Op 17 mei 1993 zag ik in de Tinnen Pot “Le voyage de Monsieur Perrichon” door het Multatulitheater in een regie van Wim De Wulf. Ik heb daar jammer genoeg geen foto van, daarom heb ik er maar één gezet van een opvoering door een Engels college (Dulwich College) in 1913!
Lees verder “Dertig jaar geleden: “Le voyage de monsieur Perrichon” door het Multatulitheater”
Tenor Marc Van Malderen was Nero in “Het Rattenkasteel” van Arne Sierens & Johan Desmet en ook in “De liefde voor de drie manen” (foto) van hetzelfde duo uit 1988 stal hij de show. Enkele jaren later was hij in “De Orkestrepetitie” van Wim De Wulf in 1996 ook alweer goed op dreef. In 2005 dook hij zowaar op in de wedstrijd “X-factor” op VTM en sinds 2007 vervangt hij Roger Filip als “de dunne” in de “de dikke & de dunne”-act samen met Guy De Groote. (Die Roger Filip doet van zijn kant verder met Eric Reyntens, zodat er nu twéé “dikken & dunnen” zijn.)
Ronny De Schepper
Als men over de religieuze muziek van Claudio Monteverdi spreekt, denkt men meestal aan zijn Maria-Vespers toen hij « amper » 43 jaar was. Twee jaar voor zijn dood (Monteverdi werd 76, wat in de vroege 17de eeuw erg oud was) voegde echter dertig jaar kerkmuziek in Venetië samen in de « Selva Morale e Spirituale », die veel minder worden uitgevoerd. Monteverdi-fans zullen zich dus wel in de handen gewreven hebben als ze 25 jaar geleden de kans kregen een aantal van deze psalmen te beluisteren in de kapel van de Bijloke, uitgevoerd door Florian Heyerick en zijn Ex Tempore-koor en -orkest ★ Net als Monteverdi heeft ook de Spaanse schrijver Federico Garcia-Lorca zijn specifieke aanhang. Zo zullen de trouwe luisteraars van de reeks van Gentenaar Fons Mariën (foto Goodreads) in « Het einde van de wereld » op Radio 1 diezelfde avond wel hun schreden hebben gericht naar Vooruit, waar Wim De Wulf het gezelschap Opera Mobile doorheen « De Toren van Kaneel » (symbool voor de fantasie) gidste. Zoals de naam reeds laat vermoeden, komt er ook hier muziek aan te pas en wel van «huiscomponist» Hans Rotman. (HLN, 26/2/1998)
Op een vrijdag de dertiende kan je best wel de hulp van De Drie Musketiers gebruiken, zeker als ze gestalte gegeven worden door Gordijnen voor Konijnen. Deze prettige voorstelling voor jong en oud ging 25 jaar geleden in première in De Kopergietery ★ Ook Ceremonia zoekt een schuilhoek voor een onheilsdag als deze en vindt deze meer bepaald in zaal Kim, Oudburg 24, de thuishaven van regisseur Eric De Volder (foto Michiel Hendryckx via Wikipedia). Met « Dolmen » komen we in een soort van komische soap terecht. ★ Dat is ook het geval met Productiehuis Brabant dat met « Prefab » te gast is in het Nieuwpoorttheater. Zoals de titel reeds suggereert, krijgen we hier te maken met bouwproblemen. Al staat de problematiek van iets op te richten ook symbool voor de erectieproblemen van een van de personages ★ Ernstiger is de muziektheaterproductie « Kasper Hauser » in de Tinnen Pot. Wim De Wulf (tekst en regie), Johan De Smet (muziek), Geert Dauwe en Bert Van Tichelen (acteurs) en Leen Persijn en Philip Defrancq (zang) staan borg voor kwaliteit ★ Opgelet: al deze voorstellingen zijn ook morgen nog geprogrammeerd. (HLN, 13/2/1998)
