Tag: Walter Tillemans

Veertig jaar geleden: “Het beleg van Laken”, een andere visie

Veertig jaar geleden: “Het beleg van Laken”, een andere visie

« De literaire gebeurtenis van het jaar ». Zo kondigde een confrater de publicatie aan van « Het beleg van Laken », een boek dat Walter van den Broeck (foto Rikkes Voss) ongeveer vijf jaar na en als een soort vervolg op z’n gesmaakte « Brief aan Boudewijn » schreef. Deze slagzin werd gretig en klakkeloos overgenomen door andere persjongens die hun huiswerk blijkbaar minder nauwgezet maken of althans voor een (goed gevuld) bord linzensoep bereid zijn hun kritische zin te verkwanselen. Als we immers eens een aantal — toch wel zware — fouten eens op een rijtje zetten, dan dient gezegd dat, indien deze slogan uiteindelijk toch zou opgaan, die dan meer zegt over de literaire productie van dit jaar dan over dit boek.

Lees verder “Veertig jaar geleden: “Het beleg van Laken”, een andere visie” →

Julien Schoenaerts (1925-2006)

Julien Schoenaerts (1925-2006)

Het is vandaag precies honderd jaar geleden dat de Antwerpse acteur Julien Schoenaerts werd geboren. “Hij wordt unaniem door publiek, pers en theater beschouwd als een van de grootste naoorlogse acteurs in Vlaanderen, een reputatie die soms bijna mythische proporties aannam,” schrijft Wikipedia en inderdaad, die verafgoding stootte mij hevig tegen de borst. Was het daarom, of gewoon uit baldadigheid, of om anders te zijn, of omwille van een paar zaken die ik ben tegengekomen (zie verder), maar ik was géén fan. Zijn beste vertolking vond ik dan ook die van monseigneur Stillemans in Daens, als hij tegen die kruiperige pastoor (gespeeld door Jappe Claes, meen ik me te herinneren) zegt: “Hier neem mijn bisschopsring maar mee, dan kunt ge hem thuis zoveel kussen als ge maar wilt.”

Lees verder “Julien Schoenaerts (1925-2006)” →

Jan Christiaens (1929-2009)

Jan Christiaens (1929-2009)

Vandaag is het al vijftien jaar geleden dat ik via Frans Redant vernam dat de Antwerpse toneelauteur Jan Christiaens was overleden. Nu moet ik daar niet hypocriet over doen: ik heb bij mijn weten de man nooit ontmoet, dus alhoewel ik altijd aangedaan ben als iemand sterft (ik betrap mezelf erop dat ik een fanatiek lezer van de doodsberichten ben geworden – de leeftijd zeker?), is het niet zo dat ik persoonlijk erg geschokt ben door dit bericht. Wat me echter wél met verstomming slaat, is dat blijkbaar geen enkel persmedium het de moeite vond om dit aan zijn lezers, luisteraars of kijkers te melden! Meer zelfs, ook op het internet vond ik geen spoor terug van het trieste nieuws! Daarom wil ik graag een kleine tegenprestatie leveren in een hopeloze poging om dit onrecht toch enigszins te herstellen.

Lees verder “Jan Christiaens (1929-2009)” →

Veertig jaar geleden: het virtuoze entertainment van “Pak ‘em Stanzi”

Veertig jaar geleden: het virtuoze entertainment van “Pak ‘em Stanzi”

« Trafford Tanzi » van de Engelse auteur Claire Luckham vertelt via een serie ronden uit een catchwedstrijd, het leven van een vrouw, het emancipatieprobleem en de rollenpatronen waarmee zij geconfronteerd wordt. In de versie van het « Nieuw Ensemble Raamtheater » onder leiding van Walter Tillemans is het stuk « Pak ‘em Stanzi » virtuoos entertainment geworden. En dat is precies wat Tillemans met zijn groep beoogt: onderhoudend volkstheater, met volle zalen, want theater zonder publiek is geen theater.

Lees verder “Veertig jaar geleden: het virtuoze entertainment van “Pak ‘em Stanzi”” →