Tim Rice, de tekstschrijver van rock-opera’s als “Jesus Christ Superstar” en “Evita” (men noemt dit steevast musicals, maar bij een musical horen ook gesproken dialogen, terwijl deze werken, gecomponeerd door Andrew Lloyd Webber, net zoals klassieke opera’s met recitatieven werken), viert vandaag zijn 75ste verjaardag. Laat ik me maar meteen indekken: ik ben geen fan. Maar, eerlijk is eerlijk, dat was wel wat anders in de tijd toen hij met “Jesus Christ Superstar” doorbrak. In 1970 was dat en ik worstelde met een geloofscrisis, dat zal ook wel een rol hebben gespeeld. Webber had toen al twee musicals geschreven, “The likes of us” en vooral “Joseph and the amazing technicolor dreamcoat”, maar deze zouden pas nà “Jesus Christ Superstar” echt succes kennen. Na “Superstar” heb ik me ook nog “Evita” aangeschaft, maar daarmee was de kous ook af. “Cats”, dat daarna kwam, heb ik pas veel later gezien en niet uitgezeten, als ik me goed herinner. En al wat daarna kwam (“Starlight Express”, “Phantom of the Opera”, “Sunset Boulevard” en tutti quanti konden mij gestolen worden. Het requiem dat hij schreef voor zijn vader, ja, dat heb ik nog in huis gehaald en een uitvoering bijgewoond, geleid door Dirk Brossé. Het “Pie Jesu” daaruit is nog altijd mijn lievelingscompositie van hem, meer dan “Gethsemane” uit “Superstar” dat ik toch nog niet afzweer of “Buenos Aires” uit “Evita”, dat één prachtige passage bevat.

Lees verder “Tim Rice wordt tachtig…” →