The Picture of Dorian Gray begon als een korte roman, gepubliceerd in het julinummer 1890 in Lippincott’s Monthly Magazine. Een Nederlandse vertaling door Elisabeth Couperus-Baud verscheen in 1893. Haar echtgenoot Louis Couperus had het boek rechtstreeks van Oscar Wilde ontvangen en zij was er diep van onder de indruk.
Lees verder “135 jaar geleden: “Het portret van Dorian Gray””
Het is al 45 jaar geleden dat Johan de Belie in de Marron op de Oostberg kwam spreken over het magisch-realisme. Helaas kwamen enkel de bestuursleden van het organiserende Masereelfonds-Temse erop af. Nochtans had ik er vroeger reeds voor gezorgd dat Johan deze voordracht kon houden, zowel in de werkgroep Nederlandse Literatuur van prof.Van Elslander aan de Gentse Universiteit als in de Broederschool in Sint-Niklaas toen ik daar les gaf. Het was dus echt wel de moeite waard…
Lees verder “45 jaar geleden: Johan de Belie over het magisch-realisme”
Gewekt door die meer dan irritante stoomfluit van de op een afstand van 900 meters gelegen – in vogelvlucht (en meer hoeft het geluid niet te overbruggen!) – fabriek. Vijf voor halfacht. In mijn halfslaap dringt het besef door: blijf maar wakker want dit is slechts de eerste oproep: de verwittiging ‘rep jullie’. Over vijf minuten toetert dat verdomde ding weer: opdat ik nog eens twintig centimeters hoog boven mijn matras opschrik en de arbeiders weten dat ze aan de slag moeten.
Lees verder “Vijf jaar geleden: het hoekje van Opa Adhemar (46)”
Stel me de vraag of en hoe onze voorvaderen in de prehistorie hun voedsel bewaarden. Of moesten ze van dag tot dag leven, zorgen opdat er toch ongeveer dagelijks iets vers te knabbelen was? Voortdurend op jacht, achter al dat wild ongedierte, dino’s en mammoeten aan met stenen en pijlen; of vissen. En de vegetariërs (die zullen wel nog een te verwaarlozen minderheid geweest zijn) bessen plukken in bos en hei en high worden dankzij de paddo’s. Mogelijk slaagden ze er in de bilstukken tyrannosaurus enkele dagen schimmelvrij te houden in een koel hoekje van de grot. Of stond er een ingenieur op die ook hobbykok was en die ontdekte dat je een en ander kon drogen in de zon en boven het vuur – zodat hij etiketten kon kleven ‘te bewaren tot…’ ‘houdbaar tot minstens…’. Eerlijk, deze overweging dook bij me op toen ik geïntrigeerd raakte door het fenomeen spaarpot. Daarover wil ik het dus hebben.
Lees verder “Vijf jaar geleden: het hoekje van Opa Adhemar (45)”
Het is ook al een halve eeuw geleden dat Hugues C.Pernath, één der redacteurs van « gard sivik », het tijdschrift der Vlaamse experimentelen, is overleden.
Lees verder “Hugues C.Pernath (1931-1975)”
Nooit zo’n fan geweest van kermissen of pretparken. Hoewel ik in de beginperiode van mijn leven, de allereerste dan, toch enkele keren werd meegenomen naar het Melipark dat toen nog slechts met een sprookjesbos, een speeltuin en enkele dieren kon uitpakken. De honing, de bijtjes, en de flamingo’s. Veel herinneringen hou ik er, gelukkig misschien, niet aan over.
Lees verder “Vijf jaar geleden: het hoekje van Opa Adhemar (44)”
“Het hele leven is onzeker, afgezien van dat ene noodzakelijke feit dat er vroeg of laat een einde aan komt,” noteert Paul Auster in ‘Winter Journal’. Een torenhoog cliché natuurlijk, maar meteen onverbiddelijk waar. Of zoals Michel Tournier het formuleert in ‘Le Roi des Aulnes’: “De vrouw die het kind draagt moet ook haar rouw dragen”.
Lees verder “Vijf jaar geleden: het hoekje van Opa Adhemar (43)”
Het is vandaag amper 35 jaar geleden dat homoseksualiteit geschrapt werd als geestesziekte door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). In 1978 leidde Tom Robinson zijn nummer “Sing if you’re glad to be gay” nog in met te verwijzen naar het nummer 302.0, de classificatie in the international classification of diseases, en dat zou dus nog twaalf jaar zo blijven! (*)
Lees verder “35 jaar geleden: homoseksualiteit geschrapt als ziekte”
Het ontbijt is al decennia lang een vluchtige herinnering geworden. Tientallen jarenlang beperkte het zich tot het genot van ettelijke koppen koffie (‘het ruikt hier naar D.E.‘) en een gelijkelijk aantal met evenveel culinair genot gesmaakte sigaretten (minder trouw wat het merk betreft, van de heavy stuf als Gitanes en Gauloises over naar lichte brol als Belga tot eindelijk Peter Stuyvesant). Wat ligt het alles ver in het verleden!
Lees verder “Vijf jaar geleden: het hoekje van Opa Adhemar (42)”
Het is al tien jaar geleden dat de Antwerps-Gentse schrijver Jef Geeraerts op 85-jarige leeftijd is overleden aan de gevolgen van een hartaanval. Vier jaar geleden werd dan weer bekend gemaakt dat de drie kinderen uit zijn eerste huwelijk (zie verder) naar de rechtbank stappen om het testament te betwisten, waardoor het grootste deel van zijn nalatenschap naar het bevriende homo-echtpaar Erwin Mortier en Lieven Vandenhaute zou gaan. Wat daar ondertussen van gekomen is, zou ik niet kunnen zeggen…
Lees verder “Jef Geeraerts (1930-2015)”
dagelijks iets degelijks 