Zo zag Mikhail Bezverkhni eruit in de tijd dat hij de Elisabethwedstrijd won. 25 jaar geleden trad hij op in De Rode Pomp en heden ten dage spant hij zich vooral in voor het behoud van de culturele eigenheid van de Gentse Sint-Annakerk…
Lees verder “25 jaar geleden: cultuur in Gent (508)”
“Met componist Octaaf van Geert hebben wij een speciale band,” schreef André Posman enkele jaren geleden toen hij (Octaaf dus) met pensioen ging. “Jarenlang, voor de Rode Pomp zich ontwikkelde tot een muziekcentrum eerste klasse, woonde hij letterlijk boven mijn hoofd, in Tussen ’t Pas 3 te Gent, naast de loge. Een wonderbaarlijk man, die saam afstudeerde met mijn broer Lucien Posman, dus nog de goede oude degelijke ‘eerste prijs’ compositie verwierf, na jarenlang werk in de diepte.”
Lees verder “Octaaf Van Geert wordt 75…”
Ondanks de enorme populariteit bij de oudere lagen van de bevolking kan men moeilijk beweren dat de operette een genre is dat springlevend is. Ik zie met genoegen dat o.a. Kameropera Transparant en onze eigen Herwig De Weerdt pogingen doen om er wat nieuw leven in te blazen, maar gewoonlijk valt men toch terug op de klassiekers van Johann Strauss en Franz Lehar, die inderdaad met kop en schouders boven de rest uitsteken. Toch zijn ook zij gebannen uit onze operatempels en daarom richtte Jacqueline Van Quaille (foto YouTube) het lyrisch gezelschap Aruna op, waarmee zij dan maar noodgedwongen andere oorden opzoekt. Zo brengen zij vanavond en zondagnamiddag in de Rode Pomp een soort van “greatest hits”. Dat zal door de Adviescommissie wel weer negatief onthaald worden, maar zoals Dré Posman zelf schrijft in zijn blaadje: “Het moet sapristie toch niet altijd dodeka en serieel zijn!” * Wie dat wél vindt, die kan vanavond weer beter terecht in Kunstencentrum Vooruit, waar het Nederlandse theatergezelschap Dood Paard “Blaat” brengt, een stuk in “regressieve babytaal”, aldus een collega. (RDS in HLN van 13/1/1999)
Henry Raudales en Katarina Bassez speelden in De Rode Pomp. De foto komt uit de Gazet van Antwerpen, maar er staat geen naam bij. Misschien was de fotograaf beschaamd omdat de foto zo “flou” is…
Lees verder “25 jaar geleden: cultuur in Gent (432)”
Gaby en ik hebben elkaar ontmoet op de Patersholfeesten (in 1998). Het spreekt dus vanzelf dat wij “a soft spot” hebben voor deze feesten die elk jaar in het weekend rond 15 augustus plaatshebben.
Lees verder “Norbert Detaeye en de Patersholfeesten”
Zoals reeds eerder aangestipt, waren 25 jaar geleden de openbare examens van het conservatorium volop bezig. Persinformatie wordt er daarrond helaas niet verstrekt, zodat we u alleen maar kunnen aanraden om af en toe eens in de Hoogstraat binnen te springen en daar te noteren wat er ad valvas uithangt. ★ Gelukkig zijn er ook nog concertorganisatoren zoals Dré Posman van de Rode Pomp, die hun medewerking verlenen aan deze examens en de jonge mensen die bij hen optreden dan toch enige publiciteit bezorgen. ★ Zo kon u in de Pomp terecht voor een recital van de sopranen Cornelia Berger en Margaretha Claeys, aan de piano begeleid door Kathleen Eeman. Daarnaast trad een tenor op die door Dre als mijnheer O. wordt benoemd. We nemen aan dat dit betekent dat hij de echte naam niet kent, maar in het koor van Jaak Gregoor zingt b.v. toch ook een echte mevrouw O. Al lang ben ik van plan daarover een reportage te maken onder de titel « Histoire d’O », maar naar verluidt zou de vergelijking met het boek van de onlangs overleden Pauline Réage eerder ongepast zijn… (RDS in HLN, 12/6/1998)
