Mathieu van der Poel (foto Erik Westerlinck) heeft gisteren de Amstel Gold Race gewonnen. Dat is op zich reeds een formidabele prestatie, maar de manier waarop… Ik kijk nu al zestig jaar naar de koers, MAAR DIT HEB IK NOG NOOIT GEZIEN!!!

Zoals ik al vreesde, is de Wikipedia-pagina van Mathieu van der Poel (Kapellen, 19 januari 1995) veel te lang. In 2015 werd hij in het Tsjechische Tábor de jongste wereldkampioen veldrijden ooit bij de elite. In datzelfde Tábor won hij in 2017 het Europees kampioenschap veldrijden. Daarnaast werd hij vier keer Nederlands kampioen veldrijden, één keer Nederlands kampioen op de weg en één keer Nederlands kampioen mountainbiken. In 2018 werd hij, als eerste ooit, Nederlands kampioen in al deze drie wielerdisciplines.
N.a.v. het EK mountainbiken vroeg ik me nog af: “Wat scheelt er toch met Mathieu van der Poel?” en dat omwille van het feit dat de zoon van Adri, kleinzoon van Poupou en jongere broer van David, zowat alles wint wat er te winnen valt, behalve als het er ECHT toe doet, dan is hij nergens. Kort daarna antwoordde Mathieu al met de pedalen: na een prachtige tweede plaats in het EK op de weg (na Matteo Trentin, maar vóór Wout Van Aert), heeft ook op overtuigende wijze de eerste rit van de Arctic Race of Norway gewonnen. Het was een aankomst op een klimmetje en dan staat er geen maat op Mathieu, al dient te worden toegegeven dat, toen hij ingesloten kwam te zitten, hij zich op een nogal ongelukkige manier heeft vrij gemaakt, waardoor enkele renners ten val kwamen. De organisatoren waren echter (terecht) veel te gelukkig met een dergelijke winnaar om zelfs nog maar aan deklassering te denken!
Daarna heeft hij ook de slotrit in de Arctic Tour of Norway gewonnen, nadat hij een dag eerder al tweede was geëindigd na zijn ontsnapte ploegmaat Adam Toupalik. De hele Corendon Circus dient trouwens in de lof te worden betrokken. Alleen maar jammer dat ze in de enige bergrit in deze ronde allemaal (Mathieu incluis) werden weggereden, zodat een eindzege er niet inzat.
Na zijn brons op het wereldkampioenschap mountainbike in het Zwitserse Lenzerheide wilde Mathieu meteen doorgaan, maar zijn entourage kon hem overhalen om de wereldbekercrossen in de VS aan hem te laten voorbijgaan. Bij zijn wederoptreden in Meulebeke mocht hij al meteen weer met de zegebloemen zwaaien. Nadat hij in Meulebeke zijn eerste veldrit had gereden en meteen ook gewonnen, heeft Mathieu van der Poel daarna op de Hotond in Ronse ook de Grote Prijs Mario De Clercq binnen gehaald.
Een dag na zijn zware val in Lokeren heeft Mathieu van der Poel vriend en vijand weggeblazen in de Superprestige-opener van Gieten. Wout van Aert moest voor de zesde keer dit seizoen vrede nemen met de tweede plaats. Hij eindigde nog op dertig seconden, de andere deelnemers werden op anderhalve minuut gezet en meer. Een dikke enkel liet in Lokeren een sliert alarmbellen afgaan in het kamp-Mathieu van der Poel. De Nederlander had in Lokeren een verrekking opgelopen in de ligamenten van zijn rechterenkel. “Zal Van der Poel starten in Gieten?”, was dan ook de grote vraag. Na een geslaagde test op het parcours gaf Van der Poel zichzelf echter groen licht met het gekende gevolg.
Een week later heeft Mathieu van der Poel met sprekend gemak de SP-cross in Boom gewonnen. Hij liet de tegenstand ter plaatste in de vierde ronde en hield de voorsprong daarna perfect onder controle. Wout van Aert reed niet mee.
