De Nederlandse actrice Ineke Nijssen, die al jarenlang in Gent woont (vlak achter mijn deur om precies te zijn, zodat ik haar geregeld tegenkom), viert vandaag haar zeventigste verjaardag.
Lees verder “Ineke Nijssen wordt zeventig…”
Op 22 november 1980 opende de Zwarte Komedie het nieuwe theaterzaaltje De Leguit in Antwerpen met “Omdat mensen belangrijk zijn”, een stuk van Bert Verhoye over “een ambitieus en later verbitterd Edegems politicus”, gespeeld door Max Schnur. Naast twee muzikanten (Chris Dries en Carl van Camp) was er nog slechts één andere acteur (één actrice eigenlijk want het was Mia Grijp).
Lees verder “45 jaar geleden werd De Leguit geopend door de Zwarte Komedie”
D.A.D.A. staat voor Den Aktieven Druugen Airing, een amateurgezelschap dat al 35 jaar een totaal eigenzinnige koers vaart met Dirk Verstockt als Schipper naast God aan het roer.
Lees verder “25 jaar geleden: cultuur in Gent (714)”
Lezer Luc Ackaert bracht mij er vijf jaar geleden op de hoogte van het treurige nieuws dat Raymond Bossaerts was overleden.
Lees verder “Raymond Bossaerts (1938-2020)”
De Gentse woordkunstenaar Pjeroo Roobjee (foto Bruzz) viert vandaag zijn tachtigste verjaardag…
Lees verder “Pjeroo Roobjee wordt tachtig…”
Een halve eeuw geleden namen enkele theaters het initiatief om zich te ontfermen over « de vergeten leeftijd », de tieners die te oud zijn voor kindertoneel en te jong (?) voor het « volwassen » theater. In 1985, bij de aanvang van het jaar van de jeugd, bleven er niet veel meer van die goede voornemens over. Niet te verwonderen eigenlijk want deze groepen waren de gemakkelijke punchbal voor kritiek uit twee richtingen. In feite waren zij het immers die ervoor moesten opdraaien dat « het » toneel zo weinig de jonge mensen aanspreekt (zie hiervoor ook de « Infolder » van Info-Jeugd).
Lees verder “Veertig jaar geleden: jeugdtheater op keerpunt”
1985 werd door de UNESCO uitgeroepen tot internationaal jaar van de jeugd. Een reden voor heel wat organisaties om hun jeugdzonden over te doen. Is er in de stripwereld (om maar die te noemen) nog geen enkele terugval van het avonturenverhaal te merken — integendeel, zelfs de « volwassen » strip lijkt er steeds meer door aangestoken — dan ziet het er op de planken naar uit dat de « incrowd » van het kindertheater (dus de toonaangevende gezelschappen en dito recensenten) resoluut de weg naar het abstracte theater heeft ingeslagen. Hier volgt het kindertheater dus de volwassen broer. De vraag is alleen maar of ook de kinderen volgen. Wij hebben daar zo onze twijfels over.
Lees verder “Veertig jaar geleden: kindertheater met de a van avontuur of van abstract?”
Het is reeds reeds een paar maand geleden dat we de kindermusical “Spring” van Eva Bal hebben voorgesteld. We beloofden toen dat we hierop nog eens zouden terugkomen in de vorm van een interview met Eva, maar ook met kinderen van op het podium en uit de zaal. En wij zouden de Rode Vaan niet zijn als wij onze beloftes niet gestand zouden doen!
Lees verder “45 jaar geleden: even terugspringen in de tijd”
Het verhaal van de vier heemskinderen, wie kent het niet, ben je geneigd van te zeggen. Nochtans, bij nader toezien is deze sage wel vrij onbekend, vooral als het erop aankomt zich alle details voor de geest te halen. Wellicht ls dit te wijten aan het feit dat de structuur van het verhaal ingewikkelder is dan de ontstaansperiode (de vroegste nog bewaarde Nederlandse literatuur, namelijk de zgn. voorhoofse ridderepiek) zou laten vermoeden. Vandaar ook dat in het onderwijs deze savoereuze geschiedenis meestal moet wijken voor het meer sprookjesachtige « Karel ende Elegast ».
Lees verder “Veertig jaar geleden: de vier Aymijnskinderen”
Veertig jaar geleden woonde ik toevallig zowel een schoolfeest (foto) als een kindervoorstelling bij. Welk schoolfeest, dat blijft eender; de voorstelling betrof “Te laat” door Peperkoreke.
Lees verder “Veertig jaar geleden: over dramastudio’s, bezigheidstherapieën en schoolfeestjes”
dagelijks iets degelijks 