Alhoewel ik mij reeds verscheidene malen heb geërgerd aan opvoeringen van “Koning Ubu” (o.a. door het NTG en door de Vieze Gasten), heb ik toch toegehapt, toen mijn “willekeurige woordengenerator” het boek “Superman” van Alfred Jarry in mijn kast aanwees. Ik zal het eerlijk toegeven, het was omdat het derde hoofdstuk als titel meekreeg: “Het is een vrouwtje, maar het is heel sterk”. Nou, aan wie doet je dat denken? Dan zal het misschien toch nog lachen, gieren, brullen worden (*). Aan de vertaling door Gerrit Komrij zal het allicht niet liggen… (de foto van een fietsende Alfred Jarry staat ook gespiegeld op de kaft van de Meulenhoff-uitgave uit 1970)