The Buddha of Suburbia (1990) is een semi-autobiografische coming-of-age roman over Karim Amir, een Britse jongen met een Pakistaanse vader en een Engelse moeder. Hij groeit op in de Londense voorsteden in de jaren zeventig en probeert zijn plaats te vinden tussen twee culturen, twee sociale klassen en twee werelden: de suburb en de bruisende stad.
Lees verder ““The Buddha of Suburbia” van Hanif Kureishi”
Mijn eerste bezoek aan Londen was in 1971. Daarover vertel ik hier. Dat was op mijn eentje en was een onverwacht verlengstuk van mijn vakantie in Hastings. Twee jaar later ben ik met Sonia eveneens naar Hastings en Londen gegaan. Over Hastings valt nog wel ’t een en ’t ander te vertellen (zie aldaar), maar van Londen herinner ik me alleen dat we naar het fameuze spektakel “Oh! Calcutta!” (zie hierboven) gingen kijken, maar dat we er bij de pauze reeds de brui aan gaven. Het enige wat ik me nog herinner is een naakt meisje dat “To his mistress going to bed” van John Donne voordroeg. Nu hadden wij dit gedicht uitvoerig besproken in de Germaanse en het zou best leuk geweest zijn, mocht ze dit in de les zo hebben komen voordragen, maar om daarvoor speciaal een ticket te kopen is toch een beetje veel gevraagd…
Lees verder “Vijftig jaar geleden: naar “Oh! Calcutta!””
Aangezien mijn moeder zo’n tennisfan is, dring ik er bij Tony op aan om, vooraleer te vertrekken op woensdag 18 juni, toch eens naar de terreinen van Wimbledon af te zakken. Dit is de enige tegenvaller. Er is haast niks te zien en zelfs het nemen van een onnozele foto bij het hek bezorgt me problemen. Dat is namelijk verboden. Dan maar een foto via Wikipedia van Ozziebackpacker.
Lees verder “Twintig jaar geleden: Wimbledon”
Vooraleer terug te keren moesten we op dinsdag toch eens gaan zonnebaden in Hyde Park. Daar waren we uiteraard niet alleen. Een beetje moeilijk om aan spijs en drank te geraken, dat wel, maar voor de rest is ook hier de stemming weer opperbest. Dit is werkelijk een droomvakantie.
Lees verder “Twintig jaar geleden: snikheet in Hyde Park”
Natuurlijk wilden we eens een tochtje maken in “The London Eye” (foto Khamtran), ook al had Gaby hoogtevrees en ikzelf claustrofobie. Toch zal het nogal meevallen omdat we opzettelijk een kalmere dag (maandag) hebben uitgekozen, zodat we ruimte zat hebben in onze “gondel”. Ook het vele glas (voor het uitzicht uiteraard, want daar is het ‘m precies om te doen) doet wonderen. En vooral: gelukkig zullen we pas enkele uren voor ons vertrek, dus nà ons eigen tochtje, kunnen vaststellen dat dit reuzerad inderdààd kan komen vast te zitten. (Ik moet toegeven dat er geen paniek uitbrak bij de inzittenden, ook al werden ze er slechts met mondjesmaat – gondel per gondel – uit gelaten.)
Lees verder “Twintig jaar geleden: The London Eye”
Op zondagnamiddag proberen we een voorstelling in Covent Garden mee te pikken, maar dat lukt uiteraard niet. En ook Sarastro is weer volzet. Toch is het geen maat voor niets. Er is vanalles te doen op de pleinen rond de opera en het weer is zoals gezegd weer fantastisch (foto Diliff).
Lees verder “Twintig jaar geleden: Covent Garden”
Een bezoekje aan het Globe Theatre mocht natuurlijk ook niet ontbreken tijdens ons reisje naar Londen.
Lees verder “Twintig jaar geleden: The Globe Theatre”
Onze uitstap naar Liverpool twintig jaar geleden was helaas van korte duur en ’s anderendaags gingen we dan ook reeds richting Londen. Onze eerste uitstap daar ging naar Notting Hill en Portobello Road.
Lees verder “Twintig jaar geleden: Portobello Road en Notting Hill”
Twintig jaar geleden ging ik met Gaby van Liverpool naar Londen. We maakten de tocht alweer met Virgin Express, maar we hadden wel bijgeleerd: als men op voorhand zijn tickets bestelt, wordt het al heel wat goedkoper (zij het nog altijd veel duurder dan onze NMBS die het vaak zo hard te verduren heeft). In Londen nemen we de metro, want we logeren bij Tony & Julie Mullins in Earlsfield nabij Wimbledon (foto).
Lees verder “Twintig jaar geleden: bij Julie en Tony in Londen!”
Morgen zal het al zeventig jaar geleden zijn dat in the Royal Opera House in Londen, “Billy Budd” in première ging, een opera van Benjamin Britten, naar het werk van Herman Melville.
dagelijks iets degelijks 