Mathieu van der Poel (Corendon-Circus) heeft daarna in het Zwitserse Bern de derde manche in de Wereldbeker gewonnen. De 23-jarige Nederlander soleerde nog voor halfcross. Wout van Aert finishte als tweede op acht seconden. Toon Aerts werd derde en blijft leider in de wereldbekerstand. Na de Berencross in Meulebeke, de GP Mario De Clercq in Ronse, de Superprestigecrossen in Gieten en Boom is dit dus de vijfde zege van het seizoen voor Van der Poel, de eerste in de Wereldbeker. De eerste manches in Waterloo en Iowa, die Aerts won, liet van der Poel aan zich voorbijgaan.
Daarna heeft Mathieu met sprekend gemak de veldrit in Ruddervoorde gewonnen. De Nederlander boekte zo zijn derde zege op rij in de Superprestige. Wout van Aert werd tweede op ruime afstand, Toon Aerts vervolledigde het podium.
Vervolgens heeft Mathieu net als vorig jaar het EK veldrijden gewonnen. De Nederlander nam in Rosmalen na zijn offday op de Koppenberg klinkende revanche en ondanks een goede start van de Vlamingen was de strijd al na twee ronden beslecht. Van der Poel maakte er een ware onemanshow van, wereldkampioen Wout van Aert was weliswaar (veel) sterker dan de rest van het pak maar moest zich tevredenstellen met de tweede plek op ruime afstand van Van der Poel, Laurens Sweeck pakte het brons.
Geen wereldkampioen Wout van Aert op de Jaarmarktcross in Niel. En dus waren alle ogen gericht op kersvers Europees kampioen Mathieu van der Poel, die na zijn offday op de Koppenberg een achterstand van vier minuten goed te maken had op Toon Aerts in het DVV Verzekeringen Trofee-klassement. De Europese kampioen zegevierde zonder noemenswaardige problemen, maar klassementsleider Toon Aerts deed het opnieuw erg goed gaf aan de finish maar een handvol seconden toe op de Nederlander. Laurens Sweeck mocht als derde man het podium op.
Een dag later pakte Mathieu van der Poel in de Telenet Superprestige van Gavere uit van start tot finish. Toon Aerts was opnieuw een knappe tweede, Wout van Aert werd derde. De rest, aangevoerd door de jonge Thomas Pidcock, volgde op ruime afstand.
Een week later pakte Mathieu van der Poel in Tabor alweer op imponerende wijze zijn tiende zege van de winter. ’s Anderendaags heeft hij in Hamme de derde manche van de DVV Verzekeringen Trofee gewonnen. Deze keer nam hij uitzonderlijk zijn ploegmaat Tom Meeusen acht ronden op sleeptouw. Met de aankomst in zicht ging hij er dan toch alleen van door omdat hij zoveel voorsprong had verworven dat, ondanks het debacle van de Koppenberg, een eindzege in deze trofee, die volgens tijd wordt betwist, toch opnieuw binnen bereik is gekomen.
Een week later soleerde hij in de nieuwe Ambiancecross in Wachtebeke probleemloos naar zijn twaalfde zege van het seizoen. ’s Anderendaags pakte hij in het zand van Koksijde andermaal uit met zijn handelsmerk: razendsnel van start gaan: na amper vier minuten was de Europese kampioen reeds vertrokken. “Hij rijdt door het zand, alsof er geen zand is. Ik zag het al tijdens zijn opwarming. Hij springt gewoon van gleuf naar gleuf. Fenomenaal. Nooit gezien”, aldus zevenvoudig winnaar Sven Nys bij Sporza.
En wie gehoopt had dat de winterstages voor extra spanning zouden zorgen in het veldrijden, is een illusie armer. Mathieu van der Poel was ook in de Scheldecross op de Antwerpse Linkeroever een klasse te sterk voor de tegenstand: de Nederlander won met een minuut (!) voorsprong op Wout van Aert. Toon Aerts werd derde en blijft leider in de DVV-Trofee maar ziet Van der Poel zijn achterstand nagenoeg halveren.
