De concertvereniging Lyrica besloot haar zevende seizoen met een operetteconcert met als gastvedette de Amerikaanse sopraan, Karin Clarke, die in 1985 in New York debuteerde als Nedda in “I Pagliacci”. Maar nadien heeft ze zich vooral toegelegd op operettes (op bovenstaande foto is ze te zien in “Der Zigeunerbaron” in Trier).
Lees verder “Dertig jaar geleden: operetteconcert van Lyrica”
Het is vandaag al 75 jaar geleden dat de legendarische Oostenrijkse tenor Richard Tauber is overleden.
Lees verder “Richard Tauber (1891-1948)”
Guido Hullebroeck, die zich zowat tot archivaris van onze klas op de middelbare school heeft opgeworpen (waarvoor alle lof), meldt me dat onze klasgenoot Jan Van Laere is overleden.
Lees verder “Jan Van Laere (1951-2022)”
Wenen heeft de reputatie de muziekstad bij uitstek te zijn. Als er dan een Weens gezelschap in een muziekarm landje als België gasteert — zoals dat met « Die lustige Witwe » in het kader van Europalia ’87 het geval was — stelt men daar niet alleen (te) hoge eisen aan de vertolkers, maar koestert men bovendien nog (te) hoge verwachtingen. Geen wonder dat het dan ook tegenvalt.
Lees verder “35 jaar geleden: great expectations”
Het is morgen al 115 jaar geleden dat de Zweedse zangeres en actrice Zarah Leander werd geboren. Ze was vooral populair in nazi-Duitsland.
Lees verder “Zarah Leander (1907-1981)”
Veertig jaar geleden ging “Het land van de glimlach” in première in de Opera voor Vlaanderen. Er bestaan helaas geen foto’s meer van op het internet (ook niet van de door mij zo geprezen Monika Schanzer), daarom moet u het maar stellen met een sfeerfoto uit een andere productie.
Lees verder “Veertig jaar geleden: “Het land van de glimlach” in de Opera voor Vlaanderen”
Morgen is het tien jaar geleden dat de in Duitsland wonende Nederlandse zanger Johannes Heesters is gestorven. Ik dacht eerst dat Magere Hein hem vergeten was en dat hij gewoonweg zou blijven leven. Op 16 februari 2008 heeft de toen 104-jarige Johannes Heesters immers nog een concert gegeven in zijn geboortedorp Amersfoort. Enfin, een concert gegeven, ik vond het al een hele prestatie dat hij daar gewoonweg levend gerààkt is. Maar daar gaat het niet over. Waar het wél over gaat is dat aan dit bezoek een hele heisa is voorafgegaan. Zo te zien waren er namelijk mensen die de zanger, die reeds met méér dan één been in het graf stond, deze laatste wens wilden ontzeggen. Hoe harteloos kan men zijn!
Lees verder “Johannes Heesters (1903-2011)”
In 1982 zong Doe Maar:
Hé, er is geen bal op de TV,
alleen een film met Doris Day
en wat dacht je van net twee:
een Wiener operette!
Dat was op z’n minst merkwaardig, want in die tijd werden er al lang geen operettes meer vertoond op televisie. En films met Doris Day kon men enkel nog op zondagnamiddag zien. Het leek wel of deze tekst twintig jaar eerder was geschreven!
Een rijk met bloemen versierde inkomhal, nieuwe tapijten op de trappen naar het eerste balkon, muren ontdaan van stofhoeken en spinnenwebben, nieuwe foto’s in de wandelgangen en zelfs bloemstukken op het balkon in de zaal : onmiskenbare signalen waarmee de nieuwe directie Eric de Meester/Silveer van den Broeck ons van haar goede intenties wil overtuigen. Zonder Brabançonne of Vlaamse Leeuw werd het nieuwe bewind van de O.V.V. op stormachtige openingsakkoorden van Verdi’s Otello de geschiedenis ingestuwd.
Lees verder “35 jaar geleden: de Opera voor Vlaanderen opent met “Otello” (Antwerpen) en “Aida” (Gent)”
Het Land van de Glimlach…
Lees verder “Twintig jaar geleden: cultuur in Gent”
dagelijks iets degelijks 