Van Irène Smets verscheen als BRT-uitgave « Liszt en zijn tijd » (394 blz., 398fr.): een uiterst interessant tijdsdocument en uiteraard een biografie van de Hongaarse componist en pianovirtuoos. Smets schreef al eerder het uitstekende « Mozart en zijn tijd » samen met Lippeveld.
Lees verder “35 jaar geleden: een libertijn met bigotte trekjes”
Twintig jaar geleden was er het huwelijk tussen tennisvedetten Andre Agassi en Steffi Graf. Ze zijn nog altijd samen.
Lees verder “Twintig jaar geleden: huwelijk Andre Agassi en Steffi Graf”
Elke dag valt er blijkbaar wel een klassieke componist te gedenken. Morgen is het de beurt aan de Hongaar Ferenc Liszt, die beter bekend is onder zijn Duitse naam Franz Liszt, die 135 jaar geleden is overleden.
Lees verder “Franz Liszt (1811-1886)”
Het zal morgen 145 jaar geleden zijn dat de Franse schrijfster George Sand is gestorven.
Lees verder “George Sand (1804-1876)”
Vandaag is het zowat 685 jaar geleden dat de Italiaanse poëet Francesco Petrarca als allereerste bergkoning van de Mont Ventoux werd gekroond. Te voet dan nog wel, want meer dan een bergpad (en dan nog) was er in die tijd niet te vinden op de kale berg…
Lees verder “Francesco Petrarca (1304-1374)”
De Amerikaanse tenor Timothy Neill Johnson werd geboren in Los Angeles, waar hij ook afstudeerde. Dat was dan bij Paul Mayo, Marilyn Savage, Richard McComb en Pollyanne Baxter. Sedert enige tijd woont hij echter in ons land (Antwerpen), waar hij les volgt bij Liane Jespers. Op die manier trad hij reeds op met het BRTN-koor, met Il Fondamento, het Collegium Instrumentale Brugense, Ex Tempore, het koor van La Petite Bande en het Collegium Vocale. Veel oude muziek dus (al zou iemand hem eens moeten vertellen dat “renaissance” met één n en twee s’en schrijft en niet omgekeerd), maar hij zingt ook jazz en blues, waarbij hij er niet voor terugschrikt om ook achter de drums te kruipen. Dat deed hij echter niet op 4 februari 1994 in de Rode Pomp, want daar zong hij liederen van Franz Liszt. Hij werd daarbij begeleid door Erik Van Balen.
Georges-Henri-Ganapati Moncoq is een pianist, geboren in Marseille, maar afkomstig uit La Martinique. Reeds op vierjarige leeftijd begint hij piano te spelen in Parijs bij Henri Barda. Vanaf zeven jaar is hij “autodidact”, waarbij hij zich vooral inspireert op zijn grote voorbeelden: Horowitz, Richter en Arrau. Op 18 jaar beschouwt hij zichzelf als “afgestudeerd”. Zijn repertoire is in hoofdzaak romantisch, maar toch gaat zijn voorkeur uit naar Mozart en Debussy. Op 11 februari 1994 was hij te gast in de Rode Pomp, waar hij in het kader van het Hongaarse festival pianowerk van Franz Liszt vertolkte. Later op het jaar zou hij er nog eens terugkeren, deze keer met een programma van Mozart-sonates.
Referentie
Ronny De Schepper, Moncoq brengt Mozart-sonates in Rode Pomp, Het Laatste Nieuws, 16 september 1994
Zita Börcsök is een graag geziene gaste in de Rode Pomp. Nadat ze reeds instond voor het Hongaarse festival, was ze de bezielster van een Brahms-avond, die vooral in het teken stond van zijn liederen en zijn werk voor piano vierhandig.
Lees verder “25 jaar geleden: Zita Börcsök in de Rode Pomp”
Het is vandaag precies honderd jaar geleden dat het Verdrag van Versailles werd ondertekend, waarmee er ook officieel een einde kwam aan de Eerste Wereldoorlog (maar in zich al de kiemen droeg voor de Tweede). Polen werd bij deze onderhandelingen vertegenwoordigd door… een klassieke pianist!
Ignacy Jan Paderewski was na Franz Liszt de populairste pianist aller tijden en tenminste even gek als Jerry Lee Lewis. De vrouwen gedroegen zich bij hem als rasechte groepies. In 1919 werd hij door generaal Pilsudski tot eerste minister en minister van buitenlandse zaken gebombardeerd, om de aandacht van het volk van het socialisme af te leiden. In die functie lag hij tijdens het Verdrag van Versailles mede aan de basis van de onafhankelijkheid van Polen. Hij was autodidact en bepaalde fouten konden zelfs door zijn beroemde leraar Theodor Leschetizky nooit uitgeroeid worden. Om het zoals Harold C.Schonberg te zeggen: “Terwijl zijn concurrenten zijn gemiste noten telden, telde hij zijn dollars.“
De naar ik vermoed populairste schrijver van het moment wereldwijd, de Japanner Haruki Murakami, viert morgen zijn zeventigste verjaardag.
Lees verder “Haruki Murakami wordt zeventig”
dagelijks iets degelijks 