Ronald Giphart wordt zestig…

Ronald Giphart wordt zestig…

In april 2020 heb ik “Het feest der liefde” van Ronald Giphart gelezen (foto Ciell via Wikipedia). Zoals trouwe lezers weten, laat ik mijn keuze bepalen door de website Willekeurig Woord en deze keer kreeg ik “Genot” als woord toegespeeld. Volgens mijn intern reglement zou thrillerauteur Elizabeth George dan als eerste aan bod gekomen zijn, maar mijn vrouw leest die zo vaak dat ik eender wanneer wel een boek van deze schrijfster kan lezen, als ik dat zou willen. Daarom liet ik ook de betekenis van het woord genot mede de keuze bepalen. En zo kwam ik dus bij dit boek van Giphart terecht…

Lees verder “Ronald Giphart wordt zestig…”

“Theet 77” van Herman Brusselmans

“Theet 77” van Herman Brusselmans

Ik heb het al eerder geschreven: ik heb een resem boeken van Herman Brusselmans, maar ik heb er nog geen enkele uitgelezen. Men kan zich afvragen waarom ik er dan zoveel heb gekocht, maar ten eerste, ze kostten zo goed als niks want ze kwamen uit de uitverkoop van de bibliotheek, en ten tweede, ik had op dat moment nog geen enkel boek van Brusselmans gelezen, dus ik wist nog niet dat ze me zouden tegenvallen. Maar nu heb ik me toch een boek van hem aangeschaft met de bedoeling het uit te lezen. De titel? “Theet 77″…

Lees verder ““Theet 77” van Herman Brusselmans”

25 jaar geleden: Gentse Germanistenbond zet studenten in 1974 afgestudeerd in de kijker

25 jaar geleden: Gentse Germanistenbond zet studenten in 1974 afgestudeerd in de kijker

Van links naar rechts: auteurs Guido Van Heulendonk, Roel Richelieu van Londerseele en Stefaan Hertmans in de Koninklijke Academie voor Taal en Letterkunde. Zij studeerden in 1974 als germanist af. (Foto Nicholas Maeterlinck)

Lees verder “25 jaar geleden: Gentse Germanistenbond zet studenten in 1974 afgestudeerd in de kijker”

25 jaar geleden: hoe Herman zichzelf ontdekte

25 jaar geleden: hoe Herman zichzelf ontdekte

Ik zet hier nu wel een illustratie bij van het boek “Herman Brusselmans in de knoei”, maar eigenlijk zou het “Ronny De Schepper in de knoei” moeten zijn. Vandaag is het immers al 25 jaar geleden dat de Nederlandse Playboy onderstaande tekst (zij het in een vroegere, kortere versie) wilde publiceren omdat ze dachten dat-ie van de hand van Herman Brusselmans was. Toen echter bleek dat dit niet zo was, waren ze ineens niet meer geïnteresseerd.

Lees verder “25 jaar geleden: hoe Herman zichzelf ontdekte”