Mijn vroegere collega en mentor bij De Rode Vaan, Lode De Pooter, had een heel eigen taalgebruik dat ook zijn weg vond naar dat van zijn collega’s (men noemt zoiets: “idiolect”, een soort van “dialect”, maar dan enkel voor een heel beperkte groep). Enkele voorbeelden:
Lees verder “Het idiolect van Lode De Pooter”
Het is vandaag 35 jaar geleden dat Jef Turf door het partijbestuur van de Communistische Partij werd ontslagen als politiek directeur van De Rode Vaan. Daarop nam Jef ontslag, waarbij hij werd gevolgd door de voltallige redactie. Evenwel niet in één keer omdat sommigen (waaronder ikzelf) eerst op zoek gingen naar ander werk. Bij mij werd dat dan woordvoerder van minister De Batselier, een rampzalige beslissing. Een maand na mij trok de laatste redacteur, Jan Mestdagh, de deur achter zich dicht. Hij ging naar de Centrale voor Socialistisch Cultuurbeleid, waar ik een vijftal jaren later me bij hem zou voegen. Alweer een rampzalige beslissing!
Lees verder “35 jaar geleden: Jef Turf ontslagen als politiek directeur”
Vandaag is het honderd jaar geleden dat in zijn testament Lenin vroeg om Stalin uit zijn ambt te ontslaan. Iedereen weet dat dit niet is gebeurd. Maar ook dat Stalin na zijn dood in ongenade is gevallen. Echter niet overal in het Sovjet-rijk, zo blijkt. Toen Standard Luik in het seizoen 81-82 voor de Europacup naar Tbilissi moest trekken, kwam Jaak Vandijck met “een lekker verhaal” terug. Maar Jan Debrouwere wist daar wel weg mee in de Minibrokjes van De Rode Vaan, meer bepaald in het rubriek Aan den toog…
Lees verder “Aan den toog (in Georgië)”
Dirk Musschoot stuurt mij verbijsterend nieuws: op 12 oktober is Jef Turf overleden (foto Jo Clauwaert). De uitvaartplechtigheid heeft plaats in het crematorium van Westlede op donderdag 20 oktober om 11 uur.
Lees verder “Jef Turf (1932-2022)”
Uitgeverij Ludion nodigde ons vijf jaar geleden uit op de boekvoorstelling van de historische roman Als rook over de bergen, op vrijdag 2 december 2016 om 20u in boekhandel De Groene Waterman in Antwerpen. Daar gingen auteur Marc Andries en professor Bruno De Wever in gesprek met journalist-historicus Marc Reynebeau over deze opvallende roman gebaseerd op het leven van gewezen socialist, flamingant, activist en communist Jef Van Extergem. Marc Andries, auteur van onder andere Vossenjong, schreef zo’n 25 romans en een aantal essays en dichtbundels. Hij publiceerde in de jaren ’60 bij De Bezige Bij en was bevriend met Louis Paul Boon. Het was ten andere Boon die hem aanraadde een boek over Van Extergem te schrijven. Vijf jaar geleden was het zover.
Lees verder “Jef Van Extergem (1898-1945)”
Het is vandaag al 25 jaar geleden dat oud-Rode Vaan-redacteur Vic Van Saarloos is overleden. Hij was amper zeventig jaar geworden. Op weg naar zijn crematie reed mijn toenmalige vriendin hopeloos verloren, zodat we pas op het kerkhof arriveerden toen alles al achter de rug was. Ik had nog net de kans om mijn medeleven te betuigen aan zijn weduwe. Van de andere aanwezigen herkende ik niemand, tenzij… Jan Debrouwere.
Mosterd. Vi-Va-Sa. Het is eens iets anders dan politiek secretaris of federaal afgevaardigde. Vic Van Saarloos wàs dan ook anders. Nochtans was ook hij een Gerard Van Moerkerke-product, wat zijn carrière bij De Rode Vaan betreft. Het is immers bij hem dat Vic ging aankloppen in 1953 toen hij bij Mercantile in Antwerpen aan de deur was gevlogen.
Toch heeft ook vinnige Vic ooit nog een partijfunctie opgenomen. Gedurende één jaar (1956), in Antwerpen. Dat hoorde toen zo, veronderstellen we.
In 1959 werd hij daarbij ook nog vertegenwoordiger van het Chinese Persagentschap, wat gewoon inhield dat hij dagelijks een twintigtal lijntjes moest doorseinen. Maar lang heeft ook dat niet geduurd want belangrijke politieke verschuivingen hebben daar in 1963 een stokje voor gestoken.
Maar welk stokje werd er eigenlijk tussen Vic en De Rode Vaan zelf gestoken? Hij die zoals hij zelf zegt zijn hart heeft verpand aan De Rode Vaan “net of dat blad van mij zou zijn”…
Dat blijkt een lastige vraag te zijn. Vic staart een tijdje voor zich uit (worden wij te pathetisch als we schrijven dat we menen dat zijn ogen enigszins vochtig worden?) en springt dan plots recht. “Een ogenblikje!”
Op een wip is hij de kamer uit en we horen hem op de trap stommelen. Even later is hij er weer, gevolgd door zijn twee trouwe maar gecastreerde katers, en met twee boekjes in de hand. “Hier,” zegt hij en hij duwt ons volgend gedicht voor de neus:
Het zal morgen ook veertig jaar geleden zijn dat Stan Kenton is gestorven. Ter gelegenheid van zijn overlijden vroeg ik aan Jan Debrouwere of hij geen in memoriam wou schrijven. Dat heeft hij wel gedaan, maar niet zonder aandringen, want wat bleek? Jan was helemaal geen fan van Stan…
Lees verder “Stan Kenton (1911-1979)”
Het is vandaag al tien jaar geleden dat ik een mail ontving van mijn zeer geachte en geliefde confrater Lode Willems met daarin de volgende trieste mededeling: “Toen ik zo’n maand geleden met Jan Debrouwere belde, zei hij me dat hij nog maar eens naar het ziekenhuis moest. Dat was de laatste paar jaren wel al meer gebeurd, zo om het halve jaar, voor een controle. Deze keer kon het wel wat langer duren, vertelde hij me. En ik had niet door dat het ernstiger was. Intussen ben ik trouwens zelf ook nog eens het ziekenhuis ingedoken. Niet voor lang, even naar de spoeddienst cardiologie om mijn op hol geslagen hartpomp te kalmeren, van 211 slagen per minuut tot een rustiger 60. Vorige week liep ik te denken aan Jan, en dat ik hem toch eens zou gaan opzoeken. Maar ik ken mezelf, ik reageer traag. En eens te meer heb ik niet snel genoeg geluisterd naar wat mijn onderbewustzijn me influisterde. Dinsdag kreeg ik een mail: Jan Debrouwere overleed in de nacht van 1 op 2 juni in het Universitair Ziekenhuis van Antwerpen…”
Lees verder “Jan Debrouwere (1926-2009)”
Lode De Ceuster alias de Zingende Dokwerker is blijkbaar al vergeten (*), want als ik hem op het internet wil terugvinden, valt er niet veel te rapen. In KNACK van 2 mei 1979 schreef Peter Cnop nochtans zijn JAARLIJKSE LINKSE PLATENRECENSIE (LIVE !) …
Lees verder “Lode De Ceuster”
Joost Vandommele in ’t Keetje over Pierre De Geyter…
Lees verder “Twintig jaar geleden: cultuur in Gent”
dagelijks iets degelijks 