Wie geeft er nu nog om kinderen, hoor ik u al zeggen (*). Wel, het Speeltheater. En dan meer bepaald acteur Raymond Bossaerts (foto), regisseur André Vermaerke en auteur Karel Eykman. Zij zorgen samen voor de vertelling « David en Goliath ».
Lees verder “35 jaar geleden: “David en Goliath””
De « Adriaan Mole » van het Speeltheater was 35 jaar geleden een verademing tijdens een nogal zwaar weekend. Nochtans is het niet makkelijk om de juiste toon te treffen bij puberproblematiek. De puber zelf tilt er erg zwaar aan, maar later zal hij of zij moeten toegeven dat dit een grove overschatting was (de wereld stort echt niet in als je een puist op je neus hebt). Volwassenen daarentegen hebben de neiging om alles op die leeftijd te kleineren (net zoals ze dat systematisch bij kinderen doen) en dat zou dan leiden tot een toneelstuk dat de spot drijft met tieners, wat natuurlijk nog ergerlijker zou zijn.
Lees verder “35 jaar geleden: Vlaamse première van “Adrian Mole””
Vandaag is het 35 jaar geleden dat ik in het NTG de voorstelling “Koningen” zag door het Speeltheater. Met in de hoofdrollen o.a. de De Waele brothers (nu vooral bekend als Soulwax).
Lees verder “35 jaar geleden: “Koningen” door het Speeltheater”
Veertig jaar geleden vonden in Gent twee premières plaats van nieuwe theaterproducties die zich tot het jeugdige volkje richten : Stekelbees stelde na een reeks try-outs de definitieve versie van “De kleine vandalen” voor en Taptoe pakte voor het eerst uit met « Thomas zit te dromen in de klas ».
Lees verder “Veertig jaar geleden: een weekendje kindertheater”
Het is vandaag precies 25 jaar geleden dat de VRT-soap “Thuis” voor het eerst op het scherm verscheen, een feit waaraan ik natuurlijk moeilijk kan voorbijgaan, ook al kijk ik er al een tijdje niet meer naar en heb ik er dan ook niet veel meer over geschreven. Daarom heb ik het feit alleen maar aangegrepen om al mijn vroegere bijdragen nog eens op te lijsten…
Lezer Luc Ackaert brengt mij op de hoogte van het treurige nieuws dat vandaag Raymond Bossaerts is overleden.
Lees verder “Raymond Bossaerts (1938-2020)”
Het verhaal van de vier heemskinderen, wie kent het niet, ben je geneigd van te zeggen. Nochtans, bij nader toezien is deze sage wel vrij onbekend, vooral als het erop aankomt zich alle details voor de geest te halen. Wellicht ls dit te wijten aan het feit dat de structuur van het verhaal ingewikkelder is dan de ontstaansperiode (de vroegste nog bewaarde Nederlandse literatuur, namelijk de zgn. voorhoofse ridderepiek) zou laten vermoeden. Vandaar ook dat in het onderwijs deze savoereuze geschiedenis meestal moet wijken voor het meer sprookjesachtige « Karel ende Elegast ».
Lees verder “35 jaar geleden: de vier Aymijnskinderen”
Vijf jaar geleden hoorde ik op de radio dat Sue Townsend, de geestelijke moeder van Adrian Mole, was overleden (foto YouTube). In de jaren tachtig, toen de Adrian Mole-hype hoge toppen scheerde, ontmoette ik haar in de Gentse FNAC, waar ze naartoe gelokt was door Eva Bal van het Speeltheater, dat in die tijd een toneelversie van het populaire boek bracht.
Lees verder “Sue Townsend (1946-2014)”
Naar het schijnt heeft Eva Bal, leidster van het Speeltheater, liever dat men een productie regelrecht afkraakt of de hemel in schrijft, dan dat men ze omzichtig met een « ja, maar… » of een « nee, maar… » benadert. Indien dat zo is, dan kan ze nu alvast de tenen krullen, want deze recensie van haar jongste spruit, « De Boot », is er één van de laatste categorie.
Lees verder “35 jaar geleden: no future voor « De Boot »”
dagelijks iets degelijks 