Hoe ik het allemaal heb klaargespeeld, weet ik niet meer, maar diezelfde dag dat ik ’s avonds naar “Romeo en Julia” in de KVS ben gaan kijken, heb ik eerst samen met mijn kinderen de Omloop Het Volk gevolgd (zij zijn ook mee geweest naar “Romeo en Julia” en waren daarover al even enthousiast als over de koers).
Wij deden dat toen in de auto van Rik Vandecaveye (van Kunstencentrum Vooruit) en Gie Baguet (van Frans Brood Productions). Dat weet ik nog heel goed (*) omdat dit ook het debuut was van Cees Priem als sportdirecteur en er zich tijdens de wedstrijd een incident voordeed. Wij hadden namelijk van de organisatie geen autoradio gekregen (in de betekenis van: een ontvanger voor de interne berichtgeving) en toen de bevoorrading eraan kwam, zaten wij dus nog in koers, terwijl de andere journalisten via de koersdirectie hadden vernomen dat ze zich uit de buurt moesten houden. Dat werkte duidelijk op de zenuwen van Cees Priem, die enorm nerveus was voor zijn debuut (ik moest hieraan terugdenken toen hij vele jaren later Scott Sunderland van zijn sokken reed; was dat trouwens ook niet in de Omloop Het Volk?), en José De Cauwer moest ertussen komen of het incident was geëscaleerd tot buiten proportie. Dat jaar won Ronny Van Holen.
Aangezien ikzelf dus in de koers zat, was het hoofdredacteur Piet Lampaert die de volgende beschouwingen neerschreef in De Rode Vaan nr.11 van 1988: “Nu de winterstop voor de voetballers definitief voorbij is, nu het wielerseizoen op de weg herbegonnen is en nu de atleten hun laatste rondjes in zaal lopen, is het weer al sport geworden wat de klok slaat op de televisie. Hoe men het ook draait of keert, zij blijft een van de grote trekpleisters op de buis. Tijdens de afgelopen dagen hebben vele honderdduizenden kijkers aldus weer uren voor het kleine scherm doorgebracht. Eerst om er te genieten van K.V.Mechelen-D.Minsk en nadien om te treuren bij Benfica-Anderlecht (2-3-88). Later om gelukkig te staren naar Gent-Gent (5-3-88). Tenslotte om af en toe op te veren in Boedapest (5-3-88 en 6-3-88). Het meest verwachte gebeuren, nl. de reportage van de openingsklassieker van het wielerseizoen, ontgoochelde daarvan het meest. Er viel echt weinig te beleven tijdens de finale van deze wedstrijd, een moment van hard fietsen op een lange kasseistrook te buiten gelaten. Niet dat wij Ronny Van Holen de eerste overwinning van het seizoen niet gunden maar erg veel tegenstand diende deze aanvaller van het laatste uur niet te overwinnen. Het weinig aantrekkelijk sportief verloop bracht met zich dat het eerder gapen werd dan meeleven voor de kijkers thuis, zoekend naar wie er nu wie was in hun nieuwe plunjes vol vage pastelkleuren en overladen met sponsornamen in zo verre dat er geen enkele meer leesbaar was. Overvloed schaadt in alles maar hier kwam toch op een wel heel krasse manier naar voren hoe de sport steeds meer en meer commerciële onderneming is geworden waarvan velen een graantje willen meepikken en zich tenslotte onderling opeten. Vreugdevol stemt het ons niet. Het is nu te hopen dat tijdens de komende klassiekers toch enkele figuren sterker naar voren zullen komen uit deze vormeloze massa van sandwichmannen die steeds feller moeten duwen en trekken om aan hun broodbeleg te geraken. Vraag het maar aan de « Zero »-kleppers, de enigen die nog niet over een sponsor beschikken en precies daarom een zo goed herkenbare trui dragen. Een raar wereldje dit van het veloke…”
1. Ronny VAN HOLEN (Bel) en 5h50’00”
2. Johan Lammerts (Hol) à 7″
3. John Talen (Hol) à 18″
4. Rudy Dhaenens (Bel)
5. Hendrik Redant (Bel)
6. Etienne De Wilde (Bel)
7. Sean Kelly (Irl)
8. Carlo Bomans (Bel)
9. Henri Manders (Hol)
10. Marc Sergeant (Bel)
11. Jacques Van der Poel (Hol)
12. Edwig Van Hooydonck (Bel)
13. Peter Stevenhaagen (Hol)
14. Toine Poels (Hol)
15. Bernard Richard (Fra)
16. Gilbert Duclos-Lassalle (Fra)
17. Patrick Cocquyt (Bel)
18. Sören Lilholt (Dan) à 27″
19. Luc Roosen (Bel)
20. Laurent Fignon (Fra) à 37″
(*) Dit was eigenlijk het gevolg van een uit de hand gelopen grap. Een jaar eerder waren fotograaf Jo Clauwaert naar de start van de Omloop getrokken om foto’s te nemen en na de start stonden we op de bus te wachten om naar huis te keren. Waarop deze twee olijkerds passeerden en de opmerking maakten dat “De Rode Vaan blijkbaar de koers per bus volgde”. Van het een kwam het ander en op die manier lieten we ons het jaar daarop accrediteren. Iets waarop de organisatie blijkbaar niet meer had gerekend, vandaar het ontbreken van de wedstrijdradio…
dagelijks iets degelijks 