De Britse theatercriticus Eric Bentley, vooral bekend voor zijn Bertolt Brecht-studies (op bovenstaande foto uit 1948 staat hij rechts, Brecht links), zou vandaag zijn 105de verjaardag vieren, maar hij is helaas vorig jaar op 5 augustus overleden…
Lees verder “Eric Bentley (1916-2020)”
Een « typisch » toneelweekend. Eerst in Malpertuis-Tielt « Zeepbellen blazen » (“The two-character play”) van Tennessee Williams, waarin we met een krankzinnig (geworden ?) broer en zus worden geconfronteerd, dan in Controverse-Gent « Te meiden » (“Les bonnes”) van Jean Genet, waarin twee meiden een moord op hun « madam » beramen, maar er niet toe komen en ze dus onder elkaar maar « spelen », met kwalijke gevolgen. Indien dit op zichzelf nog geen teken van krankzinnigheid zou zijn (krank betekent eigenlijk « ziek »), dan helpt regisseur Bert Van Tichelen alvast een handje door de drie rollen door mannen te laten vertolken. « Genet zou het liever zo gehad hebben », zegt hij. Nogal wiedes, er wordt anaal gecoïteerd, gemasturbeerd en afgezogen (of toch gedaan alsof) dat het een lieve lust is en Jean Genet is van dat soort vertier, vooral bij mannen dan, nooit erg vies geweest.
Lees verder “En WIE had er mij aangeraden dit hondse baantje aan te nemen? (*)”
Het is vandaag al tien jaar geleden dat de Brits-Amerikaanse actrice Elizabeth Taylor in Los Angeles is overleden aan de gevolgen van een hartkwaal. Ze is 79 jaar geworden. Ze heeft in meer dan vijftig films gespeeld en won twee Oscars (voor haar rollen in “Butterfield 8” en “Who’s afraid of Virginia Woolf?”). Ze was acht keer getrouwd.
Lees verder “Elizabeth Taylor (1932-2011)”
0m z’n dertigste verjaardag te vieren pakte het Nederlands Toneel Gent 25 jaar geleden uit met een 100% Nederlandstalig repertorium, waaronder de creatie van Blankenberge, het eerste stuk van Tom Lanoye sedert De Canadese Muur.
Op 24 september 1955 wordt van Hugo Claus de eenakter “De geliefden” (met als ondertitel: “of enkele begrippen over een zekere critiek in de lage landen of hoe men criticus wordt, is en blijft of melk en bloed in de vlaamse pers”), gecreëerd in het Gentse Arcatheater in een regie van Dré Poppe. Op de foto ziet men v.l.n.r. Jef van Loo, Luce Premer, Walter Eysselinck en Herman Bollaert.
Het is vandaag 75 jaar geleden dat “The Glass Menagerie”, het stuk van Tennessee Williams, werd gecreëerd in The Playhouse Theatre op Broadway. Op bovenstaande foto’s herken je van links naar rechts: Anthony Ross als Jim O’Connor, Laurette Taylor als Amanda Wingfield, Eddie Dowling als Tom Wingfield en Julie Haydon als Laura Wingfield.
Lees verder “75 jaar geleden: Broadway-première van “The Glass Menagerie””
Een aantal jaren conservatoria en het RITCS, maar denkt u niet dat ik ondertussen verder stil zat. Hoewel dat officieel wel de bedoeling was want in geen van deze instituten werd het geapprecieerd dat je nog aan de gang bleef buiten hun muren. En ik deed niks anders. In de toneelclub van het genoemde jeugdcentrum, het cabaret Napkin, het STOKteater. Maar ook Sint-Genesius rook lont. Hoe of wat? Geen idee. In ieder geval hadden ze het plan opgevat enkele eenakters te programmeren en mij de regie van één ervan toe te vertrouwen. Tegen betaling nog wel. Ongehoord en ongezien. Bovendien mocht ik zelf de keuze maken. Het werd iets van Tennessee Williams. Het werd ‘The case of the crushed petunias’. Met een, voor het gezelschap en voor onze stad tamelijk revolutionaire regie.
Lees verder “Het hoekje van Opa Adhemar (15)”
Vandaag is het al 25 jaar geleden dat Tennessee Williams, de “Puccini van het toneel” zoals Hugo Claus hem noemt, is overleden.
Lees verder “Tennessee Williams (1911-1983)”
