Al schrijvend komen de herinneringen, zo is deze roman geen chronologisch verslag. Je moet bovendien voortdurend twijfelen aan de betrouwbaarheid van de getuigen en van hun geheugen; en jouw eigen geheugen. “Achter de ondoordringbare ruis verdwijnen de contouren van iemands leven. Hoe zou je waarheid en schijn van elkaar kunnen onderscheiden, als je bedenkt hoeveel tegenstrijdige sporen mensen achterlaten? En zouden we meer weten van onszelf, bedacht ik, afgaande op mijn eigen leugens, mijn falende geheugen en mijn onwillekeurige omissies?”

Lees verder “De schatkamer van Johan de Belie (46)” →

In ‘Souvenirs dormants’ (2017) (‘Slapende herinneringen’, Querido, 2018), laat Patrick Modiano deze keer zijn, niet bij naam genoemde, hoofdpersoon in zijn geheugen graven naar de vrouwen die ooit zijn pad kruisten.

Lees verder “De schatkamer van Johan de Belie (43)” →