Het is al 35 jaar geleden dat Jo Clauwaert De Rode Vaan heeft verlaten. Dat was dus een maand vóór mij en twee maanden vóór Jan Mestdagh. Wij waren de drie laatste overlevenden na het conflict tussen de partijleiding en de redactie.
Lees verder “35 jaar geleden: Jo Clauwaert verlaat De Rode Vaan”
Toen ik na vele jaren Jo Clauwaert, de fotograaf van De Rode Vaan, nog eens tegen het lijf liep op de Gentse Vrijdagsmarkt, kwam het gesprek al gauw op onze overleden collega Lode De Pooter terecht. “Ik mis hem nog elke dag,” sprak Jo toen. Dat ontroerde me ten zeerste. En nu kan ik hetzelfde zeggen van Johan de Belie, de trouwste medewerker aan mijn blog. Zeker na het lezen van “Tarabas”, de roman van Joseph Roth uit 1934.
Lees verder ““Tarabas” van Joseph Roth”
35 jaar geleden werd de vernieuwde Rode Vaan voorgesteld. Dat gebeurde in de Brusselse Ancienne Belgique (op de achtergrond van bovenstaande foto kan men Jari Demeulemeester herkennen) en ging ironisch genoeg (of moet ik zeggen: cynisch genoeg?) gepaard met een huldiging van Lode De Pooter, toch wel één van de grote symbolen van “de oude Rode Vaan”. Ik had de twijfelachtige eer de huldigingsrede te mogen uitspreken (maar voor Lode deed ik dat wel met veel plezier), achter mij zie je nog net een stukje van mijn collega Jan Mestdagh (en van Maggy, de vrouw van Lode) en de foto werd genomen door Jo Clauwaert. En dat was al wat er nog restte van “de oude Rode Vaan” en binnen het half jaar zouden ook die laatste restanten opgeruimd worden. Met dien verstande dat wij, net zoals degenen die ons waren voorgegaan, wel uit vrije wil weg gingen, we werden niet ontslagen – al is “uit vrije wil” toch ook niet de juiste uitdrukking… Na het verschijnen van het proefnummer publiceerde de nieuwe redactie, geleid door Miel Dullaert en Filip Delmotte, enkele reacties, die natuurlijk niet lukraak waren gekozen…
Lees verder “35 jaar geleden werd de vernieuwde Rode Vaan voorgesteld”
Vandaag is het 45 jaar geleden dat ik officieel ben beginnen werken op De Rode Vaan. Op bovenstaande foto ziet u mij op de wekelijkse redactievergadering in de Kazernestraat naast mijn goeroe, Lode De Pooter. Op onderstaande foto kijk ik over de schouder van die andere inspirerende figuur, Jan Mestdagh. Deze foto is reeds genomen in de Lemonnierlaan, aan het bureau van Jan, dat naast het mijne (onderste foto) stond.
Lees verder “45 jaar geleden: mijn officiële start op De Rode Vaan”
Het is vandaag al veertig jaar geleden dat de film “Zelig” van en met Woody Allen in première ging. N.a.v. de recensie die Lode De Pooter toen schreef voor De Rode Vaan, maakte Jo Clauwaert bovenstaande collage, waarin subtiel ook een foto van een andere collega, namelijk Jan Mestdagh, verborgen zat…
Lees verder “Veertig jaar geleden: première van “Zelig” (Woody Allen)”
Veertig jaar geleden ging ik samen met mijn vriend Johan de Belie en fotograaf Jo Clauwaert Hugo Claus interviewen naar aanleiding van het verschijnen van “Het Verdriet van België”. Het werd “een memorabel avondje uit”…
Lees verder “Veertig jaar geleden: een memorabel avondje uit met Hugo Claus”
Hoe ik het allemaal heb klaargespeeld, weet ik niet meer, maar diezelfde dag dat ik ’s avonds naar “Romeo en Julia” in de KVS ben gaan kijken, heb ik eerst samen met mijn kinderen de Omloop Het Volk gevolgd (zij zijn ook mee geweest naar “Romeo en Julia” en waren daarover al even enthousiast als over de koers).
Lees verder “35 jaar geleden: Ronny Van Holen wint de Omloop Het Volk”
Wat gebeurt er met individuen als de gemeenschap teloorgaat? Dat is de queeste die Flor Vandekerckhove in de sociale roman “Amandine” onderneemt. De Oostendse vissersgemeenschap levert daarbij het decor waarin hij de personages laat gedijen.
Lees verder “Tien jaar geleden: “Amandine” van Flor Vandekerckhove”
Net zoals de Tour, keert ook Torhout-Werchter ieder jaar weer uiteraard. Veertig jaar geleden had medewerker Peter Van den Eede (later op een bepaald moment de grote baas van Kunstencentrum Vooruit) voor De Rode Vaan een gesprek met Herman Schueremans. Maar eerst is er nog een overzicht van wat er dat jaar allemaal te beleven viel…
Lees verder “Herman Schueremans over Torhout-Werchter 1982”
Het is vandaag precies honderd jaar geleden dat de Franse schrijver Antoine Blondin werd geboren. Blondin is vooral om twee redenen bekend: hij was wielerjournalist en hij kon iedereen onder tafel drinken. Dit laatste deed hij dus ook in de Ronde van Frankrijk. In de tijd dat De Rode Vaan nog de Tour volgde, moet hij ooit zelfs Lode De Pooter klein hebben gekregen en dat wil wat zeggen! (*) Dat was nog in de tijd dat journalisten de dag nadien hun roes konden uitslapen in de wagen en dat een confrater van een ander blad (wat eigenlijk een tautologie is: confraters zijn twee journalisten die over hetzelfde schrijven maar in diverse bladen, collega’s daarentegen werken voor hetzelfde blad, maar kunnen over heel andere onderwerpen schrijven) desnoods insprong om kopij te leveren. Goed, ik heb die tijden zelf niet meer meegemaakt, maar ik ben toch blij dat ik er nog heb horen over vertellen. Op dit moment lijkt het me echter helemaal niet leuk meer om journalist te zijn. En dan blijft het al eender of het over wielrennen of over politiek gaat…
Lees verder “Antoine Blondin (1922-1991)”
dagelijks iets degelijks 