De slogan van deze blog, “dagelijks iets degelijks”, heb ik ontleend aan André Posman, de baas van De Rode Pomp in Gent, die vandaag dertig jaar geleden feestelijk werd geopend. Zestien jaar lang heeft André getracht deze slogan waar te maken door bijna dagelijks degelijke klassieke muziek te programmeren in zijn concertzaaltje in de Nieuwpoortstraat. Maar uiteindelijk heeft de eigenaar het zaaltje verkocht aan een projectontwikkelaar en Dré kon naar de pomp lopen. Eind 2009 werd het zaaltje afgebroken…
Lees verder “De Rode Pomp (1993-2009)”
Met een naam als “De Rode Pomp” moet je wel op 1 mei verjaren. Vijf jaar reeds tracht “pompist” Dré Posman zijn slogan “dagelijks iets degelijks” waar te maken. Wat het “dagelijkse” betreft, zit hij “nog maar” op ongeveer één concert op twee dagen. Het “degelijke” is er wél al. Een concert in De Rode Pomp kan meestal zonder schroom worden aangeprezen. En om dit lustrum te vieren wordt natuurlijk een extra inspanning gedaan: vanaf vanavond tot en met zaterdag wordt er dagelijks degelijk gemusiceerd door bekende namen als Arco Baleno, het Goeyvaerts Consort, Marta Abraham & Renaat Beheydt en natuurlijk The Moscow Chamber Soloists, die op deze feestelijke gebeurtenis niet mochten ontbreken. * Verder zijn er dit verlengde weekend nog niet minder dan drie festivals in de Arteveldestad! Van overleg is er weer weinig sprake, maar kom, niet getreurd, we zullen ons vierendelen en iets trachten mee te pikken zowel van het muziekfestival “Vooruit Geluid”, het theaterfestival “Bl8k?” van Victoria en het Artscene anderstalig jeugdtheaterfestival in de Tinnen Pot. (RDS in HLN van 30/4/1998)
25 jaar geleden kreeg u voor de laatste keer de kans om de premièrevoorstelling van “Vaders en zonen” door De Tijd te gaan bekijken in de Minard. De andere voorstellingen konden we deze week niet vermelden wegens het overweldigende aanbod. Maar dat had u al in het snotje. ★ Over « Snözje » gesproken, de Kakkewieten brachten eveneens die avond hun hilarische voorstelling in Vooruit. In sommige dialecten betekent “Kakkewiet” (of « kakkenest ») het troetelkind of de lieveling van de familie. En zo traden dit weekend wat mij betreft een aantal « kakkewieten » op. Hoboïst Piet van Bockstal b.v. (foto YouTube) speelde het hoboconcert van Richard Strauss in de Bijloke. ★ En Lucien Posman trad dan weliswaar zelf niet op, maar het zondagnamiddagconcert in de Akademie voor Taal- en Letterkunde was helemaal aan hem gewijd. ★ Violist Wim De Moor, een kakkewiet uit mijn jeugd, was van zijn kant te gast bij broer André Posman in de Rode Pomp. ★ En wat te zeggen van die andere violist, Guido Schiffer, kakkewiet bij uitstek, die maandagavond Trefpunt opvrolijkt? (HLN, 14/3/1998)
Hoogste tijd om weer eens aandacht te besteden aan de muziek. Zeker nu er 25 jaar geleden een uiterst aangenaam concertje van I Fiamminghi was gepland in de Bijloke. Aria’s van Mozart en Rossini werden er gebracht door de bariton Robert HoIl, naast de fameuze Carmen- fantasie van de Russische componist Schtschedrin. Uiteraard blijven de onsterfelijke melodieën van Georges Bizet hier zeer herkenbaar, maar door de toevoeging van veel percussie geeft Schtschedrin deze compositie toch wel een heel eigen karakter. Wie Russische muziek zegt, die zegt echter ook Rode Pomp en, jawel hoor, ook daar viel een hele avond Russische pianomuziek te beluisteren door de zo te zien erg beminnelijke Anna Fridman (foto YouTube), die zich volgens André Posman « volledig aan het romantische repertoire geeft. » Als daar maar geen ongelukken van komen ! Ook in het Provinciehuis klonk er pianomuziek uit de Oeral, gekoppeld zowaar aan onze vriend Mozart, waarmee we zelf ook zijn begonnen. Els Cooman werd bijgestaan door fluitiste Veerle Wollaert. Dit gratis concert werd zondagochtend herhaald. (HLN, 13/3/1998)
dagelijks iets degelijks 