Björk wordt zestig…

Björk wordt zestig…

De IJslandse zangeres Björk viert vandaag haar zestigste verjaardag. Ik zal het maar meteen toegeven: ik ben géén fan. Ik hou wel enorm van “It’s oh so quiet”, maar dat nummer is helemaal niet typisch voor de zangeres en ik twijfel er sterk aan dat ze dit ooit op een podium zou zingen, tenzij dan misschien om er de draak mee te steken. Ik heb echter wel de film “Dancer in the dark” gezien en hier wil ik het er ter gelegenheid van deze verjaardag toch eens even over hebben…

Lees verder “Björk wordt zestig…”

Brooke Magnanti wordt vijftig…

Brooke Magnanti wordt vijftig…

“Het eerste wat je moet weten, is dat ik een hoer ben.” Geef toe, als openingszin kan dat tellen. In het exemplaar van “Belle de Jour” dat ik in mijn bezit heb, heeft iemand op de eerste pagina geschreven: Joseph Kessel, 1966, maar dat is natuurlijk niet juist. Deze “Belle de Jour” werd oorspronkelijk anoniem uitgegeven en het is nu pas, na vele vervolgen en/of spin-offs dat ik op het internet leer dat de auteur zowaar een “doctor” is, namelijk Brooke Magnanti. Kortom, als we mogen geloven dat de boeken inderdaad op de realiteit teruggaan dan hebben we hier te maken met een Engelse versie van Catherine Millet.

Lees verder “Brooke Magnanti wordt vijftig…”

“Everything in the Garden” van Giles Cooper

“Everything in the Garden” van Giles Cooper

Het volgende toneelstuk was “Everything in the Garden” van Giles Cooper (tussendoor heb ik nog “Afore Night Come” van David Rudkin geprobeerd, maar dat was in het dialect en ik begreep er geen snars van). Het stuk werd gecreëerd in Londen in 1962 door The Royal Shakespeare Theatre, maar bovenstaande foto komt uit een enscenering door l’Ecole nationale de théâtre du Canada in 2011. Als auteur wordt dan wel Edward Albee vermeld en hoe dat komt lees je verder.

Lees verder ““Everything in the Garden” van Giles Cooper”

Het Evangelie volgens de Lukas (32): Bowie the knife

Het Evangelie volgens de Lukas (32): Bowie the knife

Ik had het nooit gedacht, maar rechtse konservatieven in merg en been zoals de leden van de Amerikaanse Imaginative Conservative vinden moreel soelaas in het helse leven en naargeestige dood van David Bowie (1947-2016). Die geestelijke pirouette vond ik in een wonderlijk stuk dat Joseph Pearce schreef op 15 januari (nee, het gaat niet om onze Joseph Pearce, maar om de direkteur van het Center for Faith and Culture aan de Thomas van Aquino Hogeschool in Nashville die uitblinkt door boeken over katolieke bekeerlingen als G.K. Chesterton of Hilaire Belloc, zijn redaktie van de nog katoliekere St. Austin Review, en traktaten tegen het kommunisme – Solzjenitsin ! – en tegen homoseksualiteit; niet voor niets beroept de man zich op rabiate republikeinse traditionalisten als Russell Kirk en op Edmond Burke). Het heet wervend “Fate, Fashion, & Fascism: The Many Masks of David Bowie”.

Lees verder “Het Evangelie volgens de Lukas (32): Bowie the knife”