Gaston en Leo, en in series als de Kolderbrigade en Benidorm. Van haar herinner ik mij vooral dat ene zinnetje: “sjoklat mé nutjes”. Ook de televisieregisseur Fred Kuypers moet daar met hem over de Bühne gestoeid hebben.
Lees verder “Het hoekje van Opa Adhemar (14)”
dagelijks iets degelijks 