Paul Berkenman (1926-2002)

Het is ook al twintig jaar geleden dat de Gentse (toneel)auteur Paul Berkenman, alias Roger Thienpont is overleden. Dankzij J.P.Bouckaert ben ik nu eindelijk aan een foto van deze vriendelijke man geraakt, maar aangezien er verder geen enkele foto van hem is terug te vinden op het internet (*), heb ik oorspronkelijk mijn toevlucht moeten nemen tot één van zijn stukken, namelijk “Papavers in de poppenkast” dat op 22/03/1957 in Arca werd gecreëerd door Luce Premer en Walter Eysselinck. Het spreekt vanzelf dat ik deze foto niet heb verwijderd, maar gewoon wat heb verplaatst.

Berkenman schreef daarna nog een aantal toneelstukken voor Arca, met name “Bloemen op beton” en “Het lied van de andere mensen”. “Lucien en Martine” (oorspronkelijk geschreven voor het Gents Amusements Theater) haalde zelfs het BRT-scherm. Dat mag geen wonder heten, want Roger was letterlijk in de wieg gelegd voor het theater, aangezien hij is geboren in café Minard (vlak naast de gelijknamige schouwburg).
Hij is in dat genre ook bekend als bewerker (b.v. “Karel ende Elegast” voor Taptoe) of als vertaler (veel Molière), maar hij werd vooral bekend als librettist. Meestal in het musicalgenre (bijna alle Arena-musicals en ook veel van het daaropvolgende BVV, maar ook voor het NTG, b.v. “A funny thing happened on the way to the forum” en “Cabaret”), maar voor “Een land waarin men leven kan” werkte hij b.v. samen met Louis De Meester.

Samen met Raymond Cohen en Marcel De Backer draaide hij ook een aantal films. Eerst in het Nederlands (“Prelude tot de dageraad” en “Want allen hebben gezondigd” met Jef Demedts, Hilde Uytterlinden, Suzanne Juchtmans en Raf Reymen), nadien (omdat er niet genoeg afzet was voor Vlaamse films) in het Frans (“Amour en automne” en “Une fille sans bagage”).
Nochtans debuteerde Roger ooit als dichter in het tijdschrift “Klaverdrie” van Johan Daisne. Daar is ook de oorsprong van zijn pseudoniem te vinden: aangezien hij verliefd was op ene Paula, noemde hij zich na het zien van het stuk “Tine en Berken” Paul Berkenman. Met zijn haikoe-bundel “Een kinkhoorn gelijk” won hij in 1989 zowaar een wedstrijd in Tokio. Eat your heart out, Herman Van Rompuy!

Ronny De Schepper

Referentie
Paul Berkenman, Het Koninklijk Ballet van Vlaanderen: een huis in volle evolutie, Snoecks 87

(*) Ondertussen heb ik ook bovenstaande foto gevonden op de website van Literair Gent. Onderstaand knipsel uit “Ons Land” van 19 november 1960 over “Want allen hebben gezondigd” is dan weer afkomstig van Patrick De Graeve. Waarvoor dank.