“In afwachting van iedereen te tonen dat ze niet zomaar het eerste het beste kleine meisje was, speelde ze als alle kleine meisjes met haar poppen, droomde van succes en applaus en pronkte voorlopig met het beroep van haar vader. Het woord ‘journalist’ ontlokte bij meningeen bewonderende blikken, die omsloegen in verschrikking als ze bij de volgende onvermijdelijke vraag ‘Rode Vaan’ of ‘Drapeau Rouge’ antwoordde. Eerlijk duurt dan wel het langst had ze op zedenleer geleerd, maar soms was liegen leuker en ‘Laatste Nieuws’ of ‘Le Soir’ maakte een veel gunstigere indruk, ‘haha, zozo’, zodat Lena regelmatig het fijne gevoel smaakte om dankzij een leugentje voor vol genomen te worden omwille van een vader, van wie ze had gewild dat hij zijn beroep elders zou hebben uitgevoerd”.

Aldus Dolores Thijs in “Drüben is het gras groener” (Antwerpen/Amsterdam, Manteau, p.23). Deze romancière is inderdaad de dochter van Maarten Thijs (in het boek Marc genoemd) en de hoofdbrok van het boek (p.29-133) wordt gevormd door het verblijf in Oost-Berlijn, waar Maarten te werk was gesteld als correspondent voor De Rode Vaan, betaald door “Neues Deutschland”. Als wij Maarten zelf aan het woord laten, gaat hij veel verder terug, naar het allerprilste begin en dat is ook bij hem de oorlogsperiode.
Lees verder “75 jaar geleden: Maarten Thijs begint op De Rode Vaan” →