Na Sjolokov (*) ligt er opnieuw een Russisch boek op mijn leestafel: “Een schoonheid uit Moskou” van Viktor Jerofejev was in 1990 zowat het eerste meesterwerk van het post-Sovjet tijdperk (**). Bij ons werd het uitgegeven bij Rainbow Pockets in een vertaling van Arie van der Ent met op de kaft een reproductie van “Liegende Frau” van Egon Schiele (***).
Lees verder ““Een schoonheid uit Moskou” van Viktor Jerofejev”
Vijftig jaar geleden gaf ik les in de handelsafdeling van de Broedersschool van Sint-Niklaas. Het lokale amateurgezelschap De Goudbloem bracht toen in een regie van Dré Poppe een toneelvoorstelling gebaseerd op de roman “De idioot” van Fjodor Dostojevski. Wij gingen daar toen met de school naar kijken (tijdens de schooluren) en natuurlijk werd er dan van de leraar Nederlands verlangd dat dit een beetje werd voorbereid…
Lees verder “Vijftig jaar geleden: “De idioot” door de Goudbloem”
Vandaag is het ook al 105 jaar geleden dat de allereerste “Mistero Buffo” in première is gegaan. Die was uiteraard niet van Dario Fo, maar van Vladimir Mayakovsky (1893-1930), die zelf ook de kostumes tekende (zoals hierboven for the roles of the Seven Pairs of the Unclean).
Lees verder “105 jaar geleden: de allereerste “Mistero Buffo””
Het is vandaag ook precies 140 jaar geleden dat de Russische schrijver Ivan Toergenjev (portret door Ilya Repin) is overleden.
Lees verder “Ivan Toergenjev (1818-1883)”
Vandaag is het 65 jaar geleden dat “Lolita”, het geruchtmakende boek van de Russisch-Amerikaanse auteur Vladimir Nabokov, werd gepubliceerd (in twee delen). Dit gebeurde in Parijs, bij Olympia Press, een uitgeverij die gespecialiseerd was in porno. Het boek was allicht tot obscuriteit gedoemd, ware het niet dat Graham Greene bij de gebruikelijke nieuwjaarsvraagjes in de Sunday Times dit als zijn meest geliefde boek van het jaar opgaf. (*)
Dostojevski mag zijn roman ‘De speler’ (1866) dan wel onder dwang en tijdsdruk geschreven hebben, dat betekent allerminst dat hij een minderwaardig werk afgeleverd heeft. De psychologie, het mechanisme van de verslaving aan het gokspel is hier grandioos uitgewerkt.
Lees verder “De schatkamer van Johan de Belie (56)”
De “willekeurige woordgenerator” die ik gebruik om te bepalen welke auteur ik ga lezen haalde er anderhalf jaar geleden het woord “zagen” uit. En dat was heel terecht want dat doe ik nu al een hele tijd omdat ik altijd tegenslag heb met de lectuur die ik op die manier in handen krijgen. Tegelijk wist ik dat het ook nu weer prijs zou zijn, want op “zagen” volgt uiteraard de Russische schrijver Jevgeni Zamjatin (foto Boris Kustodiev via Wikipedia) en dan wel met zijn dystopie “We”. Zamjatin is vandaag 85 jaar geleden overleden.
Lees verder “Jevgeni Zamjatin (1884-1937)”
Morgen al het al 170 jaar geleden zijn dat de Russische schrijver Nicolai Gogol is overleden.
Lees verder “Nicolai Gogol (1809-1852)”
Nog niet zo heel lang geleden schreef ik over het duel tussen Marcel Proust en Jean Lorrain, dat echter goed afliep, aangezien beide heren vergeten waren om eerst wat te gaan oefenen in het schietkraam op de kermis. Maar morgen is het helaas wél prijs. De Russische schrijver Aleksandr Poesjkin meent de eer te moeten verdedigen van zijn nogal frivole echtgenote en wordt daarbij dodelijk gewond. Twee dagen later zou hij overlijden. Dat zal binnenkort dus 185 jaar geleden zijn…
Lees verder “Aleksandr Poesjkin (1799-1837)”
In 1866 schreef Fjodor Dostojewski zijn eerste grote roman “Misdaad en straf” (vroeger vanuit het Duits in het Nederlands vertaald als “Schuld en boete”) in delen gepubliceerd in “De Russische Bode”. Deze roman, die gaat over de psychologie van het kwaad, bracht hem ook internationale erkenning.
Lees verder “Dertig jaar geleden: “Misdaad en straf” in het NTG”
dagelijks iets degelijks 