René Derolez, mijn professor Engelse taalkunde van destijds, werd vandaag precies honderd jaar geleden geboren. In mijn agenda staat: “zie blog Siegfried Bracke”. Dat zal ik dan maar doen, zeker? Maar eerst een paar eigen indrukken.
Lees verder “René Derolez (1921-2005)”
De vroegere socialistische burgemeester van Gent, Frank Beke, viert vandaag zijn 75ste verjaardag.
Lees verder “Frank Beke wordt 75…”
In Deinze had Gedichtendag vijf jaar geleden een treurig kantje. Precies op die dag is daar immers de gewezen stadsdichter Martin Carrette overleden. Carrette overleed thuis na een lange ziekte. Hij was de eerste Deinse stadsdichter van 2010 tot 2014. Carrette had nog plannen om zijn jongste bundel ‘Dubbel spel’ de volgende maand voor te stellen in het Museum voor Deinze en de Leiestreek. De gewezen stadsdichter zou in februari 65 worden.
Lees verder “Martin Carrette (1951-2016)”
Morgen zal het al vijftig jaar geleden zijn dat ik Louis Paul Boon voor het eerst mocht ontmoeten. Dat gebeurde in een café, samen met een tiental andere germanisten. Het café was het legendarische Gentse Keetje, dat Boon wel goed zal gekend hebben omdat het vlak naast de drukkerij van de socialistische krant Vooruit lag, waarvoor hij talrijke jaren heeft gewerkt.
Fons Mariën las “De opgang” van Stefan Hertmans (foto YouTube).
Lees verder “De leestips van Nonkel Fons (51)”
Vandaag is het vijftig jaar geleden dat Tom Lanoye zijn plechtige communie deed. Daarvan getuigt onderstaande foto van een zekere A. Tom moest toen nog twaalf worden, want hij is pas op 27 augustus 1958 geboren (zie bovenstaande foto). Bij het verschijnen van “Kartonnen dozen” in 1991 schreef Johan de Belie onderstaand stuk in Het Vrije Waasland.
Lees verder ““Maar niemand spaart kartonnen dozen…””
In deze corona-tijden zit mijn digitale brievenbus voller dan gewoonlijk. Dat lijkt me een normale reactie. Soms worden ook vreemde kettingbrieven opgezet, zoals gedichten naar elkaar sturen. Daar was ik wel voor te vinden, maar het was toch een grote verrassing toen ik van Staf De Wilde een gedicht kreeg toegestuurd dat zowaar mezelf tot onderwerp had. Dat is de eerste maal dat mij die eer te beurt valt! Ik ben dan ook fier dat ik ook nog eens de toestemming kreeg om het op mijn blog af te drukken.
Lees verder “Gedicht van Staf De Wilde”
Van links naar rechts: auteurs Guido Van Heulendonk, Roel Richelieu van Londerseele en Stefaan Hertmans in de Koninklijke Academie voor Taal en Letterkunde. Zij studeerden in 1974 als germanist af. (Foto Nicholas Maeterlinck)
Lees verder “Twintig jaar geleden: Gentse Germanistenbond zet studenten in 1974 afgestudeerd in de kijker”
Herwig De Weerdt ken ik reeds sedert zijn studententijd en dan vooral in de tijd dat ik mijn burgerdienst deed bij prof.Bolckmans. Toen had Herwig zich zowat opgeworpen als de studentenleider van de Germaanse. Herwig zelf deed zijn burgerdienst bij Vuile Mong (foto), maar had daarvóór reeds een eigen theater gesticht, Stekelbees, waarbij ik ook Daan Hugaert en Laurette Muylaert (later vervangen door Katrien Devos) terugvond, net als een aantal muzikanten, waaronder ook Jef Lefève, die als “Zwozze” nog met mij op kot had gezeten in de Brugsepoortstraat.
Ik heb Herwig dan ook herhaalde keren “geïnterviewd”, maar dat was meestal informeel. De meest “officiële” keer (en daardoor de ruggengraat van onderstaande tekst) was in een periode toen zijn toenmalige eega Helga Demeyere in een stuk in Arca iets met slangen deed en opdat die beesten aan haar zouden kunnen wennen, had ze die bij haar in huis genomen. Aangezien ik een vreselijke slangenfobie heb, deed ik hem dan ook zweren op het hoofd van al zijn echte en onechte kinderen dat de slangen in geen geval in mijn buurt zouden komen. Hij heeft woord gehouden. Brave jongen. (*)
Lees verder “Herwig De Weerdt wordt 65…”
Staf de Wilde heeft een nieuwe dichtbundel uit, en wat voor één! Een dichtbundel is normaal gezien een nietig ding dat je met gemak in je binnenzak kan steken, maar “Liefdes kreten” is een kanjer van meer dan 300 bladzijden en kan dus gerust dienen om iemand ook letterlijk mee onder tafel te slaan. De ondertitel luidt “Gedichten over tederheid en erotiek” en ze staan in chronologische volgorde. Het begint dan ook met een meisje dat “in de klas zit te dromen” en eindigt met de belofte van Staf om niet meer te “jagen op het vrouwelijk wild”! We zijn dus blijkbaar wel écht oud geworden ondertussen…
Lees verder “Nieuwe bundel van Staf de Wilde…”
dagelijks iets degelijks 