Het is vandaag 310 jaar geleden dat de zeevaarder Lemuel Gulliver, ontsproten aan de fantasie van de Ierse schrijver Jonathan Swift, is teruggekeerd van zijn fantastische reizen…
Lees verder “310 jaar geleden: de thuiskomst van Lemuel Gulliver…”
De Nederlandse dichter Erik Jan Harmens, die bij “Dichter aan huis” op 13 oktober 2007 te gast was bij Griet Pauwels en André Vermaerke, viert vandaag zijn 55ste verjaardag (foto Keke Keukelaer).
Lees verder “Erik Jan Harmens wordt 55…”
De Zweedse zanger, gitarist en componist Björn Ulvaeus wordt vandaag tachtig jaar. We kennen hem uiteraard vooral van Abba, maar daarvóór maakte hij o.a. ook deel uit van The Hootenanny Singers (één van hun hitjes werd door Lennaert Nijgh voor Boudewijn De Groot vertaald en bewerkt tot “De Noordzee”). Op de foto is Björn de tweede van rechts.
Lees verder “Björn Ulvaeus wordt tachtig jaar”
“Hoe zou het nog met Jan Cremer zijn?” vroeg ik me af toen de man tachtig jaar werd. En ik antwoordde mezelf met: “De man heeft ongetwijfeld nog weinig van doen met de jonge branieschopper uit Jan Cremer I en Jan Cremer II, twee boeken die ik plichtsbewust in mijn boekenkast heb, maar die ik nu nog altijd niet heb gelezen.” En nu meldt Raymond Thielens mij dat de man vandaag is overleden. Ik vrees dat ook zijn overlijden mij niet tot lectuur van zijn oeuvre zal aanzetten…
Lees verder “Jan Cremer (1940-2024)”
Het is vandaag al tachtig jaar geleden dat de Nederlandse zanger Boudewijn De Groot werd geboren in een Japans interneringskamp in Batavia (tegenwoordig Jakarta, Indonesië), voormalig Nederlands-Indië. Zijn moeder, Sophie Elisabeth Saueressig, overleed in juni 1945 in het Japanse interneringskamp Tjideng. Na de oorlog, in 1946, keerde de rest van het gezin terug naar Nederland, waar de kinderen, Boudewijn, zijn broer en zijn zus, in verschillende gezinnen werden ondergebracht, zodat zijn vader kon terugkeren naar Indië. Zo kwam De Groot terecht in het gezin van een tante in Haarlem.
Lees verder “Boudewijn De Groot wordt tachtig…”
“Jan Klaassen zei: Vaarwel mijn lief ik zie je volgend jaar.
Wanneer de lente terugkomt zijn wij weer bij elkaar.
De winter ging,
De zomer kwam
De oorlog was voorbij.
Maar het leger is nooit teruggekeerd van de Mookerhei.
Geen mens die van Jan Klaassen iets teruggevonden heeft
maar alle kinderen kennen hem,
hij is niet dood, Hij leeft!”
Aldus Rob De Nijs in 1973 op tekst van Lennaert Nijgh en muziek van Boudewijn De Groot, maar wat was dat eigenlijk, die Slag op de Mookerhei?
Hoe sterk is de eenzame fietser is het vijfde album van Boudewijn de Groot, verschenen op 10 september 1973. De albumtitel is afkomstig uit het nummer Jimmy, dat De Groot vernoemde naar zijn zoon Jim de Groot. Samen zijn ze te zien op de albumhoes. De teksten zijn van Lennaert Nijgh. Ruud Engelander, De Groots toenmalige zwager, vertaalde twee gedichten van William Blake en schreef ook nog “Jimmy” en “Parijs, Berlijn, Madrid”.
Lees verder “Vijftig jaar geleden: “Hoe sterk is de eenzame fietser””
Vandaag is het al twintig jaar geleden dat Lennaert Nijgh is gestorven. Mijn generatie noemt Lennaert Nijgh altijd in één adem met Boudewijn De Groot, ook al heeft Lennaert ook voor andere mensen steengoede teksten aangeleverd. Ik herinner mij dat mijn vriend Guido Hullebroeck op de middelbare school zijn gedichten en liedjesteksten naar Lennaert heeft gestuurd en als ik het goed heb, heeft hij zelfs een aanmoedigend briefje terug gekregen.
Lees verder “Lennaert Nijgh (1945-2002)”
« Mais les vrais voyageurs sont ceux-là seuls qui partent
Pour partir; coeurs légers, semblables aux ballons,
De leur fatalité jamais ils ne s’écartent,
Et, sans savoir pourquoi, disent toujours: Allons! »
Charles Baudelaire (« La mort »)
Op het Sint-Jozef-Klein-Seminarie hadden we een literair tijdschrift Nigromantie genaamd. Dat was een initiatief van medeleerling Guido Hullebroeck (rechts op de foto) uit Beveren en er stonden dan ook veel gedichten in van zijn hand. Hij schreef ook veel liedjesteksten, waarvoor hij o.a. waardering kreeg van Lennaert Nijgh en Miel Swillens, tekstschrijvers voor respectievelijk Boudewijn De Groot en Miek & Roel. Dat hij later meer ging schilderen, dat was voor mij dan ook een grote verrassing.
Lees verder “Vijftig jaar geleden: Guido Hullebroeck in de Sint-Martens-Latem-Club”
dagelijks iets degelijks 