Het is vandaag ook al 35 jaar geleden dat de Gentse presentator Nand Baert (rechts op bovenstaande foto naast Herman Emmink, midden, en Pim Jacobs links) is overleden. Ik werkte toen op De Rode Vaan en hoofdredacteur Piet Lampaert is naar de begrafenis gegaan, want die was een persoonlijke vriend van de televisiepersoonlijkheid.
Lees verder “Nand Baert (1932-1985)”
Het is vandaag (of gisteren: beide data duiken op) vijftien jaar geleden dat pianist, componist, begeleider, radioproducer Rudi Sinia op 75-jarige leeftijd in een Oostends ziekenhuis is overleden. Hij stond tot aan zijn pensioen aan het hoofd van Radio 2 Oost-Vlaanderen (foto 100 jaar radio).
Zijn carriëre bij de BRT ging van start op 15 april 1963. Hij bouwde de Top 30 uit en maakte als eerste een popprogramma als “Rudy’s Club”, helemaal in de stijl van de buitenlandse popzender. Ook “Zomerhit” was één van zijn grote realisaties. Andere programma’s van Rudi Sinia waren “de Eerste Ronde”, “Relax”, “Onvergetelijk” en “Party Time”.
Hij stond als programma-samensteller geëngageerd achter injecties van het Gentse volkse culturele erfgoed op de Omroep met o.a. de wekelijkse radiopraatjes De Peperbus van Romain Deconinck; de Gentse Feesten-voorprogramma’s van Freek Neirynck, waarin de volkstheater-, revue-, cabaret- en volksmuziekgezelschappen of -solisten een (meestal nieuw geschreven) act of liedje uit hun Gentse Feestenprogramma live kwamen inzingen in Studio 3 aan de Martelaarslaan, en het streektaalprogramma met telkens een nieuw liedje van Walter De Buck “De sijssepanne” *, een productie van journalist Fred Braeckman (met De Buck, Walter Ertvelt en Neirynck).
Bronnen: Rudy Gybels en Freek Neirynck
Dat er lange tijd een Europees kampioenschap ploegkoers heeft bestaan (dat overigens soms door een Australiër werd gewonnen) met die bekende trui (zie onderstaande foto) als trofee, wist ik nog wel, maar voor de rest dacht ik dat Europese kampioenschappen op piste een nieuwigheid waren. Nochtans vonden deze dertig jaar geleden reeds plaats in het Gentse Kuipke. Meer zelfs, ik moest er verslag over uitbrengen voor Radio 1!
Lees verder “Dertig jaar geleden: Europees kampioenschap in het Kuipke”
Het is reeds tien jaar geleden dat Dré Steemans, vooral bekend onder de naam van zijn alterego Felice Damiano, overleden is aan een hartstilstand. Steemans was 55 jaar. Voor het Gentse stadsmagazine Tempo ben ik destijds met Jessie De Caluwé en Felice Damiano (foto Micheline Veys) gaan eten in een uitstekend restaurant in Deurle (“De ouwe hoeve”, geloof ik). En dat was maar goed ook, want Felice bleek een “professional” te zijn op dat vlak. Later zal hij in “Humo” o.m. de “Rugantino” aanprijzen, het Italiaanse restaurant van “mijn” (Constan)Tina in hartje Brussel, waar we met De Rode Vaan nog tal van uren hebben gesleten. Het was een idee van Tempo-baas Eric Goeman om de twee BRT-coryfeeën samen te brengen en hij had het op een akkoordje gegooid met de baas van dat restaurant om die confrontatie dààr te laten plaatsvinden. Deze laatste zal zich dit wel beklaagd hebben, want Tempo ging op de fles nog vóór het artikel kon verschijnen. Ikzelf kon het dubbelinterview nog verlappen aan De Rode Vaan, maar daar zal “De ouwe hoeve” niet echt mee getroost geweest zijn, denk ik. Ondertussen heb ik voor mijn blog de twee gesprekken uit elkaar gehaald, want eigenlijk leverde de confrontatie niet veel vuurwerk op en kunnen de interviews beter elk op zichzelf staan.
Lees verder “Dré Steemans (1954-2009)”
Op 31 augustus 1974 om 18.00 uur stopte Radio Veronica de uitzendingen vanwege het van kracht worden van de anti-piratenwet. Deze afsluiting werd gedaan met het ten gehore brengen van het Wilhelmus. Veel Veronica-fans herinneren zich dit moment nog goed vanwege de voorlaatste muzikale bijdrage: de saxofoon-solo uit het nummer What Love van The Collectors.
Alleen Radio Mi Amigo en Radio Caroline, beide vanaf het zendschip (de MV Mi Amigo) uitzendend, zouden hierna de zeezendergeschiedenis voortzetten, door op 29 augustus 1974 de ankerplaats voor de Nederlandse kust te verlaten en de volgende dag voor anker voor de kust van Engeland te gaan.
Na 31 augustus 1974 zorgden juridische moeilijkheden ervoor dat alle Veronica-medewerkers werkloos werden. Stan Haag ontsprong als eerste de dans door in 1975 naar het Spaans–Catalaanse Platja d’Aro te verhuizen en voor Radio Mi Amigo te gaan werken. (Wikipedia)
Het is vandaag precies honderd jaar geleden dat Jan Briers sr. werd geboren.
