Op het Sint-Jozef-Klein-Seminarie hadden we een literair tijdschrift Nigromantie genaamd. Dat was een initiatief van medeleerling Guido Hullebroeck (rechts op de foto) uit Beveren en er stonden dan ook veel gedichten in van zijn hand. Hij schreef ook veel liedjesteksten, waarvoor hij o.a. waardering kreeg van Lennaert Nijgh en Miel Swillens, tekstschrijvers voor respectievelijk Boudewijn De Groot en Miek & Roel. Dat hij later meer ging schilderen, dat was voor mij dan ook een grote verrassing.
In mei 1971 had hij al een tentoonstelling gehad in het Centrum in Sint-Niklaas. Dré Govaert, mijn latere collega bij De Voorpost, schreef erover: “Improvisatie zouden we de reeks kunstwerken durven noemen die Guido Hullebroeck tentoonstelt. Dit voornamelijk omwille van de diversiteit in stijl die eigen is aan zijn werken. We kunnen er geen lijn in vinden. Het is ook bijna onmogelijk omdat deze jonge academiestudent nog steeds op zoek is naar een eigen manier om zich door zijn schilderijen te uiten. De communicatie is voor hem het bijzonderste, de manier waarop het gebeurt, is van secundair belang.“
Maar een jaar later stelt Guido opnieuw ten toon, deze keer in de fameuze Sint-Martens-Latem-Club op de Velle, waar Shampoo, de groep van Luk Smets van The Pebbles, en Placebo, de groep van Marc Moulin vaak repeteerden. Dré Govaert was weer van de partij op de vernissage die exact vijftig jaar geleden plaatsvond: “Op een jaar tijd heeft Guido Hullebroeck een merkwaardige evolutie ondergaan. Ergens zal er wel weer iemand zijn die denkt aan kitsch, ten onrechte, Guido heeft zijn verworven techniek aangewend om door een zeer plastische vormgeving zijn talent te uiten in olieverven en tekeningen.” De vernissage gebeurde door Johan de Belie en een echo daarvan kon men ook bij de recensie van Dré Govaert terugvinden: “Men is gemakkelijk geneigd zich te richten tot termen als magisch-realisme, toch zou ik willen vooropstellen dat de magie de bovenhand heeft. Is dit ook realiteit? Vraag die het publiek mag beantwoorden.“
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 