Tag: Willy Courteaux

Analyse van een stripverhaal (3): De Smurfin

Analyse van een stripverhaal (3): De Smurfin

In het middelbaar onderwijs moeten de leerlingen een boek leren bespreken. Dat lijkt me ook vrij logisch. Probleem is dat in technische scholen en beroepscholen de leerlingen zelfs niet eens meer een boek lézen, laat staan bespreken. Daarom bedacht ik het volgende: laat ik hen een stripverhaal doen ontleden. Dat lezen ze nog wel en de gebruikte methodiek is tenslotte dezelfde. Daarna hebben we in de klas de resultaten besproken aan de hand van enkele stripverhalen. Ik denk dat dit uiteindelijk een goede beslissing gebleken is. Ik zal deze resultaten in de loop der tijden weergeven, waarbij men zal kunnen vaststellen dat de vragen telkens weerkeren, maar uiteraard met verschillende antwoorden.

Lees verder “Analyse van een stripverhaal (3): De Smurfin” →

Veertig jaar geleden: Richard in crisis

Veertig jaar geleden: Richard in crisis

« Is dat waar dat iedereen hier met de poepers zit ? » vraagt een verloren gelopen Jakob Beks op een bepaald ogenblik aan een collega die eveneens per ongeluk in de Malpertuis-versie van Shakespeares « Richard III » is terecht gekomen (het is een veenmysterie wat Jakob hier te zoeken had) en deze antwoordt : « Dat is altijd zo in tijden van crisis ». Als we het programmaboekje mogen geloven, dan zouden deze gevleugelde woorden uit de pen van Willy Courteaux komen, maar we gokken er met vrij grote zekerheid op dat het hier een « bewerking »„ van regisseur Jo Gevers betreft.

Lees verder “Veertig jaar geleden: Richard in crisis” →

Zestig jaar jeugdhuizen

Zestig jaar jeugdhuizen

De Dag van de Jeugdhuizen werd tien jaar geleden voor het eerst gevierd. Een bijzonder feest was het, want de jeugdhuizen in Vlaanderen bestonden toen officieel vijftig jaar. Dat verklaarde de (in mijn ogen ongelukkige) titel van de grootse viering: Don’t Hype. Jeugdhuizen zijn immers geen hype, geen bevlieging van korte duur. Integendeel. In die vijftig jaar zijn ze alleen maar in aantal toegenomen. Er zijn er nu 409.

Lees verder “Zestig jaar jeugdhuizen” →

Willy Courteaux (1924-2017)

Willy Courteaux (1924-2017)

Het is al vijf jaar geleden dat Willy Courteaux is overleden, de vroegere journalist bij Humo en eminente vertaler van het werk van William Shakespeare. Wie over die twee aspecten meer wil vernemen, moet doorklikken naar de items die ik daaraan heb gewijd. Hieronder volgt de neerslag van een “bezoek” bij hem thuis dat Filip Delmotte en ikzelf in de woelige periode begin 1989 hebben afgelegd (de rubriek “Het bezoek” in de vernieuwde Rode Vaan was precies een kopie van het fameuze “Humo sprak met”). De tekst is uitgeschreven door Filip Delmotte. Ik kan me van dit interview helaas niet zo heel veel meer herinneren. Wellicht was mijn inbreng minimaal (Shakespeare). Ik herinner me nog wel dat we heel bewust niet de persoonlijke toer zijn opgegaan. Zo hebben we met geen woord gerept over zijn zoon Wolfgang en of hij eventueel nog andere kinderen had. Volgens het doodsbericht, opgesteld door zijn echtgenote Jeanne Soens, was dat inderdaad het geval, maar ze worden niet bij name genoemd. Pas bij zijn dood vernam ik overigens ook dat Willy Courteaux tot de Gravensteengroep behoorde, al stond hij bij de regionale verkiezingen van 2004 wel op de lijst van de Vlaamse Democraten Brussel, een linkse scheurlijst van de N-VA.

Lees verder “Willy Courteaux (1924-2017)” →

Romeo & Julia vieren hun 720ste huwelijksverjaardag

Romeo & Julia vieren hun 720ste huwelijksverjaardag

Vandaag is het precies 720 jaar geleden dat Romeo en Julia in het huwelijk zijn getreden (op de foto: de visie van Franco Zeffirelli). Jammer dat hun huwelijk niet lang stand heeft gehouden, want anders hadden ze dat jaar in juli nog naar de weide van Rock Werchter kunnen trekken! Euh, pardon, ik bedoel natuurlijk de Groeningenkouter in Kortrijk! (*)

Lees verder “Romeo & Julia vieren hun 720ste huwelijksverjaardag” →

De knipoogjes van William Shakespeare

De knipoogjes van William Shakespeare

Toen ik in 1971 in het zuiden van Engeland, meer bepaald in Hastings, net zoals Willem de Veroveraar 905 jaar eerder, voet aan wal had gezet, werd ik voor de « nachtelijke » (tot elf uur) strooptochten langs de plaatselijke bars onder de arm genomen door een bende autochtonen, die zich — gezien de tijdsomstandigheden — misschien nog het best als « hippies » laten omschrijven. En alhoewel ik in tegenstelling tot de meeste « ouwe zakken van ’68 » de beste herinneringen bewaar aan deze tijd van « love and peace », zou ik daarover toch een zedig stilzwijgen bewaren, ware het niet dat deze vrolijke snaken, waarvan er ten hoogste één verder was geraakt dan wat wij « lager middelbaar » zouden noemen, als ze genoeg « barleys » en « lager » op hadden, zich overgaven aan, ja aan « overgeven » zelf natuurlijk ook, maar — wat merkwaardiger is — aan het uitvoerig citeren van… William Shakespeare.

Lees verder “De knipoogjes van William Shakespeare” →

Veertig jaar geleden: muziek en maatschappij

Veertig jaar geleden: muziek en maatschappij

Vandaag is het veertig jaar geleden dat Elcker-Ik Antwerpen mij vroeg om ook bij hen de cursus “Muziek en maatschappij” te komen geven, nadat ik dit in Elcker-Ik Gent had gedaan. Alhoewel ik dit uiteraard wel graag wilde doen, is het toch nooit doorgegaan. Ik vermoed dat dit te maken had met de nasleep van mijn recente echtscheiding.

Lees verder “Veertig jaar geleden: muziek en maatschappij” →