Het is reeds twaalf jaar geleden dat Jan Briers, de vader van het Festival van Vlaanderen, is overleden. De manier waarop ik dit vernam was nogal vreemd. Op maandagochtend werd ik gewekt door het bericht op Radio 2. Akkoord, ik had nog een slaperige kop, maar ik kan me onmogelijk vergist hebben: het was een uitgebreid in memoriam, o.a. met een feit dat ik nog niet wist, namelijk dat Jan Briers de “uitvinder” is van het gewestelijk nieuws. Maar eigenaardig genoeg werd daar nadien op Klara met geen woord over gerept. En om tien uur heb ik nog eens naar dat gewestelijk nieuws geluisterd (ik volgde toen namelijk net als nu de “1000 klassiekers”) en nu werd er ook op Radio 2 niet meer gesproken over Jan Briers. Ik heb er sedertdien ook niets meer over gehoord. Tot ik bijna een week later in de krant dan een officieel doodsbericht van de familie las (echter alweer zonder journalistieke bijdrage). Toch merkwaardig, nietwaar?
Nochtans was het toch wel een aanleiding om even terug te blikken op Briers’ zijn grootste verwezenlijking, namelijk het Festival van Vlaanderen. Alhoewel, tegenwoordig hoor je de omschrijving “het Festival van Vlaanderen” niet vaak meer. In Brussel spreekt men b.v. van het Klarafestival en in Brugge van het Festival van de Oude Muziek. Al moet ik toegeven dat men deze benaming in Brugge ook al gebruikte vooraleer er blijkbaar een odium begon te rusten op het begrip “Festival van Vlaanderen”.
Hoe zou dat eigenlijk komen? Zeker in een periode dat Vlaanderen dichter dan ooit bij meer zelfstandigheid heeft gestaan? Zou het dan toch te maken hebben met de programmatie, die vereenzelvigd wordt met grote prestigeprojecten rond oerdegelijke klassieke namen?
Eigenlijk zou ik het niet weten, want ik volg het reeds enkele jaren niet meer, maar ik heb wel de ommekeer nog meegemaakt, denk ik. De periode dat het “klassieke” meer en meer werd verlaten ten voordele van “wereldmuziek”, ook al ben ik ervan overtuigd dat het hier meer een politieke dan een artistieke beslissing betreft (zie mijn artikel over het postmodernisme).
Daarom is het misschien niet nutteloos om even terug in het verleden te duiken en te zien hoe het allemaal begon…
Twee jaar nadat hij begonnen was met de Gentse stadsconcerten, in 1958 dus, start Jan Briers (toen nog het hoofd van Radio 2 – Oost-Vlaanderen) ook met het Gents Muziekfestival, dat hij een jaar later herdoopt tot Festival van Vlaanderen. Nog een jaar later overhaalde hij de bestaande festivals van Brugge, Antwerpen en Tongeren om zich ook onder deze noemer te scharen.
Geboren op 4 augustus 1919 in Gent, studeerde Briers er Klassieke Filologie en Geschiedenis, maar toen hij in 1944 afstudeerde, ging hij meteen aan de slag bij de radio. Eerst als “commentator” bij verjaardagen van belangrijke kunstenaars, nadien (sinds 1953) als productieleider van omroep Oost-Vlaanderen. In 1963 werd hij directeur van alle gewestelijke omroepen. Ondertussen was hij, die meent de journalisten altijd de les te moeten spellen, ook professor geworden in de communicatiewetenschappen (RUG en VUB).
Ondertussen heeft “Der Alte” de scepter overgedragen aan Junior, die tevens tot voorzitter werd verkozen van de Raad van Beheer van de Belgische Schouwspel Vereniging. Deze vereniging heeft vooral tot doel de wetgeving op de BTW te bestrijden, voor zover het engageren van artiesten betreft. In de RVB herkennen we verder nog Jari Demeulemeester, Bernard Foccroulle en Herman Schueremans.
Sinds 2013 berust de artistieke leiding bij Serge Platel, nu “de jonge Briers” provinciegouverneur van Oost-Vlaanderen is geworden op voordracht van de N-VA. Ik ga ondertussen al lang niet meer naar het Festival (maar ook niet naar andere concerten of manifestaties, dus neem het asjeblief niet persoonlijk!), maar in de jaren tachtig en negentig was ik een trouw bezoeker en bracht er dan ook navenant verslag over uit…
Festival van Vlaanderen
1980
1982
1985
1988
1989
1990
Ronny De Schepper, BRTN-orkest sluit Festival af, Het Laatste Nieuws, 21 oktober 1994
1995
1996
1997
1999
2000
Mijn “Germaanse” vrienden zijn nogal actief op de boekenmarkt de laatste tijd. Na de dichtbundel van Staf de Wilde heeft nu ook Fons Mariën een nieuw boek uit. ‘De slaap van de rede brengt monsters voort’ werd uitgegeven door Aspekt (Nederland). In dit boek tracht de auteur een aantal kritische vragen te beantwoorden. Zijn denken over mens en maatschappij wil vrij zijn van religieuze en ideologische dogma’s en vrij van anti- of pseudowetenschappelijke opvattingen. Dus in de geest van het Verlichtingsdenken, zoals de titel al aangeeft. Het boek is te koop of te bestellen in de boekhandel of te bestellen bij bol.com (19.95 euro, beschikbaar vanaf 27-6-2019).
Lees verder “Nieuw boek van Fons Mariën”