Wanneer Lear, koning van Brittannië, op hoge leeftijd besluit zijn machtige rijk te verdelen onder zijn drie dochters, betekent dat het begin van een donkere en angstaanjagende tijd. Belust op macht vleien Goneril en Regan, de twee oudste dochters, hun vader met listige tongen. Maar Cordelia, tot dan toe de lieveling van haar vader, weigert hieraan mee te doen en tracht haar gevoelens oprecht uit te drukken. Dit bevalt Lear echter niet. Hij wordt kwaad, onterft Cordelia, verdeelt zijn rijk en beslist afwisselend bij zijn beide dochters te verblijven. Pas wanneer Cordelia, samen met de koning van Frankrijk het Kanaal is overgestoken, worden hem de ogen geopend. Nu zij de macht in handen hebben laten Regan en Goneril hun vader immers categoriek vallen. Razend en met nog slechts de nar als gezel, vlucht Lear naar de heide. Daar doet een onweer de waanzin die in hem sluimert losbarsten. Lear zint op wraak…
Lees verder “35 jaar geleden: “King Lear” in het NTG”
Vanavond gaat in het conservatorium « De reuzen van het gebergte » van Luigi Pirandello in première. Het betreft een opvoering door de laatstejaarsstudenten en ze is vrij toegankelijk. Gezien het beperkte aantal plaatsen is het echter wel aangeraden te reserveren op het nummer 09/225.15.15, ook voor de andere voorstellingen op 12, 13, 14, 15, 18, 19, 20, 21 en 22 februari. De regie is van Wim De Wulf. * In het Nieuwpoorttheater is om 20.30 uur het Britse gezelschap Forced Entertainment te gast voor een unieke opvoering in ons land van « Speak bitterness », een experimentele, maar grappige voorstelling. * Binnenkort brengt Vooruit de nieuwe reeks choreografieën voor solodansers van Jan Fabre. Als voorbereiding kan u er vanavond gaan kijken naar de filmische registratie van drie vroegere solodansproducties. * En tenslotte is om 20 uur Willy Coolsaet te gast in de Taverne Bridge, om er over de erfenis van mei ’68 te spreken. —DSRG
Bijna drie jaar geleden was ik op zoek naar een foto van Wim De Wulf en zo kwam ik tot mijn verbijstering te weten dat hij al twee jaar eerder was overleden! Op 25 augustus 2016 schreef Roger Arteel een in memoriam waaruit ik hieronder enkele passages bloemlees, maar ik weet niet hoeveel tijd er tussen dit in memoriam en het eigenlijke overlijden ligt. Het blijkt uiteindelijk op 29 juli te zijn. Hij “was al een tijdje ziek” zeggen sommige overlijdensberichten, dan weet je al hoe laat het is…
Lees verder “Wim De Wulf (1956-2016)”
Mijn vermoeden werd bevestigd dat vier nieuwe stukken door één en hetzelfde gezelschap dat dan op de koop toe ook nog voor de organisatie en de accommodatie van zo’n vijf andere theaters moet instaan, te hoog gemikt was. Wim De Wulf (foto LinkedIn) is daarvan het slachtoffer geworden. De première van zijn solostuk « Min dertig in de schaduw » diende naar een latere datum te worden verschoven. En misschien is men ook bij « Coco is dada » van Daan Hugaert iets te vlug van stapel gelopen.
Lees verder “Kindertheater dat niet kinderachtig is”
Johan De Smet in De Groene Vallei (foto Johan Martens)
Lees verder “Twintig jaar geleden: Johan De Smet laat apostelen in ’t Gents zingen”
1985 werd door de UNESCO uitgeroepen tot internationaal jaar van de jeugd. Een reden voor heel wat organisaties om hun jeugdzonden over te doen. Is er in de stripwereld (om maar die te noemen) nog geen enkele terugval van het avonturenverhaal te merken — integendeel, zelfs de « volwassen » strip lijkt er steeds meer door aangestoken — dan ziet het er op de planken naar uit dat de « incrowd » van het kindertheater (dus de toonaangevende gezelschappen en dito recensenten) resoluut de weg naar het abstracte theater heeft ingeslagen. Hier volgt het kindertheater dus de volwassen broer. De vraag is alleen maar of ook de kinderen volgen. Wij hebben daar zo onze twijfels over.
Lees verder “35 jaar geleden: kindertheater met de a van avontuur of van abstract?”
dagelijks iets degelijks 