35 jaar geleden: interview met Linda Lepomme

35 jaar geleden: interview met Linda Lepomme

Op 28 december 1989 ging in de Antwerpse Singel « Chicago » in première, de nieuwste productie van de musical-afdeling van het Ballet van Vlaanderen. Op de vooravond van de lustrumviering van dit gezelschap sprak ik met Linda Lepomme, bij het begin van dit seizoen zowaar tot « artistiek directeur met een contract van onbeperkte duur » benoemd. Maar dat is de « onbeperkte duur » die vergelijkbaar is met het contract van een voetbaltrainer, relativeert ze zelf: « je moet resultaten behalen of je gaat eruit… »

Lees verder “35 jaar geleden: interview met Linda Lepomme”

35 jaar geleden: great expectations

35 jaar geleden: great expectations

Wenen heeft de reputatie de muziekstad bij uitstek te zijn. Als er dan een Weens gezelschap in een muziekarm landje als België gasteert — zoals dat met « Die lustige Witwe » in het kader van Europalia ’87 het geval was — stelt men daar niet alleen (te) hoge eisen aan de vertolkers, maar koestert men bovendien nog (te) hoge verwachtingen. Geen wonder dat het dan ook tegenvalt.

Lees verder “35 jaar geleden: great expectations”

35 jaar geleden: “Me and my girl” door het Ballet van Vlaanderen

35 jaar geleden: “Me and my girl” door het Ballet van Vlaanderen

« Me and my Girl », een sprookjesmusical over een arme drommel die door een erfenis aan de top van de Engelse Society gepiloteerd wordt, dateert uit 1937. Het frisse thema, de lustige songs van Noel Gay en vooral de opgewekte « Lambeth Walk» waren voor de Engelsen een straaltje zon aan de grijze hemel van de jaren dertig. Nu de Dow Jones op één dag nog een grotere val gemaakt heeft dan bij de crash van 1929, baden de opvoeringen van « Me and my Girl » in een identiek sociaal klimaat. Of de voorstellingen te New York, Londen en nu ook bij ons, een opbeurende uitwerking zullen hebben, trekken wij evenwel sterk in twijfel. De romantiek van voor vijftig jaar heeft de plaats moeten ruimen voor de wekelijkse Lotto en de dagdromen die daarmee gepaard gaan. Hoe dan ook, de opvoeringen door het Ballet van Vlaanderen die momenteel te Antwerpen lopen en gepland zijn van 11 tot 15 november 1987 te Gent, lonen zeker de moeite van een verplaatsing.

Lees verder “35 jaar geleden: “Me and my girl” door het Ballet van Vlaanderen”

Tien jaar geleden: Kathryn Bennetts houdt het voor bekeken bij het BVV

Tien jaar geleden: Kathryn Bennetts houdt het voor bekeken bij het BVV

Het is al tien jaar geleden dat de Raad van Bestuur van het Ballet Van Vlaanderen besloot dat “de gevierde artistieke directeur” Kathryn Bennetts nog hooguit één seizoen kon blijven. Waarop “de gevierde artistieke directeur” het meteen voor bekeken hield…

Lees verder “Tien jaar geleden: Kathryn Bennetts houdt het voor bekeken bij het BVV”

35 jaar geleden: cultureel Vlaanderen tracht te blijven leven

35 jaar geleden: cultureel Vlaanderen tracht te blijven leven

“Vlaanderen lééft”. Dat was de slogan waaronder cultuurminister Dewael zijn beleid had geplaatst. En het is wààr dat er heel wat beweging was in het culturele leven van Vlaanderen, maar allicht niet op de manier zoals door de liberale jonge Turk werd gewenst. Om de schrijvers in dit landje, waar zij eigenlijk vogelvrij zijn, te paaien, heeft hij bij de opening van de Boekenbeurs het leenrecht ingevoerd (exact zoals Tom Lanoye het in ons blad had voorspeld), maar dit stuit op verzet in de bibliotheeksector, die trouwens ook qua personeelsbeleid deskundig door Dewael wordt afgebouwd. Hoe de BRT weerwerk biedt tegen zijn plannen voor etherverloedering, kunt u elders lezen en deze week rommelt het nu ook bij de Opera en het Ballet van Vlaanderen…

Lees verder “35 jaar geleden: cultureel Vlaanderen tracht te blijven leven”

Jan Vandeloo wordt zestig…

Jan Vandeloo wordt zestig…

Vandaag wordt Antwerpenaar Jan Vandeloo zestig jaar. Ik neem aan dat hij op die leeftijd niet meer zijn oorspronkelijke beroep, dat van balletdanser, uitoefent. Toen ik hem in 1996 ging interviewen, was hij al aan zijn reconversie naar musical bezig, ik neem aan dat hij daarin geslaagd is, ook al heb ik sindsdien bijna niets meer van hem gehoord. Maar dat heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat ik al lang niet meer actief ben als professioneel journalist.

Lees verder “Jan Vandeloo wordt zestig…”