Tag: Johan De Smet

25 jaar geleden: cultuur in Gent (287)

25 jaar geleden: cultuur in Gent (287)

Op een vrijdag de dertiende kan je best wel de hulp van De Drie Musketiers gebruiken, zeker als ze gestalte gegeven worden door Gordijnen voor Konijnen. Deze prettige voorstelling voor jong en oud ging 25 jaar geleden in première in De Kopergietery ★ Ook Ceremonia zoekt een schuilhoek voor een onheilsdag als deze en vindt deze meer bepaald in zaal Kim, Oudburg 24, de thuishaven van regisseur Eric De Volder (foto Michiel Hendryckx via Wikipedia). Met « Dolmen » komen we in een soort van komische soap terecht. ★ Dat is ook het geval met Productiehuis Brabant dat met « Prefab » te gast is in het Nieuwpoorttheater. Zoals de titel reeds suggereert, krijgen we hier te maken met bouwproblemen. Al staat de problematiek van iets op te richten ook symbool voor de erectieproblemen van een van de personages ★ Ernstiger is de muziektheaterproductie « Kasper Hauser » in de Tinnen Pot. Wim De Wulf (tekst en regie), Johan De Smet (muziek), Geert Dauwe en Bert Van Tichelen (acteurs) en Leen Persijn en Philip Defrancq (zang) staan borg voor kwaliteit ★ Opgelet: al deze voorstellingen zijn ook morgen nog geprogrammeerd. (HLN, 13/2/1998)

Dertig jaar geleden: “Mario ga eens opendoen er werd gebeld”

Dertig jaar geleden: “Mario ga eens opendoen er werd gebeld”

Morgen zal het alweer dertig jaar geleden zijn dat ik “Mario ga eens opendoen er werd gebeld” heb gezien, een stuk dat Kamagurka speciaal voor het N.T.G. had geschreven. Het werd Kamagurka zoals te verwachten en te voorzien was. Zelfs de muziek van Johan De Smet was min of meer te voorzien, maar daarom niet minder geslaagd. De mini-opera, ingestudeerd door Françoise Van Hecke, met de poolreiziger was m.i. dan ook het beste onderdeel. Maar ook de machinisten hadden hun werk, want dit toneelstuk was zo niet grensverleggend, dan toch publiekverleggend! Plotseling zagen we de dingen soms in een heel ander licht (van Jaak van de Velde).

Lees verder “Dertig jaar geleden: “Mario ga eens opendoen er werd gebeld”” →

Vincent Bal viert zijn vijftigste verjaardag

Vincent Bal viert zijn vijftigste verjaardag

“Voorlopig gaat Vincent Bal nog door het leven als de zoon van theaterdiva Eva Bal, maar binnenkort zal Eva ongetwijfeld de moeder van Vincent worden genoemd, want deze jongen gaat het maken,” zo schreef ik in 1996, toen zijn kortfilm “The Bloody Olive” het Filmgebeuren mocht openen. Maar helaas moet ik 25 jaar later vaststellen dat mijn profetie nog altijd niet uitgekomen is…

Lees verder “Vincent Bal viert zijn vijftigste verjaardag” →

Alois Alzheimer (1864-1915)

Alois Alzheimer (1864-1915)

Het is vandaag 105 jaar geleden dat de Duitse neuropatholoog en psychiater Alois Alzheimer is overleden. Ik mag hem hier zeker niet vergeten te vermelden (daar is de eerste grap al!) want zijn naam gaat hier nogal vaak over de tong. De laatste keer zelfs tegenover mijn huisarts. Maar die vond dat er niks aan de hand was: “Iedereen vergeet wel al eens iets.” Daarom hou ik deze bijdrage in de luchtige sfeer, ook al betreft het hier een ernstige ziekte natuurlijk. Maar zelfs al zou mijn dokter ongelijk hebben, dan nog kunnen we er maar beter om lachen, zoals Beaumarchais placht te zeggen: “Je ris de peur d’être obligé d’en pleurer”. En daarom herdenk ik de dood van de eerbiedwaardige dokter met een recensie van het stuk “Tante Euthanasie gaat achteruit” van Kamagurka, waarin de dokter ook een rol mag vertolken…

Lees verder “Alois Alzheimer (1864-1915)” →

Twintig jaar geleden: cultuur in Gent

Twintig jaar geleden: cultuur in Gent
“Hallo, bentekik… Zeg, kan ik vannacht bij u slapen? Ik kan niet naar huis. ’t Is een heel verhaal. Ik leg het u straks wel uit.” Ook al dergelijk telefoontje gehad? Hopelijk niet, maar veel kans van wel, want opgroeiende jongeren die in botsing komen met hun ouders, ’t is een alledaags gegeven. Om een theaterproductie daarrond wat aantrekkelijker te maken, heeft Eva Bal vanavond in de Kopergietery de problematiek in de vorm van een thriller gegoten. Een moeder wordt dood aangetroffen: van het dak gevallen, gesprongen of  geduwd? Indien het dit laatste is, zijn er drie verdachten: de buurman, maar ook de twee dochters van 14 en 16. Voor de muziek zorgt Johan De Smet, die dezelfde uitdrukking («Bentekik») gebruikt heeft in zijn Gents passieverhaal. Daar worden die woorden uitgesproken door Christus. En zo krijgt de titel ook ongewild een bijbelse bijbetekenis: zijn zo’n radeloze jongeren met een beetje ‘Christusfiguren’? (DSRG in HLN van 23/10/2000; foto van eigen website van de Kopergietery)