De Zweedse zanger, gitarist en componist Björn Ulvaeus wordt vandaag tachtig jaar. We kennen hem uiteraard vooral van Abba, maar daarvóór maakte hij o.a. ook deel uit van The Hootenanny Singers (één van hun hitjes werd door Lennaert Nijgh voor Boudewijn De Groot vertaald en bewerkt tot “De Noordzee”). Op de foto is Björn de tweede van rechts.
Lees verder “Björn Ulvaeus wordt tachtig jaar”
De Nederlandse schilder, acteur en regisseur Jeroen Krabbé viert vandaag zijn tachtigste verjaardag. In 1994 heb ik hem geïnterviewd in een Brussels luxehotel n.a.v. de première van “Farinelli”, waarin hij de rol vertolkte van Georg Friedrich Haendel. Het werd (voor mij althans) een boeiend gesprek. Ik hoop dat ik erin geslaagd ben de intensiteit ervan ook over te brengen in mijn verslag…
Lees verder “Jeroen Krabbé wordt tachtig…”
In het najaar van 1979 heb ik Boudewijn De Groot geïnterviewd in het Cultureel Centrum van Dilbeek. Ik wilde ik het daarbij vooral hebben over zijn werk van tien jaar eerder. En dat zinde Boudewijn niet. In de titel van het interview “ik voel mezelf zeker geen anachronisme” vind je die weerzin nog terug. Toch heb ik ook een positieve herinnering aan het gesprek en wel om deze reden: Boudewijn was eigenlijk van plan naar een optreden in Vorst-Nationaal te gaan, maar dat heeft hij uiteindelijk laten schieten om met mij te blijven discussiëren. Dat was echter allemaal “off the record” en het is nu veel te lang geleden om mij dat nog te herinneren. Ik zal mij dus zo goed en zo kwaad als het gaat aan mijn oorspronkelijke tekst houden.
Lees verder “45 jaar geleden: Boudewijn De Groot in Dilbeek”
Het is vandaag al tachtig jaar geleden dat de Nederlandse zanger Boudewijn De Groot werd geboren in een Japans interneringskamp in Batavia (tegenwoordig Jakarta, Indonesië), voormalig Nederlands-Indië. Zijn moeder, Sophie Elisabeth Saueressig, overleed in juni 1945 in het Japanse interneringskamp Tjideng. Na de oorlog, in 1946, keerde de rest van het gezin terug naar Nederland, waar de kinderen, Boudewijn, zijn broer en zijn zus, in verschillende gezinnen werden ondergebracht, zodat zijn vader kon terugkeren naar Indië. Zo kwam De Groot terecht in het gezin van een tante in Haarlem.
Lees verder “Boudewijn De Groot wordt tachtig…”
“Jan Klaassen zei: Vaarwel mijn lief ik zie je volgend jaar.
Wanneer de lente terugkomt zijn wij weer bij elkaar.
De winter ging,
De zomer kwam
De oorlog was voorbij.
Maar het leger is nooit teruggekeerd van de Mookerhei.
Geen mens die van Jan Klaassen iets teruggevonden heeft
maar alle kinderen kennen hem,
hij is niet dood, Hij leeft!”
Aldus Rob De Nijs in 1973 op tekst van Lennaert Nijgh en muziek van Boudewijn De Groot, maar wat was dat eigenlijk, die Slag op de Mookerhei?
De Nederlandse violiste Emmy Verhey (medestudente van Vera Beths) wordt het meest vereenzelvigd met het romantische repertoire, meer bepaald met Peter Tsjaikovski. Op 3 september 1962 speelde ze in het Kurhaus in Scheveningen al zijn beroemde vioolconcert en op haar zeventiende was zij de jongste laureaat op de Internationale Tsjaikovski-wedstrijd in Moskou en kreeg naar aanleiding hiervan haar eerste platencontract. Toch kan zijzelf kan deze opvatting maar matig appreciëren, omdat ze ook barok en hedendaags speelt. Ze speelt zelfs op het album Hoe sterk is de eenzame fietser van Boudewijn de Groot uit september 1973, meer bepaald de vioolsolo in De Reiziger. Eind jaren zeventig kocht Verhey de ‘Earl Spencer’ Stradivarius-viool uit 1723 die zij bespeelde tot zij eind jaren negentig een viool van Andrea Guarneri uit 1676 kocht. Een en ander heeft te maken met de dood van haar man Paul Vossen maar hoe de vork precies in de steel zit, weet ik niet.
Ronny De Schepper
Hoe sterk is de eenzame fietser is het vijfde album van Boudewijn de Groot, verschenen op 10 september 1973. De albumtitel is afkomstig uit het nummer Jimmy, dat De Groot vernoemde naar zijn zoon Jim de Groot. Samen zijn ze te zien op de albumhoes. De teksten zijn van Lennaert Nijgh. Ruud Engelander, De Groots toenmalige zwager, vertaalde twee gedichten van William Blake en schreef ook nog “Jimmy” en “Parijs, Berlijn, Madrid”.
Lees verder “Vijftig jaar geleden: “Hoe sterk is de eenzame fietser””
Op 2 mei 1968 (dus amper één dag na Ernest Claes) was het alweer prijs. Als opdracht van “den Danny” (Daniel De Smet) kregen we “een studie over de persoonlijkheid van Aeneas in Aeneis I-IV” (het voornaamste werk van Publius Vergilius Maro, 70-19 v.Chr.) op ons brood. Het merkwaardige is dat ik geen kwotering krijg, enkel een paraaf en een paar opmerkingen in de marge. Ik denk dat dit eigenlijk betekent dat ik nul heb gekregen, maar dan niet omdat mijn verhandeling niks waard was, maar omdat ik ze te laat heb afgegeven of zo. Hoe dan ook, ik heb het voorval blijkbaar goed verdrongen, want “I know nothing, I’m from Barcelona”…
Lees verder “55 jaar geleden: “een studie over de persoonlijkheid van Aeneas in Aeneis I-IV””
Het belangrijkste culturele evenement van 25 jaar geleden was ongetwijfeld het optreden van Boudewijn De Groot (foto Marjolein Hoogervorst via Wikipedia) in Vooruit. Maar ook dit concert was alweer uitverkocht. Ook dat van ’s anderendaags trouwens. Er werd wel een extra-concert georganiseerd, maar daarvoor moest men nog wel geduld oefenen tot… november!
Lees verder “25 jaar geleden: Cultuur in Gent (261)”
Vandaag is het al twintig jaar geleden dat Lennaert Nijgh is gestorven. Mijn generatie noemt Lennaert Nijgh altijd in één adem met Boudewijn De Groot, ook al heeft Lennaert ook voor andere mensen steengoede teksten aangeleverd. Ik herinner mij dat mijn vriend Guido Hullebroeck op de middelbare school zijn gedichten en liedjesteksten naar Lennaert heeft gestuurd en als ik het goed heb, heeft hij zelfs een aanmoedigend briefje terug gekregen.
Lees verder “Lennaert Nijgh (1945-2002)”
dagelijks iets degelijks 