85 jaar geleden behaalde het Frente Popular (het Volksfront, een samengaan van de Trotskistische POUM met de PCE, de Spaanse communistische partij) de overwinning in de Spaanse verkiezingen, een overwinning die uitbundig werd gevierd (foto).
Lees verder “85 jaar geleden: verkiezingsoverwinning van het Frente Popular”
Het is vandaag veertig jaar geleden dat de Spaanse wielrenner Antonio Suarez is gestorven. Ik wilde daar een stukje over maken, aangezien ik in mijn jeugd een grote supporter was van het onafscheidelijke duo Antonio Suarez/Angelino Soler. Maar wat kon ik nog schrijven buiten wat ik reeds op de pagina van Soler over hem had geschreven? Dat hij nog twee jaar deel had uitgemaakt van die vermaledijde Guardia di Franco-ploeg (en het daaruit voortvloeiende Licor 43)? Toch liever niet, daarom gaf ik er de voorkeur aan gewoon bovenstaande foto op de Wielersite te plaatsen. Maar dan bleek er een probleem te zijn: volgens de Wielersite reed Suarez in 1961 (het jaar van de reeks waaruit de foto kwam) voor EMI en enkel “van 4 tot 12 maart” voor Faema. Maar de foto was duidelijk genomen op een avondcriterium (tegelijk met de foto’s van Peter Post, Willi Trepp, Peet Oelibrandt, Jef Planckaert, Louis Proost en Rudi Altig). En een avondcriterium in maart? Dat zag ik niet zitten. Daarom haalde ik er specialist Jan De Smet bij. Hier is zijn antwoord…
Lees verder “Antonio Suarez (1932-1981)”
Vijf jaar geleden verscheen het boek van Jan De Smet, “Achteraan het peloton moet ook reclame zijn”…
Lees verder “Vijf jaar geleden: “Achteraan het peloton moet ook reclame zijn””
Het is vandaag ook al 35 jaar geleden dat de Amerikaanse muzikale komiek Spike Jones is gestorven. Als je hem niet kent van zijn eigen “hits” uit de jaren veertig (“Cocktails for two”, “Hawaiian War Chant” of zelfs “Der Fuehrer’s Face”), dan zou je hem op z’n minst moeten kennen dankzij de inspanningen die Jan De Smet van De Nieuwe Snaar heeft geleverd om hem bekend te maken via De Laatste Show.
Lees verder “Spike Jones (1911-1965)”
Tien jaar geleden vermeldde Renaat Schotte dat de eerste buitenlander die de roze trui heeft gedragen (wat heel wat anders is dan de eerste buitenlander die aan de kop van de Giro-rangschikking stond natuurlijk) niemand minder dan de Duitser Hermann Buse was. Ik ben het niet helemaal zeker, maar ik veronderstel dat bijgaande foto die ik op de Wielersite ben gaan lenen daarvan een illustratie is. Het is wel merkwaardig dat die roze trui dan een insigne zou dragen, maar het feit dat de andere renner in de Atala-trui, zijn landgenoot Kurt Stöpel is, doet mij vermoeden dat het wel degelijk de roze trui is die Buse aan heeft.
Lees verder “Hermann Buse (1907-1945)”
Morgen zal het al 55 jaar geleden zijn dat Armand De Smet in de 13de rit van de Tour zwaar ten val tijdens de afdaling van de Envalira. De sporen van die val droeg hij zijn hele verdere leven mee, schrijven Jan De Smet en Marc Fourneau in hun boek over Armand De Smet dat vorig jaar is verschenen. Op de achterflap schrijven de auteurs:
Lees verder “55 jaar geleden: zware val van Armand De Smet”
Vandaag is het al 35 jaar geleden dat Sture Pettersson (tweede van rechts op de foto) is overleden. Een uitstekende gelegenheid om het stuk van Jan De Smet over de vier Zweedse broertjes nog eens boven te halen…
Lees verder “Sture Pettersson (1942-1983)”
Vandaag wordt Jan De Smet van De Nieuwe Snaar 65 jaar. Ik heb Jan wel een paar keren ontmoet (op optredens natuurlijk, maar ook gewoon op straat in de Lemonnierlaan waar De Rode Vaan toen gevestigd was en waar hij voor het uitstalraam van een muziekwinkel stond te turen, uiteraard zou ik bijna zeggen), maar de enige keer dat ik hem “officieel” heb geïnterviewd was in 1984 telefonisch voor de rubriek “aan het lijntje”. En daarom heb ik (naast bovenstaande foto van Radio 2) ook de kwalitatief niet zo bijster goede foto die er toen bij stond behouden, omdat…
Lees verder “Jan De Smet wordt 65…”
In 1987 bracht ene Peter Colpaert de elpee “Het luisterlied zal niet meer sterven” uit. Met nummers als “Nu je hemel niet meer blauw is”, “Speen in Spain” en “Van Roodkapje en de boze wolf” bewees hij dat het luisterlied zo dood is als een pier. (*) Want ik wil hier kleinkunst zeer duidelijk afbakenen: het is kleine kunst. Dit houdt geen appreciatie in, maar wel een objectieve beperking. Zeer verdienstelijke mensen als Johan Verminnen of Raymond van het Groenewoud die een heuse popgroep met zich mee zeulen kunnen op die basis niet tot de kleinkunst worden gerekend.
Lees verder ““Het luisterlied zal niet meer sterven””
Vandaag is het negentig jaar geleden dat het eerste wereldkampioenschap op de weg voor profs (*) werd verreden (op de Duitse Nürburgring). De winnaar werd Alfredo Binda. Tegelijk met de profs werd ook het WK voor amateurs gereden en de winnaar was een Belg: Jan (of Jean) Aerts. Maar dat had heel wat voeten in de aarde. Jan De Smet doet het verhaal…
Lees verder “Negentig jaar geleden: Alfredo Binda wordt de eerste profwereldkampioen op de weg”