De dag nadien duurde het precies drie minuten en 35 seconden vooraleer Mathieu van der Poel de anderen ter plekke liet en fluitend naar zijn vijfde zege in vijf Superprestigemanches fietste. Wout van Aert finishte nogmaals als tweede en Toon Aerts als derde.
Een week later heeft hij in Sint-Niklaas de derde manche van de Soudal Classics gewonnen, ’s anderendaags gevolgd door de wereldbekerwedstrijd in Namen. Eigenlijk was er in Namen meer strijd nà de wedstrijd dan tijdens. Dat had namelijk te maken met de “cooling down” van Wout Van Aert, die alweer eens tweede was geworden. Het zit namelijk zo: al sinds Wachtebeke rijdt de wereldkampioen na een cross uit op de rollen. En dat werkt de tegenstanders op de zenuwen omdat ze langer moeten wachten op het begin van de ceremonie. “Het was al een paar keer dat we écht moesten wachten”, aldus Van der Poel. De Française Christelle Reille, werkzaam bij de Internationale Wielerunie (UCI), duwde dan ook op de timer op het moment dat Mathieu van der Poel en Toon Aerts (alweer derde) zich begonnen schoon te wrijven voor de ceremonie. “Het is me deze week gezegd dat ik tien minuten kreeg”, zei een pissige Van Aert. ’s Anderendaags verontschuldigde hij zich al, omdat hij wellicht inzag dat een podiumceremonie bij het veldrijden toch wel uitzonderlijk is. Dit jaar hebben we (“dankzij” de opwarming van de aarde) gelukkig bijna altijd met milde temperaturen te maken gehad, maar ik herinner mij uit het verleden podia met Marc Janssens of Erwin Vervecken, waarbij de gevierde renner stond te bibberen van de kou!
Twee dagen later heeft Mathieu Van der Poel in Heusden-Zolder de zevende manche van de Wereldbeker naar zijn hand gezet, waarna hij in Loenhout zijn zegeteller op 19 heeft gezet.
Daarna heeft hij ook de Superprestigemanche in Diegem gewonnen. De Nederlander kwam iets voor halverwege ten val na een botsing met een steward terwijl hij aan de leiding reed, maar kon desondanks toch opnieuw wegrijden van de concurrentie. Michael Vanthourenhout werd tweede, de laatste podiumplaats was voor Toon Aerts. Voor Van der Poel was het zijn twintigste zege van het jaar.
Daarna heeft Mathieu het nieuwe jaar ingezet zoals hij het oude heeft afgesloten: met een zege. Van der Poel reed geen vlekkeloze cross op het parcours van Sven Nys in Baal (Thibau Nys deed daar b.v. iets wat we Mathieu nog niet hebben zien doen), maar had aan de finish toch genoeg voorsprong om Toon Aerts te onttronen als leider in de DVV-trofee.
Een week later was hij, na een dag eerder in Gullegem, ook tussen de universitaire gebouwen van de VUB en ULB weer outstanding en won met overmacht. Toon Aerts werd tweede, Michael Vanthourenhout mocht als derde man mee op het podium. Wout van Aert van zijn kant zat in Frankrijk (waar hij won).
Vervolgens heeft hij in het Nederlandse Huijbergen zijn nationale titel in het veldrijden verlengd. De renner van Beobank-Corendon reed al vroeg in de wedstrijd weg van de concurrentie en soleerde vervolgens oppermachtig naar zijn vijfde Nederlandse titel. De strijd voor het zilver was een pak spannender, Lars van der Haar haalde het uiteindelijk van ploegmaat Corné van Kessel.
’s Anderendaags heeft Mathieu de veldrit in Otegem, waarin de nieuwe kampioenen traditioneel hun trui komen showen, gewonnen. Wout Van Aert bleef langer dan gewoonlijk bij hem in de buurt maar moest uiteindelijk toch het hoofd buigen. Kersvers kampioen Toon Aerts werd na een kort nachtje toch nog derde.
Daarna heeft Mathieu de laatste Wereldbekermanche in Hoogerheide gewonnen. De Nederlander kende een moeilijk moment halfweg en moest zelfs even Toon Aerts laten rijden, maar in de tweede helft van de cross hervond hij zijn oude vorm en soleerde naar de zege.
