Nobody’s perfect, Charlie Brown. Bij de « machtsovername » van Jean-Pierre De Decker had ik toch verwacht dat hij opnieuw Chriske Thys naar de Arteveldestad zou halen, maar dat is niet gebeurd. Wie haar echter nog eens aan het werk wil zien, kon desondanks 25 jaar geleden in het NTG terecht, want samen met her KVS-gezelschap was ze hier te gast voor « Tartuffe » van Molière. De voornaamste rollen zijn echter weggelegd voor Bert André en zijn dochter Sandrine, Hubert Damen, Wim Danckaert en Bien De Moor. Ook allemaal Schoon Volk. * In de Arcazolder kregen we “Frederick”, een kortverhaal van Chantal Van Autreyve, te horen en « De trein van Jef », een eenakter van Kelly Picavet, te zien. ★ Met de Vrouwendag in aantocht kon het ook geen kwaad om eens langs te lopen in Elcker-Ik, in het nabijgelegen Gewad, waar Monika Triest praatte over Simone de Beauvoir. ★ En in de Rode Pomp ging het Russisch Festival op volle kracht door, deze keer met het Trio Rachmaninov. Onnodig dus te zeggen welke componist er op het programma stond. (HLN, 4/3/1998)
Tag: Chris Thys
45 jaar geleden: “Zonde dat ’t een hoer is” in Arena
Als vierde productie van het seizoen 1977-1978 bracht theater Arena “Toch zonde dat ’t een hoer is”, een Elisabethaanse tragedie (1633) van John Ford. Het was de eerste maal dat dit stuk, in een vertaling van Joël Hanssens, in het Nederlands werd opgevoerd.
Lees verder “45 jaar geleden: “Zonde dat ’t een hoer is” in Arena”45 jaar geleden: “Sun man” in Arena
“Sun man” was “The Merchant of Venice” in een regie van Jaak Vissenaken met Chris Thys (Debbie = Jessica), Wim Huys (Bobby Sacramona = Lorenzo), Kate De Bock (Lucy Piranha = Portia), Jo de Meyere (Barach = Shylock, een jood), Carmen Jonckheere (Mamma Doc = Nerissa), Daan Van den Durpel (Angelo Sacramona, the sun man = Bassanio), Els Olaerts (gangstermeisje), Bert van Tichelen (Joe De Rosa = Antonio, de koopman van Venetië), Marcel de Stoop (Don Piranha), Jakob Beks (Ricci the Hit = de Prins van Marokko) en André Roels (Diarrhoea Dave = Gratiano).
Lees verder “45 jaar geleden: “Sun man” in Arena”55 jaar geleden: de kiemen voor Theater Arena
Om de oprichting van Theater Arena toe te lichten, moeten we eerst en vooral ons wenden naar… het NTG! En met name naar de première op 20 mei 1967 van ‘De Vertraagde Film’ van Herman Teirlinck. Bij het groeten stapt regisseur Frans Roggen waardig en theatraal naar voren, om een breed saluut te brengen naar de zijloge côté jardin waar normaal directeur Poppe had moeten zitten. Die loge was echter leeg. Eén seconde verbazing, waarna het publiek de geste meteen door heeft. Onder het applaus breekt een tumult uit van Poppe-fans die op de houten vloer stampen en minutenlang scanderen: “Poppe-Poppe-Poppe!”
Lees verder “55 jaar geleden: de kiemen voor Theater Arena”Dertig jaar geleden: “Mario ga eens opendoen er werd gebeld”
Morgen zal het alweer dertig jaar geleden zijn dat ik “Mario ga eens opendoen er werd gebeld” heb gezien, een stuk dat Kamagurka speciaal voor het N.T.G. had geschreven. Het werd Kamagurka zoals te verwachten en te voorzien was. Zelfs de muziek van Johan De Smet was min of meer te voorzien, maar daarom niet minder geslaagd. De mini-opera, ingestudeerd door Françoise Van Hecke, met de poolreiziger was m.i. dan ook het beste onderdeel. Maar ook de machinisten hadden hun werk, want dit toneelstuk was zo niet grensverleggend, dan toch publiekverleggend! Plotseling zagen we de dingen soms in een heel ander licht (van Jaak van de Velde).
Lees verder “Dertig jaar geleden: “Mario ga eens opendoen er werd gebeld””Franz Grillparzer (1791-1872)
Het zal morgen ook al 150 jaar geleden zijn dat de Oostenrijkse schrijver Franz Grillparzer is gestorven. Eigenlijk ken ik hem niet zo goed, ik heb enkel destijds in het NTG een stuk van hem gezien, « De golven van de liefde en de zee ». Hieronder mijn recensie.
Lees verder “Franz Grillparzer (1791-1872)”Twintig jaar geleden: Stille waters, luide flaters
Zowat iedereen was het erover eens dat “Stille waters” zo langzaam verliep “dat zelfs een patiënt in coma kon volgen,” zoals de Rechtvaardige Rechters het formuleerden. Neem nu de aflevering, die blijkbaar enkel diende om de televoting voor Eurosong ordelijk te laten verlopen. Die was toch compleet overbodig? Die kon toch net zo goed worden geschrapt?
Lees verder “Twintig jaar geleden: Stille waters, luide flaters”35 jaar geleden: “De reisgids” van Botho Strauss in het NTG
Het NTG vindt blijkbaar dat je de mensen (en zeker de recensenten, de lastigsten onder alle mensen) niet zo maar op hun nieuwe (in 1986!) productie kunt loslaten. Om dus « De reisgids » van Botho Strauss in te leiden deed men een beroep op zo maar eventjes twee professoren. Deze heren moesten zich dan uiteraard waarmaken met diepgravende analyses van Strauss’ werk, met beschouwingen over de « communication breakdown », de tegenstelling eros-thanatos, rede-gevoel, man-vrouw enz. Eigenlijk niks nieuws dus, maar anderzijds zijn we de eersten om toe te geven dat er al sedert de oude Grieken nog weinig nieuws aan de essentiële thema’s van het theater kan worden toegevoegd.
Lees verder “35 jaar geleden: “De reisgids” van Botho Strauss in het NTG”Arthur Schnitzler (1862-1931)
Morgen zal het al negentig jaar geleden zijn dat de Oostenrijkse toneelschrijver Arthur Schnitzler is gestorven. Hij was als het ware de belichaming van het fin de siècle-gevoel in het Wenen van rond de vorige eeuwwisseling.
Lees verder “Arthur Schnitzler (1862-1931)”Alois Alzheimer (1864-1915)
Het is vandaag 105 jaar geleden dat de Duitse neuropatholoog en psychiater Alois Alzheimer is overleden. Ik mag hem hier zeker niet vergeten te vermelden (daar is de eerste grap al!) want zijn naam gaat hier nogal vaak over de tong. De laatste keer zelfs tegenover mijn huisarts. Maar die vond dat er niks aan de hand was: “Iedereen vergeet wel al eens iets.” Daarom hou ik deze bijdrage in de luchtige sfeer, ook al betreft het hier een ernstige ziekte natuurlijk. Maar zelfs al zou mijn dokter ongelijk hebben, dan nog kunnen we er maar beter om lachen, zoals Beaumarchais placht te zeggen: “Je ris de peur d’être obligé d’en pleurer”. En daarom herdenk ik de dood van de eerbiedwaardige dokter met een recensie van het stuk “Tante Euthanasie gaat achteruit” van Kamagurka, waarin de dokter ook een rol mag vertolken…
Lees verder “Alois Alzheimer (1864-1915)”