Tag: Jo De Vos

William Butler Yeats (1865-1939)

William Butler Yeats (1865-1939)

In de Germaanse hebben we in zogenaamde seminarie-werkgroepen de poëzie van William Butler Yeats besproken. “In seminarie-werkgroepen” betekent dat deze niet werden geleid door prof.Schrickx zelf, maar door één van zijn assistenten. Ik zou echter niet meer kunnen zeggen door wie, al zijn er maar vier mogelijkheden: Peter Macaulay, John Temple, miss Kochuyt (*) of Jo De Vos. Ik heb ook geen notities bewaard uit die tijd, wat zeer uitzonderlijk is, want van andere lessen heb ik dat steevast wel gedaan en die vele jaren later ook op mijn blog gezet. Wat mijnheer Yeats mij heeft misdaan, weet ik niet, maar ik ga het nu proberen goed maken (nadat ik gisteren een gedicht van zijn hand heb horen vertolken door de Ierse groep Clannad) door mijn goede vriend(in) van chatgpt ter hulp te roepen.

Lees verder “William Butler Yeats (1865-1939)” →

55 jaar geleden: “Eternity though Poetry” (William Shakespeare)

55 jaar geleden: “Eternity though Poetry” (William Shakespeare)

In de voortgang van mijn onverdroten sporenonderzoek naar mijn verleden ben ik ondertussen in de eerste kandidatuur van de Germaanse aanbeland. En we zijn er blijkbaar meteen ingevlogen, want reeds in het eerste jaar moesten we een essay schrijven over een sonnet van William Shakespeare, “Eternity through Poetry”. Mijn kwotering is op het eerste gezicht niet bijster goed (13 op 20), maar ik heb erbij geschreven dat de hoogste kwotering in onze groep (F) 15 was en dat ik op die manier als vierde op twintig uit de bus kwam. De drie die mij voorafgingen waren waarschijnlijk Staf De Wilde (jawel, de beroemde of beruchte Staf De Wilde), Bea De Groote en Monique De Wit. Wij vieren waren ook de enigen uit de groep die al in eerste zit promoveerden.

Lees verder “55 jaar geleden: “Eternity though Poetry” (William Shakespeare)” →

Vijftien jaar geleden: “I’m having a strange postmodern moment here”

Vijftien jaar geleden: “I’m having a strange postmodern moment here”

Leuke scène in de fijne televisieserie “Lost in Austen”: nadat Darcy zijn liefde voor Amanda Price heeft bekend (hij noemt haar “she who must be loved” en, verdorie, hij heeft nog gelijk ook: Amanda is een gerundium – of een gerundivum, ik heb die twee nooit goed uit elkaar kunnen houden – eigenlijk zou dit dus ook een goede naam geweest zijn voor Ayesha, “she who must be obeyed”), vraagt zij hem om een gunst. Zij wil hem namelijk de fameuze scène uit “Pride and prejudice” laten overdoen, waarbij Colin Firth (als Darcy) uit het water stapt (foto). “Haar” verliefde Darcy (gespeeld door Elliot Cowan) kan dat natuurlijk niet weigeren en op dat moment spreekt Price de historische woorden: “I’m having a strange postmodern moment here”. Maar wat is dat dan eigenlijk “a postmodern moment”?

Lees verder “Vijftien jaar geleden: “I’m having a strange postmodern moment here”” →

355 years ago: “Paradise lost” for £10

355 years ago: “Paradise lost” for £10

Tomorrow it will be exactly 355 years ago the blind and impoverished John Milton sold the copyright of “Paradise Lost” for £10. It reminds me that we had to write an essay about him when we were students at the university. I gave mine the title: “John Milton: a poetical pamphleteer or a pamphleteering poet?”

Lees verder “355 years ago: “Paradise lost” for £10″ →