Voor de jongsten onder ons (en dan bedoel ik: zij die minder dan vijftig jaar oud zijn): een E.P. of Extended Play is een 45-toerenplaatje dat eruit ziet als een single, maar dat aan elke kant twee nummers bevatte. “In mijn tijd” kostte zo’n plaatje 99 fr. tegenover 66 fr. voor een single. Je deed dus “profijt”, maar tegelijk was het ook duurder dan een single. Vandaar misschien dat het fenomeen in de meeste landen niet is doorgebroken. Alleen in Frankrijk was een E.P. populairder dan een single. En het dient gezegd: al die E.P.’tjes staken altijd in een piekfijn gekartonneerd hoesje. In Engeland was het fenomeen even weinig populair dan bij ons. Maar toch bestond er een aparte hitparade van en The Beatles, die 55 jaar geleden zowat overal op nummer één stonden, besloten dat zij dan ook maar eens een E.P. zouden uitbrengen (*). En werd het een nummer één? Wat had je gedacht?
Lees verder “55 jaar geleden: The Beatles brengen een E.P. uit” →