Het is vandaag al veertig jaar geleden dat één van de grootste Amerikaanse musicalcomponisten is overleden, namelijk Richard Rodgers (links op de foto).

Rodgers was de zoon van een amateurpianist en begon zelf pianolessen te volgen op zesjarige leeftijd. Zijn muziekstudies zette hij verder aan de Columbia-universiteit in New York City (van 1919 tot 1921) en daarna aan het Institute of Musical Arts, de voorganger van de Juilliard School of Music (van 1921 tot 1923). Hij werd beïnvloed door de operettes van Victor Herbert en de vroege musicals van Jerome Kern en al vroeg werd zijn talent voor het scheppen van eenvoudige en populaire melodieën herkend (de orkestratie werd, zoals bij de meeste Broadway-componisten, door arrangeurs gedaan).
Richard Rodgers leerde op 16-jarige leeftijd de tekstdichter en librettist Lorenz Hart (rechts op de foto) kennen, met wie hij 25 jaar zou samenwerken. Hart wilde het niveau van de liedteksten verhogen en schreef vaak ondoorgrondelijke maar humoristische teksten, soms ook sarcastische verzen. Hun eerste gezamenlijke werk was het lied Any old place with you (1919). Naast de musical Poor little Ritz Girl kwamen er ook revues tot stand, onder andere Garrick Gaieties (1925). Tot het overlijden van Hart in 1943 ontstonden ongeveer dertig musicals, waaronder Babes in Arms (1937), Dearest Enemy (1925), The Girl Friend (1926), Peggy-Ann (1926), A Connecticut Yankee (1927) en Present Arms (1928).
Tijdens de Grote Depressie werkte het duo met succes in Hollywood. Zo ontstonden onder andere de muziek voor films als Love me tonight (1932), The Phantom President (1932), Hallelujah, I’m a Bum (1933) en Mississippi (1935).
Daarna keerden zij weer terug naar de Broadway-theaters met onder andere Jumbo (1935), On Your Toes (1936, inclusief het ballet “Slaughter on Tenth Avenue” met als choreograaf George Balanchine), Babes in Arms (1937) met een reeks van heel bekende liederen zoals “I wish I were in love again”, “My funny Valentine” en “The Lady is a Tramp”, I Married an Angel (1938), The Boys from Syracuse (1938), Pal Joey (1940), in het Gentse Theater Arena geregisseerd door Jaak Van De Velde, en hun laatste coproductie By Jupiter (1942).
Hart is immers zoals gezegd in 1943 overleden en dus had Rodgers een nieuwe partner nodig. Die vond hij in Oscar Hammerstein II, die overigens ook al een indrukwekkend palmares met zich meedroeg. Hij was immers de librettist van “Showboat”! Samen schreven ze “Caroussel” (1945), “South Pacific” (1949), “The King and I “(1951) en “The Sound of Music” (1959). Als Hart zijn teksten meestal op gecomponeerde melodieën van Rodgers schreef, werkte het duo Rodgers en Hammerstein omgekeerd – en werd ermee richtinggevend voor de volgende generaties. De samenwerking kwam aan z’n eind door het overlijden van Oscar Hammerstein II in 1960. Daarna werkte Rodgers met diverse partners (o.a. Stephen Sondheim) maar zonder nog grote successen op zijn naam te schrijven.