Dertig jaar geleden, na mijn ontslag bij De Batselier, solliciteerde ik als gek. Ik denk dat ik wel ieder dag- en weekblad in Vlaanderen heb aangeschreven. Meestal kreeg ik zelfs nog geen antwoord. Daarom was ik – ondanks de afwijzing – toch in mijn nopjes met deze brief van Paul Goossens, de toenmalige hoofdredacteur van De Morgen. En in zekere zin kwam er inderdààd nog een vervolg op, al had dit niet direct iets met dit antwoord te maken. Het zal zowat een jaar later zijn, zeker, dat ik opving dat men op De Morgen iemand zocht om de sportredactie op zondag te komen versterken. Daar ben ik dan op ingegaan, maar journalistiek bleek dat niet echt een “uitdaging” te zijn, zoals het cliché dan luidt. Mijn taak bestond immers erin om artikels uit Het Laatste Nieuws (dat toen nog niet tot dezelfde persgroep als De Morgen behoorde, maar die samenwerking hing dus duidelijk al in de lucht) samen te vatten. Zeker in die tijd was sport inderdaad geen prioriteit bij De Morgen. Toen het dan ook nog eens slecht bleek te verdienen, kwam er al snel een einde aan de samenwerking. Mijn toenmalige vriendin had in die tijd immers een vriend van mij aangeworven om haar binnentuintje een beetje in orde te houden en die kreeg méér uitbetaald dan ik. Dus bood ze mij dezelfde som aan om haar ’s zondags gezelschap te houden. Dan was mijn keuze snel gemaakt natuurlijk. Toch zou ik occasioneel nog meewerken aan De Morgen. Zo herinner ik mij een bijdrage over mijn bezoek aan de barokopera van Drottningholm en (samen met Tony Landuyt) een stuk over Lomme Driessens.