Het hoekje van Opa Adhemar (102)

Het hoekje van Opa Adhemar (102)

Nee, toch niet reeds, het geluid van die kar lijkt telkens zij me uit mijn slaap rukt op het denderen van een goederentrein; of wat ik me voorstel van het dokkeren van een boerenkar op de kasseien zoals beschreven in die oervlaamse streekromans, Streuvels en zo – ik weet het is pas halfzeven en dit is het ontbijt voor mij en de pakweg vijftig andere patiënten die op deze afdeling de uren van de nieuwe dag met tegenzin beginnen af te tellen.

Lees verder “Het hoekje van Opa Adhemar (102)”

Het hoekje van Opa Adhemar (96)

Het hoekje van Opa Adhemar (96)

Het zomert! De lucht kleurt azuurblauw. Het graan golft goudgeel over het veld. Klaprozen zenden hun vurig rood hemelwaarts. De koeien staan lui dommelend in de schaduw van een eik. Twee mussen laten vechtend om een hapje het stof van de landweg opdwarrelen. Ernest Claes en Stijn Streuvels laten hun blik over dit alles glijden en knikken goedkeurend, het leven is schoon.

Lees verder “Het hoekje van Opa Adhemar (96)”

Het hoekje van Opa Adhemar (94)

Het hoekje van Opa Adhemar (94)

Het is niet dat ik een adept ben van Feng shui, ik ben niet van plan mijn meubels in een bepaalde hoek te plaatsen, me te bekommeren om de elementen water en wind in mijn slaapkamer zolang ik hen op aanvaardbare wijze weet buiten te houden. Evenmin ben ik van plan een specialist in huis te halen om te laten bepalen hoe de aardstralen onder en door mijn woning zinderen en mij het dagelijks bestaan trachten onmogelijk te maken tenzij ik mijn bed in een hoek van 45° opricht. Nee, niets van dat alles. Wel hou ik van een min of meer minimalistisch interieur.

Lees verder “Het hoekje van Opa Adhemar (94)”

Vijftig jaar Woodstock

Vijftig jaar Woodstock

Het is vandaag vijftig jaar geleden dat, precies op de dag dat bij ons Stijn Streuvels overleed, in de Verenigde Staten het fameuze Woodstock-festival van start ging (*). Als dàt geen duidelijk omen was dat er nieuwe tijden aangebroken waren! Eigenlijk is het eerder bekend geworden door de film van Michael Wadleigh en Martin Scorsese en de daarbij horende driedubbele elpee die beide door bovenstaande foto van het vrijende koppeltje Bobbi en Nick Ercoline werden gepromoot. Destijds heb ik er ook in mijn wekelijks rubriekje in De Voorpost aandacht aan besteed, toen het festival nog maar tien jaar achter de rug lag – en dat leek toen al een eeuwigheid!

Lees verder “Vijftig jaar Woodstock”