45 jaar geleden: Neurosong

45 jaar geleden: Neurosong

In 1979 werd Micha Marah door de BRT intern uitgekozen om België te vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival van dat jaar in Jeruzalem. Tijdens de Belgische preselectie op 3 maart 1979 zong ze drie liedjes: Mijn dagboekComment ça va en Hey nana. Het laatste werd gekozen als de uiteindelijke inzending. Marah verfoeide het liedje echter en dreigde zich terug te trekken. De situatie dreigde te escaleren toen ze Hey nana als plagiaat wilde laten aanmerken met de bedoeling het te diskwalificeren. Koorzangeres Nancy Dee werd benaderd als vervangster. Uiteindelijk reisde Micha Marah toch af naar Israël, waar zij op 31 maart 1979 het gewraakte liedje zong. Ze eindigde er als 18de en gedeelde laatste. Daarna wilde ze Hey nana nooit meer zingen. Haar versie verscheen ook niet op plaat. Op verzoek van Milo Decoster (Barclay) bracht componist Charles Dumolin de versie wel uit. Ikzelf was zo dom om me in mijn televisierubriek in De Voorpost met deze onverkwikkelijke affaire te bemoeien…

Lees verder “45 jaar geleden: Neurosong”

Vijftien jaar geleden: Szabolcs Brickner wint het “Eurovisiesongfestival voor gevorderden”

Vijftien jaar geleden: Szabolcs Brickner wint het “Eurovisiesongfestival voor gevorderden”

Vijftien jaar geleden heb ik dan toch maar naar “het Eurovisiesongfestival voor gevorderden”, zoals men de Elisabethwedstrijd voor zang op Klara noemde, gekeken. Om eerlijk te zijn, ik zou dat tóch gedaan hebben, hoor, maar het Oost-Europese cultuurimperialisme in het “gewone” Songfestival was me er nu zéker te veel aan. En wie won er de Elisabethwedstrijd? Een Hongaar!

Lees verder “Vijftien jaar geleden: Szabolcs Brickner wint het “Eurovisiesongfestival voor gevorderden””

Twintig jaar geleden: ontmoeting met Chris Morton

Twintig jaar geleden: ontmoeting met Chris Morton

Vandaag is het al twintig jaar geleden dat ik Chris Morton, de zanger van Zuid-Afrikaanse afkomst, heb ontmoet op een verjaardagsfeestje van een gezamenlijke kennis, die samen met hem in het Gentse rugbyteam speelde. Chris stond op dat moment volop in de belangstelling omdat hij pas was afgevallen in de eerste editie van Idool, de zangwedstrijd die toen enorm populair was. Het zou hem een vijfde plaats opleveren, maar toch is het nadien opvallend stil rond hem geworden. Hoe zou het nog met hem zijn? Treedt hij nog op als zanger? Het enige wat ik over hem heb gevonden is een stukje uit Het Nieuwsblad van 17 januari 2004.

Lees verder “Twintig jaar geleden: ontmoeting met Chris Morton”

55 jaar geleden: “Love is blue” op één

55 jaar geleden: “Love is blue” op één

Vandaag is het 55 jaar geleden dat “Love is blue”, een instrumentale versie van “L’amour est bleu” waarmee Vicky Leandros aan het Eurovisiesongfestival had deelgenomen, op de nummer één-plaats van de Billboard Top 100 geraakte. De instrumentale versie was van de hand van Paul Mauriat en zou vijf weken aan de top blijven staan.

Lees verder “55 jaar geleden: “Love is blue” op één”

France Gall (1947-2018)

France Gall (1947-2018)

Het is al vijf jaar geleden dat de Franse zangeres en Eurovisiesongfestivalwinnares France Gall is overleden. Ze vocht twee jaar tegen kanker en belandde een maand eerder nog met ademhalingsproblemen in het ziekenhuis. In oktober was ze nog maar pas zeventig geworden. Sedert de dood van haar echtgenoot Michel Berger leidde ze een eerder teruggetrokken leven.

Lees verder “France Gall (1947-2018)”

Jody Pijper wordt zeventig…

Jody Pijper wordt zeventig…

De zangeres die zonder twijfel het meest op mijn videobanden staat, is de Nederlandse Jody Pijper. Nochtans zou ik haar op bovenstaande foto helemaal niet herkennen. Ze is immers pas mijn leven binnengestapt toen ze het (nooit bereikte) vedettendom vaarwel had gezegd en als achtergrondzangeres naam en faam maakte…

Lees verder “Jody Pijper wordt zeventig…”