Vandaag is het ook precies vijftig jaar geleden dat de enige F1-wedstrijd werd verreden waarin een vrouw WK-punten haalt: de Italiaanse Lelli Lombardi eindigt zesde op Montjuich (foto YouTube).
Lees verder “Lella Lombardi (1941-1992)”
Vandaag is het 105 jaar geleden dat de Turkse Grote Nationale Vergadering, onder leiding van
Mustafa Kemal Atatürk, de regering van Sultan Mehmed VI veroordeelde en een tijdelijke grondwet afkondigde. Op de foto: de laatste Ottomaanse sultan, Mehmed VI, verlaat zijn paleis in Istanbul na de afschaffing van de monarchie (On this day).
Het is vandaag ook alweer 45 jaar geleden dat (toen nog) Humo-redacteur Leo De Haes zijn boek « Het hoofd, de benen en het geld » kwam voorstellen voor het Masereelfonds-Temse. Dat gebeurde toen in de Marron, de dancing van Marcel en Ronny, de echtgenoot van mijn toenmalige jongste schoonzus Linda Weyn op de Oostberg. Helaas kwam enkel het bestuur van het plaatselijke Masereelfonds opdagen, voor de rest was er geen enkele belangstellende. Geen enkele. En dat ondanks een aankondiging in de Omroeper en de gewestelijke pers, talrijke affiches en een pamflet in zowat iedere brievenbus van Temse. Vooraf kwam De Haes bij ons thuis eten en ik herinner me vooral dat hij daarbij zijn mes aan zijn broek afwreef, iets wat ik in mijn studententijd Tom Ronsse ook al had zien doen. En zoiets blijft me dan na al die jaren bij. Zo selectief werkt mijn geheugen nu eenmaal. Maar goed, blijkbaar om “belangenvermenging” te vermijden, was het dan maar hoofdredacteur Piet Lampaert die het boek voor De Rode Vaan recenseerde en niet ikzelf.
Lees verder “45 jaar geleden: “Het hoofd, de benen en het geld” (Leo De Haes)”
Het is al 45 jaar geleden dat na een etentje bij François Mitterand (met nog andere prominente aanwezigen) Roland Barthes wordt aangereden door een bestelwagen; hij zal ’s anderdaags overlijden.
Lees verder “Roland Barthes (1915-1980)”
Vandaag is het al vijftien jaar geleden dat de Canadese kunstschaatster Joannie Rochette brons behaalde op de O.S. in haar eigen vaderland, want de Spelen vonden plaats in Vancouver. Maar nog emotioneler was het feit dat dit gebeurde, pas vijf dagen nadat haar moeder plotseling was overleden.
Lees verder “Vijftien jaar geleden: Joannie Rochette haalt brons op de O.S.”
Het is vandaag al twintig jaar geleden dat Maurice Lippens na een slepende ziekte is overleden. Lippens werd net geen 68 en was één van de drijvende krachten achter de oprichting van de Vlaamse wielerschool. In 1986, toen ik hem samen met zijn oud-leerling, fotograaf Jo Clauwaert, ging opzoeken voor een interview voor De Rode Vaan, was Maurice Lippens nog het boegbeeld van Sporta, ook al maakt hijzelf een duidelijk onderscheid tussen de laten we zeggen “pastorale” werking van deze vzw en de “syndicale”, waarvoor hij verantwoordelijk was.
Lees verder “Maurice Lippens (1937-2005)”
Het is al twintig jaar geleden dat de legendarische Duitse bokser Max Schmeling is overleden.
Lees verder “Max Schmeling (1905-2005)”
Tien jaar geleden kon men in het Gemeentemuseum van Temse naar een overzichtstentoonstelling van fotografen Erik Westerlinck (derde van links) en Raoul De Graeve (derde van rechts) gaan kijken. Bij de aanwezigen was ook Katrien Kochuyt (ja, wie zou dat kunnen zijn op de foto, denk je?), destijds een studiegenote in de Germaanse en in die tijd ook de levensgezellin van striptekenaar Marc Sleen.
Lees verder “Tien jaar geleden: fototentoonstelling Erik Westerlinck”
Vandaag is het al vijftien jaar geleden dat de Zuid-Afrikaanse atlete Caster Semenya (foto YouTube) haar gouden medaille mocht behouden die ze had behaald op de 800 meter op de wereldkampioenschappen atletiek in Berlijn. Voor mij de aanleiding om een aantal gevallen van transgenderisme, geslachtsoperaties en andere sekstesten te bekijken.
Lees verder “Vijftien jaar geleden: Caster Semenya mag gouden medaille behouden”
Als Walter Capiau weer de straat zou optrekken om argeloze voorbijgangers lastig te vallen met een vraag als « welke Belg heeft de meeste Olympische medailles behaald ? », dan zullen allicht deze mensen zich het hoofd pijnigen en vertwijfeld de namen van Roger Moens of Gaston Roelants laten vallen. Helemaal verkeerd natuurlijk, Remi Van Ophem behaalde reeds dertien medailles, waarvan zeven gouden. Van Ophem ? Nooit van gehoord, horen wij u mompelen. En inderdaad, de tekst-, beeld- of geluidsdragers hebben niet zoveel aandacht aan zijn prestaties besteed. Remi Van Ophem is immers rolstoel-atleet. Deze 32-jarige vader van twee kinderen die als burgerlijk ingenieur op het ministerie van openbare werken bedrijvig is, neemt komend weekeinde (11 november 1984) deel aan de rolstoel-marathon van Oita in Japan. Enkele dagen daarvoor troffen we Van Ophem nog aan op zijn bureau.
Lees verder “Veertig jaar geleden: Remi Van Ophem aan het lijntje”
dagelijks iets degelijks 