Hoe zou het nog zijn met…? 30.Jozef van den Berg

Hoe zou het nog zijn met…? 30.Jozef van den Berg

Soms denk je als recensent : nu heb ik het allemaal meegemaakt, en dan … Oh ? Ben ik nog maar onlangs ook zo al eens begonnen ? Ja, maar toen ging het over een voorstelling die letterlijk de mist inging, maar nu bedoel ik net het omgekeerde. Nog eens een echte confrontatie met THEATER. Een gevoelen dat zo moeilijk onder woorden is te brengen als men Wim van Gansbeke niet wil naäpen. Maar net als hij zeggen wij van “Berichten van Eenoog” van Jozef van den Berg : ” Een absoluut unieke ervaring, wees er in godsnaam bij !”

Lees verder “Hoe zou het nog zijn met…? 30.Jozef van den Berg”

Wim De Wulf (1956-2016)

Wim De Wulf (1956-2016)

Bijna drie jaar geleden was ik op zoek naar een foto van Wim De Wulf en zo kwam ik tot mijn verbijstering te weten dat hij al twee jaar eerder was overleden! Op 25 augustus 2016 schreef Roger Arteel een in memoriam waaruit ik hieronder enkele passages bloemlees, maar ik weet niet hoeveel tijd er tussen dit in memoriam en het eigenlijke overlijden ligt. Het blijkt uiteindelijk op 29 juli te zijn. Hij “was al een tijdje ziek” zeggen sommige overlijdensberichten, dan weet je al hoe laat het is…

Lees verder “Wim De Wulf (1956-2016)”

Een stuk tussen twee stoelen

Een stuk tussen twee stoelen

Wat zijn de moeilijkste stukken om te schrijven ? Zeker niet die van Ionesco of Beckett, noch van Genet of Muller als u het mij vraagt, al zien die er op het eerste gezicht erg « moeilijk » uit. Neen, de meeste inspanning, de meeste omzichtigheid, het meeste inzicht is vereist als men een stuk wil schrijven voor kleuters (tussen 2 en 6 jaar). Het zijn dan ook uitzonderingen die er zich aan wagen.

Lees verder “Een stuk tussen twee stoelen”

Don Kiesjot

Don Kiesjot

De Brusselse Beursschouwburg. Altijd goed voor een babbel in de late uurtjes tussen twee straalbezopen halve intellectuelen in een of ander provinciestadje. En dan gaat het van bla bla bla en van een kliek en van alle subsidies naar zich toetrekken enz. Daarbij gaat men er klaarblijkelijk van uit dat de Beursschouwburg zich enkel met het organiseren van popconcerten bezighoudt. Niet alleen is dit een grove leugen wat het “enkel” aangaat, ik meen zelfs dat het zwaartepunt reeds lang is verlegd.

Lees verder “Don Kiesjot”

35 jaar geleden: jeugdtheater op keerpunt

35 jaar geleden: jeugdtheater op keerpunt

Een vijftal jaren terug namen enkele theaters het initiatief om zich te ontfermen over « de vergeten leeftijd », de tieners die te oud zijn voor kindertoneel en te jong (?) voor het « volwassen » theater. Nu, bij de aanvang van het jaar van de jeugd, blijven er niet veel meer van die goede voornemens over. Niet te verwonderen eigenlijk want deze groepen waren de gemakkelijke punchbal voor kritiek uit twee richtingen. In feite waren zij het immers die ervoor moesten opdraaien dat « het » toneel zo weinig de jonge mensen aanspreekt (zie hiervoor ook de « Infolder » van Info-Jeugd).

Lees verder “35 jaar geleden: jeugdtheater op keerpunt”

35 jaar geleden: kindertheater met de a van avontuur of van abstract?

35 jaar geleden: kindertheater met de a van avontuur of van abstract?

1985 werd door de UNESCO uitgeroepen tot internationaal jaar van de jeugd. Een reden voor heel wat organisaties om hun jeugdzonden over te doen. Is er in de stripwereld (om maar die te noemen) nog geen enkele terugval van het avonturenverhaal te merken — integendeel, zelfs de « volwassen » strip lijkt er steeds meer door aangestoken — dan ziet het er op de planken naar uit dat de « incrowd » van het kindertheater (dus de toonaangevende gezelschappen en dito recensenten) resoluut de weg naar het abstracte theater heeft ingeslagen. Hier volgt het kindertheater dus de volwassen broer. De vraag is alleen maar of ook de kinderen volgen. Wij hebben daar zo onze twijfels over.

Lees verder “35 jaar geleden: kindertheater met de a van avontuur of van abstract?”

Over dramastudio’s, bezigheidstherapieën en schoolfeestjes

Over dramastudio’s, bezigheidstherapieën en schoolfeestjes

35 jaar geleden woonde ik toevallig zowel een schoolfeest (foto) als een kindervoorstelling bij. Welk schoolfeest, dat blijft eender; de voorstelling betrof “Te laat” door Peperkoreke.

Lees verder “Over dramastudio’s, bezigheidstherapieën en schoolfeestjes”

35 jaar geleden: “Uitslag” van Geertrui Daem

35 jaar geleden: “Uitslag” van Geertrui Daem

Zowat elke jeugdclub in het Vlaamse land zal wel z’n toneelafdeling hebben gehad, maar verder dan sketches als « Wij stonden voor een ingestorte brug » of een imitatie van Gaston en Leo zijn de meeste niet geraakt. In Gent is dit echter niet het geval. Daar hebben een aantal jeugdclubs de basis gelegd voor interessant amateurtoneel. Het is trouwens logisch dat dit in Gent kan gebeuren (en eventueel ook in Antwerpen of in Aalst b.v., steden waarmee ik persoonlijk minder vertrouwd ben) en niet in Temse of in Veldegem, omdat daarvoor de omstandigheden minder gunstig zijn. In Gent gonst het van kleinschalige theaterprojecten en de meeste (veelal werkloze) professionals die zich hiermee onledig houden, vinden het dan ook niet beneden hun waardigheid om hun liefhebbende collega’s even een handje toe te steken.

Lees verder “35 jaar geleden: “Uitslag” van Geertrui Daem”