Het is al vijftien jaar geleden dat Arturo Corso is overleden. Ik ben nog altijd op zoek naar zijn geboortedatum, want ook Frans Redant die de legendarische Italiaanse theaterregisseur hieronder herdenkt, moet het antwoord op die vraag schuldig blijven.
Lees verder “Arturo Corso (1937-2010)”
En dan werd het stilaan weer tijd voor een nieuw incident met de Internationale Nieuwe Scène. Het is hier een beetje op eieren lopen, want eigenlijk had dit veel te maken met mijn privé-leven, m’n aflopend eerste huwelijk met name.
Lees verder “45 jaar geleden: “De Herkuls” door de Nieuwe Scène”
Mireille Capelle was eerst verbonden aan de Nieuwe Scène en bracht met Jos Van Immerseel een barokprogramma voor het FVV. Daarna volgde werk voor de KVO-Antwerpen en de OVV. Daar was ze b.v. Jeanne d’Arc in Honegger’s Jeanne d’Arc au bûcher geleid door Frits Celis op 19/04/1985, vandaag dus dertig jaar geleden.
Lees verder “Veertig jaar geleden: Mireille Capelle als Jeanne d’Arc”
Het is ook al 25 jaar geleden dat Felix Dalle, ooit hoofdredacteur van “Kerk en Leven”, is gestorven. Wat heb ik nu te maken met “Kerk en Leven” zullen velen zich afvragen. Wel, het antwoord hierop vind je in onderstaand artikel dat oorspronkelijk wel onder de weinig Kerk en Leven-achtige titel “Vulvaginaanminnig fabelzaam” is verschenen in De Rode Vaan. En dàt had dan weer met iets anders te maken. Enfin, ’t is allemaal zo ingewikkeld dat ik niet anders kan zeggen dan: lees het eens en dan zal je precies weten waarom het allemaal draait…
Lees verder “Felix Dalle (1921-2000)”
“Wat is er toch geworden van het geëngageerde theater ? In de jaren zeventig was het bon ton te geloven dat de arbeider tot revolte en zelfverheffing kon worden gebracht door middel van toneelspel. De arbeider zelf dacht daar helaas totaal anders over. Hij bleef gewoon naar het voetbal gaan en wachtte op de komst van VTM. Het geëngageerde toneel stierf dan ook een weinig nobele dood, niet zozeer door gebrek aan publiek, als door gebrek aan het juiste publiek. Er kwamen in hoofdzaak snobs, bourgeois en syndicaal afgevaardigden kijken.”
Lees verder “Dertig jaar geleden: “Hadewych” door de Internationale Nieuwe Scène”
Hoe een dubbeltje rollen kan. Destijds splitste de Internationale Nieuwe Scène zich in enerzijds het Collectief, waarvan de leden de volksere Italiaanse Fo-import voorstonden, en anderzijds de Mannen van den Dam, die aan de zogenaamde Brechtiaanse theaterbenadering de voorkeur gaven. Het was een bikkelharde strijd destijds, maar het dubbeltje hotste en botste en uiteindelijk zijn de « Mannen » de « nieuwe esthetiek » gaan aankleven, terwijl het juist het Collectief is dat eerst een Brecht-collage heeft gerealiseerd (« Het ja en het nee van B.B. ») en daarna « Moeder Courage en haar kinderen ». Uit beide producties is nu een muziekselectie gemaakt en op plaat verschenen. Ondertussen wordt nochtans ook de Fo-traditie levendig gehouden met een (voor het Vlaamse landsgedeelte alleen al) derde versie van « Wij betalen niet ! ». Beide producties roepen echter een paar bedenkingen op…
Lees verder “Veertig jaar geleden: de tradities van de Nieuwe Scène”
Ik heb het in mijn in memoriam voor Valeer Frits Vanacker nog over de betekenis van mijn familienaam, die mij bij de “goddeloze” Willem Pée een goed punt opleverde. In 1979 kwam de Nieuwe Scène echter met een stuk waarin “De Schepper” enkel maar de “goddelijke” Schepper kon betekenen. “GOD SCHIEP DE VROUW… VOOR KEUKEN, BED EN BAAS” werd destijds door mij voor De Rode Vaan gerecenseerd en daarna recycleerde ik de tekst nogmaals voor De Voorpost.
Lees verder “45 jaar geleden: God schiep de vrouw en de Nieuwe Scène was erbij…”
Het is vandaag precies vijftig jaar geleden dat de democratisch verkozen socialistische president van Chili, Salvador Allende, door een militaire putsch onder leiding van generaal Augusto Pinochet werd aan de dijk gezet. Daarbij kwam Salvador Allende om het leven (bovenstaande foto). Volgens de putschisten had hij zelfmoord gepleegd, maar sympathisanten van het regime hebben altijd beweerd dat hij werd vermoord. Op Wikipedia wordt nu beweerd dat op 19 juli 2011 door zijn dochter Isabel Allende Bussi (niet te verwarren met de drie jaar oudere gelijknamige schrijfster) werd bekendgemaakt dat het inderdaad om zelfmoord ging. Maar uit de rest van de tekst van Wikipedia blijkt dat de schrijver ook op voorhand al de versie van de putschisten genegen is, zodat ik mijn twijfels blijf hebben. Hoe dan ook, in die tijd stond heel progressief Vlaanderen op z’n kop en wilden wij op diverse manieren de Chileense vluchtelingen ter hulp komen. Wij van Jongerengroep De Veldstraat deden dit met een benefietavond. Maar die draaide op iets heel anders uit…
Lees verder “Vijftig jaar geleden: de putsch van Pinochet”
Laten we het eerst even hebben over die tent van de Nieuwe Scène, dan is dat meteen van de baan. Die tent, daar is al veel om te doen geweest. Mislukte brandstichting door de fascisten, dan toch vernield door een storm (zou Ons Heer soms voor de verkeerde kant hebben gekozen ?), steunactie op gang gekomen en dan als resultaat een juweel van een tent, die in de ogen van Vuile Mong vast waterlanders zal doen opwellen.
Lees verder “Veertig jaar geleden: “Moeder Courage” door de INS”
Aangezien De Rode Vaan vandaag precies veertig jaar geleden uitpakte met een artikel over “Tien jaar INS”, neem ik aan dat ik nu mag uitpakken met de vijftigste verjaardag van de Nieuwe Scène. Daar ik echter al jaren het theater in Vlaanderen (en elders) niet meer volg, weet ik niet of de INS op dit moment eigenlijk nog wel bestaat. Misschien kan iemand mij daarover inlichten?
Lees verder “Vijftig jaar Internationale Nieuwe Scène”
dagelijks iets degelijks 