Dit geweldige seizoen vond dan eindelijk toch zijn bekroning in het Deense Bogense, waar hij voor de tweede keer de wereldtitel veldrijden bij de profs pakte. Daarna heeft hij de Brico Cross in Maldegem gewonnen en pakte hij de eindzege in de DVV Verzekeringen Trofee door de Krawatencross in Lille te winnen. Vervolgens won hij in Hoogstraten en een week later in de Noordzeecross in Middelkerke en werd zo de tweede renner ooit (na Sven Nys) die in één seizoen alle wedstrijden van de Superprestige heeft gewonnen. Van der Poel is vanzelfsprekend ook eindwinnaar van het oudste regelmatigheidscriterium in het veldrijden en dat voor de vierde keer in vijf jaar en de derde keer op rij.
’s Anderendaags was hij ook in zijn laatste veldrit van het seizoen onklopbaar. In Hulst rekende hij halfweg af met toptalent Tom Pidcock. ’s Ochtends hadden Mathieu en Tom nog samen het populaire online-game Fortnite gespeeld (en gewonnen), enkele uren later speelden ze samen tussen de vestingen van Hulst (in Zeeland). Pidcock ging als een wervelwind van start gegaan, waarna Mathieu hem bij haalde en hem enkele ronden masterclass gaf. Aan de meet werd Pidcock nog voorbij gestoken door een sterk terugkomende Lars Van der Haar.
Daarna sprintte Mathieu in de openingsrit van de Ronde van Antalya meteen naar de overwinning vóór de nobele onbekenden Dusan Rajovic en Bas van der Kooij. “Toegegeven, het zijn niet de grootste namen. Maar die renners deden er toch alles aan om hier te winnen. De ploeg heeft de hele dag perfect gecontroleerd en op het einde had ik ook nog twee man van de vijf die de sprint perfect inleidden. Dat ik mijn eerste wegwedstrijd ook meteen win is sowieso goed voor het vertrouwen. De eindzege? We zeiden vooraf dat we vooral een rit wilden winnen. Dat is nu gelukt. Afwachten wat de komende dagen zal brengen, maar ik denk dat de derde rit met de aankomst bergop te zwaar zal zijn.” En gelijk had-ie. In de einduitslag werd hij 63ste op bijna vier minuten van de Poolse winnaar Szymon Rekita.
Daarna heeft hij op een indrukwekkende wijze de Grand Prix de Denain gewonnen. De Nederlandse kampioen van Corendon-Circus werd enkele dagen eerder nog in een ambulance afgevoerd na een spectaculaire val in Nokere Koerse en er werd gevreesd voor het einde van zijn voorjaar, maar nog geen vier dagen later won hij solo de Franse kasseienkoers. Met drie goed geplaatste aanvallen op kasseistroken wist hij zijn concurrenten af te troeven.
In Dwars door Vlaanderen nam hij al op meer dan zestig kilometer van de finish het initiatief. Vanuit het peloton kwamen van de grote namen enkel Tiesj Benoot en Bob Jungels nog vooraan aansluiten. Uiteindelijk zouden vijf vluchters onderling uitmaken voor wie de winst zou zijn: Van der Poel haalde het voor Anthony Turgis en Bob Jungels.
Daarna heeft hij de eerste etappe in het Circuit de la Sarthe op zijn naam geschreven. De Nederlandse kampioen haalde het in een massaspurt voor onze landgenoot Boris Vallée (Wanty-Gobert) en de Fransman Bryan Coquard (Vital Concept). In het eindklassement eindigde Van der Poel tiende, op 1’20” van winnaar Alexis Gougeard. Bij het begin van dit seizoen had Mathieu gezegd dat de Brabantse Pijl de klassieker was die het meest in zijn bereik lag. En hij heeft woord gehouden, na twee eervolle vierde plaatsen in Gent-Wevelgem en de Ronde van Vlaanderen, heeft hij de kroon op het werk geplaatst door een elitegroepje bestaande uit Julian Alaphilippe, Tim Wellens en Michael Matthews te kloppen in de sprint.